Ειλικρινά μου είναι αδύνατο να αντιληφθώ τον τρόπο που σκέφτεται ο Αλέξης Τσίπρας. Όταν όλος ο (σκεπτόμενος και μη) κόσμος αγαναχτεί με τον Πολάκη, αυτός με μια άνευ προηγουμένου αυταρέσκεια αλαζονεία τον αγκαλιάζει και τον επιβάλλει στην πολιτική ζωή και στο κόμμα του ως κυρίαρχη πολιτική φιγούρα. Απορώ με την άγνοια κινδύνου που διακατέχει τον πρωθυπουργό μας και η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω είναι ότι βαθιά εντός του έχει μια απέραντη περιφρόνηση για το λαϊκό αίσθημα και για την γνώμη των άλλων.

Απόρησα όμως δυο φορές περισσότερο το Σάββατο, όταν έμαθα ότι ορκίζεται υπουργός τουρισμού ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος. Πάνω που είχαν αρχίσει να ξεχνιούνται οι κατηγορίες για εξαγορές βουλευτών και για χυδαίου τύπου ανταλλάγματα ώστε να παραμείνει ο Σύριζα στην εξουσία, ο Τσίπρας επαναφέρει όλη αυτή την συζήτηση στην επικαιρότητα υπουργοποιώντας τον τελευταίο που προσχώρησε στο κόμμα του. Ειλικρινά δεν μπορώ να τον καταλάβω.

Λες και το κάνει επίτηδες να υπενθυμίζει σε όλους με ποιον τρόπο πολιτεύεται. Λες και το ‘χει τάμα να επαληθεύει όλες τις κατηγορίες που εκτοξεύει η αντιπολίτευση εναντίον του. Λες και ηδονίζεται από την πρόκληση στην κοινή λογική και στα συναισθήματα του μέσου πολίτη. Ειδικά η περίπτωση Θεοχαρόπουλου είναι απολύτως εξωφρενική από κάθε άποψη. Είναι ένας άνθρωπος που δεν διαθέτει ούτε ίχνος κύρους και πίσω του δεν υπάρχει ούτε ένας οπαδός ή ψηφοφόρος.

Τι χρεία είχε άραγε ο Τσίπρας να τον κάνει υπουργό; Για να δώσει το δικαίωμα και στον τελευταίο αρνητή της δημοκρατίας να μιλά για άθλιο πολιτικό σύστημα που ζει μέσα στην συναλλαγή και το παζάρι; Τι θα κερδίσει απ’ αυτή την ακατανόητη κίνηση; Πιστεύει ίσως πως θα πείσει όσους γυρολόγους έχουν απομείνει στην πιάτσα, ότι τηρεί τις συμφωνίες του και δίνει αυτά που τάζει σ’ όποιον πάει να διαπραγματευτεί μαζί του; Μόνο αυτό μπορώ να δω, όλα τα υπόλοιπα με αφήνουν απλώς άφωνο.

Facebook Comments