Η χώρα έχει αποκτήσει από τις 7 Ιουλίου, με την ψήφο των πολιτών, μια νέα κυβέρνηση, η οποία στα πρώτα της βήματα κατέδειξε ότι ήρθε προετοιμασμένη, έχει στόχους, αποφασιστικότητα και σχέδιο για την ανάκαμψη της οικονομίας και τον εκσυγχρονισμό του (ξεχαρβαλωμένου) κράτους. Ο μεγάλος εχθρός της δεν είναι η αντιπολίτευση, όπως ορισμένοι εσφαλμένα πιστεύουν. Οι μεγάλοι κίνδυνοι για την κυβέρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη και για την ανόρθωση της χώρας είναι, κατά τη γνώμη μου,  δύο. Ο πρώτος είναι η αντίσταση της Δημόσιας Διοίκησης, η οποία δεν επιθυμεί τις αλλαγές και παρεμποδίζει κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού διαχρονικά. Που κακοβλέπει τις μεταρρυθμίσεις και δεν επιθυμεί να χάσει τα περιβόητα «κεκτημένα». Στην Ελλάδα όλοι γνωρίζουμε ότι η Δημόσια Διοίκηση, με την γραφειοκρατία της, την ανευθυνοϋπευθυνότητα της, τη διαφθορά της εντέλει είναι ο μεγάλος ασθενής, που αν δεν θεραπευθεί το κράτος, που χρεοκόπησε το 2010 δεν πρόκειται ποτέ να συνέλθει.

Μπορεί να τα καταφέρει η κυβέρνηση, που έχει θέσει ως πρώτο της στόχο την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας, που σε συνδυασμό με την έλλειψη ενός σταθερού κι αποτελεσματικού φορολογικού συστήματος, είναι τα μεγαλύτερα εμπόδια για την προσέλκυση επενδύσεων αλλά και για την ανακούφιση της κοινωνίας και της οικονομίας, που υποφέρουν εξαιτίας τους. Νομίζω ότι ο στόχος αυτός είναι εφικτός, αν και εξαιρετικά δύσκολος. Θα εξαρτηθεί πρωτίστως από την αποφασιστικότητα του ίδιου του πρωθυπουργού και των συνεργατών αλλά κι από την παράκαμψη της Διοίκησης μέσω ενός θεραπευτικού «μπάϊ πας» της, που θα στηρίζεται στο όσον το δυνατόν μεγαλύτερο τεχνολογικό εκσυγχρονισμό της και την ψηφιοποίηση της, όπως συμβαίνει σήμερα σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, που ανακάμπτουν με ραγδαίους ρυθμούς, ως η Εσθονία, η Λετονία κα

Ο δεύτερος, κι ακόμα απρόβλεπτος ως προς τον χρόνο εμφάνισης του και την ένταση του, κίνδυνος για την χώρα και την κυβέρνηση είναι η ενδεχόμενη νέα παγκόσμια οικονομική κρίση, που οι περισσότεροι αναλυτές την βλέπουν πλέον να πλησιάζει. Τα σημάδια της είναι εμφανή διά γυμνού οφθαλμού. Η κόπωση στις αγορές ομολόγων και μετοχών, ο συνεχιζόμενος εμπορικός πόλεμος ΗΠΑ- Κίνας, η αβεβαιότητα στα στενά του Χορμούζ κι η αντιπαράθεση Ουάσιγκτον- Τεχεράνης, η επιβράδυνση των ευρωπαϊκών οικονομίων, κι ιδίως της ατμομηχανής τους, που είναι η γερμανική, η πολιτική κρίση στην Ιταλία, η νέα ουσιαστικά χρεοκοπία της Αργεντινής και η αναστάτωση από το βίαιο Brexit, που προωθεί ο νέος πρωθυπουργός της Βρετανίας Μπόρις Τζόνσον μέχρι τις 31 Οκτωβρίου, είναι προπομποί ενός νέου κύκλου ύφεσης, που δεν ξέρουμε ούτε πότε ακριβώς θα εκδηλωθεί και κυρίως δεν γνωρίζουμε την ένταση του. Αν είναι περιορισμένη, τότε θα αντέξουμε, αν όμως είναι ισχυρή, τότε οι πλέον ευάλωτες οικονομίες, όπως η ελληνική θα πληγούν ξανά.

Αυτά τα γνωρίζει καλά ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης, που δείχνει να έχει και σχέδιο και να βιάζεται να προωθήσει τις αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις, που είναι απαραίτητες για να μπορέσει η χώρα να αποφύγει τους κινδύνους αυτούς, που την απειλούν. Θα τα καταφέρει; Η απάντηση αυτή είναι πολύ δύσκολο να δοθεί γιατί δεν εξαρτάται μόνον από τις κυβερνητικές επιλογές κι αποφάσεις. Αλλά από ένα συνδυασμό εγχώριων και διεθνών παραγόντων, που ούτε άμεσα ούτε καν έμμεσα επηρεάζει η κυβέρνηση. Το μόνο που είναι βέβαιο είναι ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι στο σωστό δρόμο. Και δεν έχει χρόνο για χάσιμο…

Facebook Comments