Στ. Βαμβακάρης: «Ο άνθρωπος που κουμπώνει την ψυχή του με τις νότες, έχει κλειδιά κι ανοίγει πόρτες»

Ο δρόμος για τον Κορυδαλλό γεμάτος κίνηση. Στην Πλατεία Ελευθερίας είναι αδύνατον να παρκάρεις, παντού αυτοκίνητα, κόσμος, φωνές, ζωή… Το διαμέρισμα στον 1ο όροφο του αριθμού 24 είναι ο προορισμός μου. Νιώθω τυχερή που μπαίνω σε ένα σπίτι φορτισμένο με μνήμες, μουσική και στίχους, το σπίτι του Στέλιου Βαμβακάρη.

Τον βλέπω σε ένα καναπεδάκι καθισμένο, να με περιμένει καρτερικά στο στενό δωμάτιο.

Ανυπομονώ να του μιλήσω…

Σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο marketnews.gr, ο μεγάλος μουσικός και συνθέτης, μιλά για την μουσική παράσταση στην οποία πρωταγωνιστεί «Βαμβακάρης κατά Ξαρχάκο» στο Gazarte μαζί με την Δ. Γαλάνη και τον Μ. Μυτακίδη, σε ενορχήστρωση Σταύρου Ξαρχάκου. Ο γνήσιος ρεμπέτης αναφέρει όσα συμβαίνουν  στην παράσταση – φόρο τιμής στον πατέρα του Μάρκο, μια μουσική ιεροτελεστία στην οποία ήταν παρών και χαμογελούσε από ψηλά ο μεγάλος μύστης της μουσικής και της ζωής…

“Ο Μάρκος ήταν Άγιος, ένας άνθρωπος πολύ γλυκός. Το ότι ακούσαμε το πρώτο νανούρισμα από το μπουζουκάκι του είναι το μεγαλύτερο δώρο. Η κουδουνίστρα μας ήταν το μπουζούκι και το μπαγλαμαδάκι”.

Μιλώντας με συγκίνηση και αγάπη για το ίνδαλμά του, τη θρησκεία του, τον δάσκαλο, τον λατρεμένο του πατέρα, ο Στέλιος Βαμβακάρης θυμάται ένδοξες ιστορίες από το παρελθόν αλλά και τα δύσκολα χρόνια που πέρασε με την οικογένειά του.

Εξομολογείται ακόμη ποια ήταν η Φραγκοσυριανή, από ποιες δουλειές είχε περάσει ο «Μάρκος ο πολυτεχνίτης», γιατί «όλοι ρεμπέτες του ντουνιά» σέβονταν τον Μάρκο ως ίνδαλμα της μαγκιάς και υποκλίνονταν σε αυτόν, αλλά και πώς εμπνεύστηκε ο πατέρας του το «Τι πάθος ατελείωτο».

“Το μπουζούκι έχει μέσα του μαγκιά, έχει μέσα του Ελλάδα. Ο βυζαντινός ήχος από το μπουζούκι ακουμπά στην ψυχή του Έλληνα”.

Πηγαίος, αληθινός και με μια εφηβική ζωντάνια στο βλέμμα, ο σπουδαίος μουσικός εξηγεί τι είναι το ρεμπέτικο για εκείνον, μιλά για το ταξίμι – γέννημα του πατέρα του – και περιγράφει με μάτια που λάμπουν ποιες χορδές της ψυχής του ενεργοποιεί το όργανό του, το μπουζούκι. Ακόμη, σχολιάζει με πικρία την περιπέτεια της οικογένειάς του με την αγορά του μνήματος του Μάρκου και την ολιγωρία της πολιτείας και τέλος μιλά για τις εμφανίσεις του στην ατμοσφαιρική Μουσική Σκηνή Χαμάμ πλάι στον Μανώλη Πάππο.