Ούτε θα το βουλώσουμε, ούτε θα ξεχάσουμε

Σε λίγες ημέρες θα συμπληρωθούν δύο μήνες από εκείνη την μαύρη ημέρα που ο χάρος πέρασε πάνω από το Μάτι και πήρε μαζί του 99 ζωές, κατέστρεψε περιουσίες και έκαψε τα πάντα..

Η φονική πυρκαγιά της 23^ης Ιουλίου όμως ακόμα καίει. Μπορεί οι φλόγες της να έσβησαν στη θάλασσα αλλά η ανικανότητα της Πολιτείας να ανταποκριθεί στα αυτονόητα εξακολουθεί να κάνει τη ζωή των πυρόπληκτων φρικτή.

Εύκολα ίσως θα σπεύσει κάποιος να με κατηγορήσει ότι υπερβάλλω. Να μου πει ότι έχουν γίνει ήδη πολλά μέσα στις μόλις λίγες εβδομάδες που έχουν περάσει και είμαι άδικος στην κριτική μου.

Μακάρι να ήταν έτσι.

Προχθές έλαβα στο κινητό μου ένα sms από γνωστή μου που έχει εικόνα της κατάστασης των τραυματιών από την πυρκαγιά.  

«Μέσα στα νοσοκομεία έχουν μείνει πολλοί άνθρωποι με σοβαρά εγκαύματα και το υπουργείο δεν κάνει και πολλά. Χρειάζονται αποκλειστικές νοσοκόμες, γάζες κλπ. Όλοι ασχολούνται με τα σπίτια και τις αποζημιώσεις αλλά κάπως πρέπει να βοηθηθούν αυτοί οι άνθρωποι. Ο υπουργός, όταν ρωτήσαμε, μας είπε ότι δεν γνωρίζει…»

Μάλιστα. Ο υπουργός δεν γνωρίζει. Μιλάμε βέβαια  για τον γνωστό πολλά βαρύ και ασήκωτο υπουργό ο οποίος διαβάζω πως αυτό που περισσότερο τον απασχολεί πια είναι αν θα κατέβει πάλι στα Χανιά ή θα αλλάξει εκλογική περιφέρεια μια και εκεί τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ δείχνουν ότι οι έδρες για το κόμμα της αριστεράς – λέμε τώρα.. – θα είναι όνειρο απατηλό στις εθνικές εκλογές..

Αν η φροντίδα των τραυματιών δεν περιλαμβάνεται στα αυτονόητα που δεν θα έπρεπε να συζητάμε καν, τότε σηκώνω τα χέρια ψηλά. 
Την ίδια ώρα, οι πυρόπληκτοι που στέκουν στα πόδια τους και ευτυχώς δεν βρέθηκαν σε κάποιο κρεβάτι νοσοκομείου, δίνουν τη δική τους μάχη στο μαύρο τοπίο που αντικρύζουν και ζουν καθημερινά.

Τα λεφτά που τους έταξε η κυβέρνηση για την στήριξή τους, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, δεν φτάνουν ούτε για «ζήτω» που λένε…

Αρκετοί φιλοξενούνται σε φιλικά σπίτια ή στις κατασκηνώσεις της Πολεμικής Αεροπορίας στο Ζούμπερι. Εκείνοι που είχαν κάποια χρήματα στην άκρη και μπορούσαν να νοικιάσουν κάποιο σπίτι στις κοντινές περιοχές της Νέας Μάκρης, του Μαραθώνα και της Ραφήνας διαπίστωσαν ότι ξαφνικά τα μισθώματα εκεί έφτασαν στο Θεό.. καθώς οι «φιλεύσπλαχνοι» ιδιοκτήτες των οικημάτων βρήκαν ευκαιρία να εκμεταλλευτούν την κατάσταση.

Δηλαδή από τη μια η Πολιτεία και από την άλλη κάποιοι συμπολίτες δείχνουν στους χαροκαμένους αυτούς ανθρώπους το πιο απάνθρωπο πρόσωπο. Μια πραγματικότητα εντελώς διαφορετική από τη συγκινητική κινητοποίηση της ελληνικής κοινωνίας στο πλευρό τους εκείνες τις πρώτες ημέρες μετά το κακό.

Πάντως ο πρωθυπουργός τόλμησε να επισκεφτεί την περιοχή, στα φανερά αυτή τη φορά. Όχι σαν κλέφτης.  Πήγε περιτριγυρισμένος από κάθε λογής «συντρόφους» σε ένα σκηνοθετημένο νούμερο παράστασης και βγήκε και από πάνω…!

Αναρωτιέμαι πότε ήταν καλύτερος στην υποκριτική. Στην τελευταία επίσκεψη στο Μάτι ή εκείνο το βράδυ σε εκείνη την απίθανη σύσκεψη στο κέντρο επιχειρήσεων όταν τον ενημέρωσαν πως οι φλόγες σταμάτησαν στη θάλασσα και εκείνος δεν είχε την εύλογη απορία να ρωτήσει αν υπάρχουν τραυματίες ή θύματα..

Ούτε θα το βουλώσουμε, ούτε θα ξεχάσουμε.