Το μετά τον Αλέξη Τσίπρα

Μιλώντας,όπως πάντα,ειλικρινά θα εκτιμούσα περισσότερο τον Αλέξη Τσίπρα αν έβγαινε και έλεγε ανοιχτά: «Παιδιά πράττω ταύτα επειδή δείνα απαιτεί η ιδεολογία μου». Μου ακούγεται φθηνό και χυδαίο ότι οι Πρέσπες αποτελούν πατριωτικό καθήκον. Οι προηγούμενοι 6 Πρωθυπουργοί δεν ήσαν κανέναν τους πατριώτης; Παρά ταύτα,ας πάμε στην ουσία του εγχειρήματος. Δόθηκαν ανταλλάγματα από τους εταίρους για να προχωρήσει ο Αλέξης τις Πρέσπες; Δόθηκαν. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι επικίνδυνος γιατί έχει αντιληφθεί όσο κανείς πως αν τοποθετήσουμε στην ζυγαριά Τσέπη και Σημαία η κλίση είναι με το μέρος της πρώτης για τον Έλληνα πολίτη. Τις εκλογές έκριναν ενίοτε αυτοί οι οποίοι άλλοτε κρίνουν με το ημερομίσθιο και άλλοτε με βάση τις εθνικές ευθύνες και καθήκοντα. Ο Αλέξης το γνωρίζει αυτό και για αυτόν ακριβώς τον λόγο επιζητά μανιωδώς  ακόμα 8 μήνες εξουσία.

Αυτό που μένει μετά τον Αλέξη Τσίπρα αποτυπώνεται επαρκώς από τα θορυβώδη γεγονότα της επικαιρότητας: Κυβέρνηση της Αριστεράς δεν σέβεται της αρχή διάκρισης εξουσιών και είναι η μοναδική Μεταπολιτευτικά που τοποθετεί εν ενέργεια αρχηγό των ΕΔ σε υπουργική θέση για ανούσια μικροπολιτικά συμφέροντα. Δεν σώζεται τίποτε όμως σε 8 μήνες-στην εσχάτη- εξουσίας. Αλλά αυτό δεν μπορεί να το αντιληφθεί ούτε ο Αλέξης Τσίπρας αλλά ούτε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Ξέρετε, τους δύσκολους καιρούς ξεσπούν τα κόμπλεξ που δημιουργήθηκαν και συρρικνώθηκαν στα τραπεζάκια της ΚΝΕ και η ορατότητα περιορίζεται. Κι αυτός είναι ο λόγος που θα χάσει από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο πρόεδρος της ΝΔ δεν έχει ανάγκη από εφήμερες εξουσίες δίχως προσδοκίες για το μέλλον,δεν έχει ανάγκη να ταξιδέψει με το πρωθυπουργικό αεροσκάφος για να διηγείται ιστορίες στα εγγόνια του, δεν υπάρχει εν κατακλείδι μέσα του το ένστικτο της επίδειξης. Βλέπει απλώς καθαρότερα.

Για τον Τσίπρα το Μαξίμου αντιστοιχεί σε μια υποσυνείδητη σκέψη που παραμονεύει ολημερίς και ολονυχτίς στο κεφάλι του: Τα κατάφερα, εγώ ο Αριστερός κατάφερα να κυβερνήσω αυτόν τον τόπο. Επειδή όμως το τιμόνι της εξουσίας κρατιέται δύσκολα σταθερό έπρεπε να θυσιάσει κάτι για να μην τρακάρει. Και θυσίασε το μοναδικό που του προσέδιδε έστω και ελάχιστο σεβασμό. Θυσίασε την ιδεολογία του, θυσίασε ολόκληρη την Αριστερά. Κι αυτό είναι που θα μείνει μετά. Η ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς εξαλείφθηκε και ο ευτελισμός της ήρθε από τον Αλέξη Τσίπρα. Αναρωτιέμαι άραγε, έχουν σκεφτεί ποτέ πως το έδρανο θα είναι εκεί όταν αυτοί πάψουν να κυβερνούν τον τόπο;