Η χώρα μας βιώνει μια πρωτοφανή και πολύπλευρη κρίση, οικονομική, πολιτική, κοινωνική αλλά πρωτίστως ανθρωπιστική, αγγίζοντας και επηρεάζοντας κάθε πτυχή της καθημερινότητας μας. Κεκτημένα δεκαετιών ανατράπηκαν και θεσμοί, όπως αυτός της τοπικής αυτοδιοίκησης, δοκιμάζονται. Ένας θεσμός που, κατά κύριο λόγο, εκπροσωπεί την αδιαμεσολάβητη σχέση των αιρετών εκπροσώπων με τους εκλογείς, της πολιτικής με τους πολίτες.

Πως οδηγηθήκαμε όμως εκεί;

Για μένα ως νέος, οι πολιτικοί έχουν καθήκον να αφουγκράζονται τις πολυεπίπεδες κοινωνικές ανάγκες για αλλαγή και να τις κάνουν πράξη. Σε μια εποχή, όμως, που η δύναμη της Δημοκρατίας διακυβεύεται συνεχώς σε όλο τον κόσμο, πολιτικοί χωρίς όραμα και αξίες έπεισαν ότι η ενασχόλησή των πολιτών με τα κοινά αποτελεί μια ενασχόληση παλαιακή που δεν μπορεί να βελτιώσει στη πράξη τη ζωή τους.

Το αποτέλεσμα;

Η δημιουργία ενός αγεφύρωτου χάσματος της πολιτικής με τους πολίτες με τις δομές της αυτοδιοίκησης να θυμίζουν, όλο και περισσότερο, αυτές του γραφειοκρατικού κεντρικού κράτους εμπλέκοντας όλους μας σε έναν φαύλο κύκλο ταλαιπωρίας και απογοήτευσης.

Προσπαθήστε να το δείτε, όμως, από μια πιο μακρινή ματιά.

Κανένας μας, στην ουσία, δεν μπορεί να μείνει αδιάφορος όταν η πόλη του είναι καθαρή, όταν οι σχολικοί χώροι και οι χώροι πολιτισμού είναι καλά φυλασσόμενοι, όταν οι τοπικές επιχειρήσεις, αν δεν μπορούν να πληθαίνουν, να μπορούν τουλάχιστον να επιβιώνουν και να αποτελούν ενεργό κομμάτι της τοπικής κοινωνίας. Για τον λόγο αυτό, η τοπική αυτοδιοίκηση εκπροσωπεί και την αναπόφευκτη σχέση που ενώνει τους πολίτες με την πολιτική. Επηρεάζει, βλέπετε, πιο άμεσα την καθημερινότητα μας.

Αυτή ακριβώς η σχέση είναι που χρειάζεται να προσεγγιστεί με μια νέα κουλτούρα σκέψης και από τις δύο τις πλευρές.

Μια κουλτούρα που να βασίζεται στην διαρκή επαφή των πολιτικών με την κοινωνία, εκεί που βρίσκονται τα πραγματικά προβλήματα αλλά συνήθως και οι πιο έξυπνες λύσεις. Μια κουλτούρα που να αποτελεί μια συνειδητή συμμαχία πολιτών, τοπικής αυτοδιοίκησης και προσωπικού για την καλύτερη καθημερινή λειτουργία των πόλεων μας.

Ο συντονισμός, ακριβώς, αυτής της νέας σχέσης πρέπει να είναι η κύρια πρωτοβουλία της αυτοδιοίκησης αναλαμβάνοντας την ανασύσταση των υπηρεσιών σύμφωνα με τις καθημερινές ανάγκες μας, όπως οι ίδιοι οι πολίτες τις έχουμε διατυπώσει στη Δημαρχία, χωρίς κενά, αλληλοεπικαλύψεις, συναρμοδιότητες χωρίς υπεύθυνους και αργές διαδικασίες.

Για κάθε ερώτημα που μας απασχολεί, η αυτοδιοίκηση οφείλει να προλαμβάνει αναλαμβάνοντας ευθύνες, έξοδα και κόπο, κι ας μην έχει αποκλειστική  αρμοδιότητα. Έχει την υποχρέωση να ακούσει την κοινωνία και να προβεί στη διαμόρφωση μελετημένων και κοστολογημένων προτάσεων. Προτάσεων που έχουν στηριχθεί στην λογική ότι «η αίσθηση της εγκατάλειψης φέρνει ανομία και η ανομία ανασφάλεια και παραίτηση των πιο δημιουργικών της ανθρώπων». Χωρίς κοινωνική συμμαχία πριν καν ολοκληρωθούν οι παρεμβάσεις θα έχουν επανέλθει στην πρότερη τους κατάσταση.

Βλέπετε, κανένας δεν παραιτείται από τον προσωπικό του αγώνα, αλλά λίγοι έχουμε τη δύναμη να δώσουμε τον συλλογικό!

Γι’ αυτό και σε κάθε παρέμβαση που επιχειρείς θέλεις συμμέτοχο την τοπική γειτονιά, τις τοπικές επιχειρήσεις που θα την αγκαλιάσουν και θα την σεβαστούν. Δείτε για παραδείγματα τις πόλεις που έγιναν το μετρό και το αεροδρόμιο. Πόλεις που οι πολίτες τις είδαν ως μέρος της ζωής τους κι όχι ως τόπο που αναγκάζονται να ανέχονται. Ότι σεβόμαστε κι αγκαλιάζουμε πρώτα εμείς, μας το ανταποδίδει. Κι έτσι ξεκινάει η συμμαχία πολίτη – αυτοδιοίκησης.

Η συντηρητική λογική που πρεσβεύει ότι όταν κάτι δεν δουλεύει καλά το κλείνει, όπως η Δημοτική Αστυνομία, ή το ιδιωτικοποιεί, όπως με τα απορριμματοφόρα σε μια βρώμική πόλη, δεν μας αντιπροσωπεύει. Αντίθετα, η προοδευτική λογική ρωτάει πρώτα αν κάτι χρειάζεται και αν ναι, τότε το κάνει να δουλεύει με ευθύνη όλων μας. Οι προοδευτικοί άνθρωποι ανέκαθεν παίρναμε μια κοινωνία βαθιά διχασμένη και να την ενώναμε, γεμίζαμε ελπίδα και συμμετοχή μια κοινωνία παρατημένη.

Ζούμε σε μια εποχή απλής αναλογικής στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και χρειάζεται να σκεφτούμε πως θα δημιουργήσουμε συμμαχίες προκειμένου να  αντιμετωπίσουμε συγκεκριμένα προβλήματα. Αυτή η ευκαιρία για συνεργασίες μπορεί προοπτικά να επανασυνδέσει την πολιτική με τον πολίτη καλλιεργώντας την κουλτούρα ότι κανείς δεν μπορεί μόνος του και οι συλλογικότητες γράφουν την ιστορία Οι πόλεις μας έχουν μέλλον μόνο εάν γίνουν προσωπική υπόθεση όλων μας, που θα αμβλύνουμε ιδεολογικές διαφορές συνθέτοντας διαφορετικές απόψεις. Στην πολιτική η ιδεολογική προσέγγιση είναι πυξίδα. Η αναζήτηση λύσεων επιβάλλει σύνθεση αλλά και ιδεολογικό φίλτρο. Ας εμπνευστούμε από αυτούς που έκαναν την υπέρβαση αναλαμβάνοντας προβλήματα πέρα από τις αρμοδιότητες τους.

Να μοιραζόμαστε τις ανάγκες μας. Να αγαπάμε την ευθύνη. Ας μην μείνουμε αμέτοχοι. Τα παράπονα μας στον Δήμαρχο.

Facebook Comments