Το σκληρότερο κατάλοιπο που άφησε η επτάχρονη χουντική γελοιότητα είναι πως συνέδεσε το όνομα της με την ευνομία. Κατά αυτόν τον τρόπο, συνδέθηκε ο νόμος με τον αυταρχισμό. Η μέση αντίληψη του Έλληνα πολίτη σχηματίστηκε ως εξής: Αφού ξεπεράσαμε την χούντα, η οποία προέβλεπε νόμο και τάξη,τώρα είμαστε ελεύθεροι να συμμορφωνόμαστε με τον νόμο όποτε μας αρέσει. Όχι,ηλίθιε. Και σαν να μην έφτανε η επτάχρονη υποδούλωση της ελληνικής κοινωνίας, τώρα έχουμε να αντιμετωπίσουμε την μεγαλύτερη παθογένεια. Πως εξηγείς στον μέσο αστό πως δεν γίνεται ταυτόχρονα να απολαμβάνεις τις πολυτέλειες που σου προσφέρει η πολιτεία αλλά ταυτόχρονα να μην είσαι συνεπής στις υποχρεώσεις σου απέναντι της; Βαρύ.

Βγαίνει ο επιχειρηματίας στην Πάτρα-αφότου έχει θησαυρίσει από το πατρινό καρναβάλι- και λέγει σταράτα,αντρικά,πατρινά πως κλέβαμε ναι μεν αλλά τώρα επιθυμούμε να γίνουμε νόμιμοι. Τόσο καιρό που έκλεβες εις βάρος μου; Περασμένα ξεχασμένα για τον έλληνα πολίτη, αφού έκλεψε ο επιχειρηματίας αλλά έκλεψα και εγώ,οπότε πάτσοι,όλα καλά. Όχι ξανά,ηλίθιε. Όταν κάποιος λειτουργεί έχοντας ως μοναδικό γνώμονα την ανομία, κλέβει από όλους κι όχι μονάχα από σένα. Αυτό σημαίνει πως αν κάποιος πολίτης επιθυμεί να σταθεί συνεπής απέναντι στην πολιτεία,αναγκάζεται ή έστω παρακινείται να πράξει μη νόμιμα. Κι οδηγούμαστε σε έναν φαύλο κύκλο. Όταν ο μπάχαλος τα σπάει στο ΑΠΘ επειδή σήμερα είχε ήλιο ενώ επιθυμούσε να βρέξει,δημιουργεί ζημιά σε όλους.

Αυτό που,ειλικρινά, με λυπεί είναι πως κυριαρχεί ακόμη η αντίληψη ότι ο νόμος έχει φτιαχτεί για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των λίγων και ισχυρών. Πως δίκαιο είναι το συμφέρον του ταξιτζή, του μικροεπιχειρηματία, του αγρότη, του εργάτη. Όχι τρίτη φορά, ηλίθιε.

Facebook Comments