Το σκάνδαλο Novartis δεν είναι ελληνικό, αλλά παγκόσμιο με την ειδοποιό διαφορά ότι στην Ελλάδα το σκάνδαλο εμπλέκει το πολιτικό σύστημα και όχι μόνο ιδιώτες επιχειρηματίες, προμηθευτές, επιστημονικούς συνεργάτες, όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες που αποκαλύφθηκε. Αυτό είναι ιδιαίτερα κρίσιμο, αν αναλογιστεί κανείς πως η διαπλοκή ως φαινόμενο μέχρι στιγμής είχε εργαλειοποιηθεί στον πολιτικό λόγο και αφορούσε τις αμοιβαίες ωφέλειες και τα ανταλλάγματα μιντιαρχών και κυβερνητικής εξουσίας. Ό όρος διαπλοκή έκτοτε γενικεύτηκε και χρησιμοποιείται για όλες τις τυχόν έκνομες ενέργειες της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας με οικονομικούς κολοσσούς και επιχειρηματίες της χώρας ή εκτός χώρας, όπως και στην περίπτωση Novartis. Με άλλα, λόγια το σκάνδαλο Novartis συνδέεται άμεσα με τη διαπλοκή και τη διαφθορά του πολιτικού συστήματος.

Στην ελληνική περίπτωση το σκάνδαλο Novartis έλαβε πρόσφατα τέτοια τροπή που εκθέτει ανεπανόρθωτα τη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ιδίως μετά την υπόθεση του προστατευόμενου μάρτυρα κ. Μανιαδάκη. Η υποτιθέμενη εμπλοκή πολιτικών προσώπων των παρελθόντων κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας κατά τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ένα χρόνο σχεδόν μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου, δεν οδήγησε σε χρήσιμα στοιχεία για την πάταξη της διαφθοράς και της διαπλοκής, όπως υπεραμύνεται πως θα πατάξει. Αντιθέτως, ανέδειξε την αποτυχία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να διαχειριστεί την οικονομική και κοινωνική κρίση της χώρας με τον να παράγει μεγαλύτερη κρίση, πολιτική και δικαστική αυτή τη φορά.  

Η κυβέρνηση με δυο βασικά ανοικτά μέτωπα, αυτό της αξιολόγησης από τους θεσμούς για την πορεία της οικονομικής και μεταρρυθμιστικής της πολιτικής, και αυτό για την εξασφάλιση ψήφου εμπιστοσύνης στη βουλή για τη Συμφωνία των Πρεσπών, βρίσκεται σε αποδυναμωμένη θέση. Ως προς την αξιολόγηση των θεσμών για τα πεπραγμένα της κυβέρνηση από τον Ιούνιο του 2018 και μετά φαίνεται πως υπάρχουν πολλές εκκρεμότητες από ελληνικής πλευράς ακόμα. Ως προς την ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών, το κυβερνητικό μέτωπο έχει διαρραγεί μετά από την τελευταία στάση Καμμένου, και ο ΣΥΡΙΖΑ θα προχωρήσει επιχειρώντας να εξασφαλίσει τη ψήφο όσων από τους ΑΝΕΛ τίθενται υπέρ και ποντάροντας στη στάση του κ. Θεοδωράκη. Συνεπώς, ο κ. Τσίπρας μετατρέπει την άσκηση της πολιτικής σε άσκηση εξωτερικών επικοινωνιακών παιγνίων (βλ.Novartis) και κατασκευασμένων εντός της κυβέρνησης του διχασμών (βλ.στάση Καμμένου).

Τι θέλει να πετύχει με αυτό;

Οι τελευταίες εξελίξεις οδηγούν σε δυο βασικά συμπεράσματα. Πρώτον, η κυβερνητική κρίση είναι στο αποκορύφωμα της, ως απότοκο της ανικανότητας των εντολοδόχων της εξουσίας να υλοποιήσουν όσα υποσχέθηκαν προεκλογικά στο λαό. Σε αυτή την περίπτωση, ο λαός βγαίνει ζημιωμένος πρακτικά, αφού η καθημερινότητα του δεν αναβαθμίστηκε, ούτε τα προβλήματα αντιμετωπίστηκαν. Ακόμα περισσότερο εξοργίζει ο εμπαιγμός του λαού από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Έχοντας απωλέσει το αίσθημα ευθύνης και έχοντας δείξει ξεκάθαρα πως την αφορά η διατήρηση της και μόνο στην εξουσία με κόστος για τη χώρα, εφαρμόζει τακτικές αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης, δημιουργεί θορύβους στο έργο της δικαιοσύνης, και πλαισιώνει την πάταξη της διαφθοράς και της διαπλοκής μέσα από μια δική της αριστερή ιδεοληψία για το τι είναι κάθαρση.

Δεύτερον, η ιστορία με τη Novartis, έτσι όπως την χειρίστηκε η κυβέρνηση συνιστά αν μη τι άλλο ηθική παρεκτροπή και πολιτική ανωριμότητα. Ο κρατισμός εν προκειμένω τίθεται πάνω από τα συμφέροντα της κοινωνίας. Ο αριστερόστροφος κρατισμός των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ εμπλέκεται στο έργο της δικαιοσύνης, επιχειρώντας να μανιπιουλάρει τις ανεξάρτητες αρχές, ώστε να εδραιώσει το μόνο αφήγημα που έχει στη διάθεση του για τις επερχόμενες εκλογές, την πάταξη της διαφθοράς, των συντεχνιών και της διαπλοκής. Και ναι κανείς πολίτης δεν έχει αντίρρηση για την πάταξη της διαφθοράς, αντιθέτως απαιτεί την τιμωρία των υπαίτιων της. Όμως, εν τοιαύτει περιπτώσει, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πολεμά τη διαφθορά με διαφθορά, την διαπλοκή με τη διαπλοκή, και τις συντεχνίες με την σιωπηρή της ανοχή στις δράσεις του Ρουβίκωνα.

Facebook Comments