Και με τον Βελουχιώτη και με τον Σπηλιωτόπουλο

«Πρέπει να αντιτάξουμε όλες και όλοι τον δικό μας εαυτό στο να μην πισωγυρίσει η Ευρώπη σε άκρα και σε ακρότητες και κάποια στιγμή να αντισταθούμε στη μεγαλύτερη γάγγραινα του πολιτικού συστήματος, η οποία κρύβει τη μεγαλύτερη απειλή για τη δημοκρατία, που είναι ο λαϊκισμός».

Αυτό είπε σε σημερινή του ραδιοφωνική συνέντευξη ο πρώην υπουργός Άρης Σπηλιωτόπουλος για να τεκμηριώσει την ευαρέσκειά του για το προσκλητήριο του ΣΥΡΙΖΑ.

Βεβαίως, είναι άγνωστο αν ο κ. Σπηλιωτόπουλος εντάσσει εαυτόν στις προοδευτικές δυνάμεις του τόπου. Είναι, πάντως, ένα πράγμα, χωρίς αμφιβολία: ανέστιος. Ο κ. Σπηλιωτόπουλος θα ήθελε να είναι κάπου υποψήφιος με τη ΝΔ, αλλά η ΝΔ δεν τον ήθελε. Επίσης, η ΝΔ δεν θα ήθελε να στηρίξει εκ νέου τον κ. Σπηλιωτόπουλο για την Αθήνα, άπαξ και υπάρχει η μακράν μαζικότερη υποψηφιότητα Μπακογιάννη. Άρα, ο πρώην υπουργός προσπαθεί να υπάρξει πολιτικά.

Υπάρχει, δε, μια ακόμα παράμετρος. Ο κ. Σπηλιωτόπουλος είναι «πρώην». Δεν έχει επιτελείο, δεν έχει βάση κοινωνικής αναφοράς.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, γιατί να κλείνει το μάτι σε περιπτώσεις σαν του πρώην υπουργού; Απλά τα πράγματα. Προσπαθεί να δείξει μια «πλατιά απεύθυνση», ότι τάχα ενσωματώνει τους πραγματικούς, τους βεριτάμπλ νεοδημοκράτες που δεν αντέχουν την ακροδεξιά διολίσθηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Λειτουργούν ως σύμβολα, όχι ως μαγνήτης ψήφων.

Κάπως έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ καταλήγει διαχειριστής συμβόλων. Και με τον Βελουχιώτη και με τον Σπηλιωτόπουλο. Αυτό όμως δεν φέρνει ψήφους, αυτό δηλαδή που χρειάζεται τώρα… Διαβάστε περισσότερα στο Dailypost.gr

Ο εξ απορρήτων