Δεν πρέπει να συγχέουμε την  την πολιτική με την προσωπική ζωή, αλλά δεν μπορεί να μην αναρωτηθεί κανείς: Πόσο κυνικό ζευγάρι πρέπει να είναι ο Δρίτσας και η σύζυγος Τασία Χριστοδουλοπούλου. Να υπάρχει, κάτι στο κόσμο που να τους συνταράσσει;

Η κυρία Χριστοδουλοπούλου πρώτη μας είχε δώσει ένα δείγμα γραφής, πολιτικής αστικής ψυχραιμίας ή μάλλον ψυχραιμίας του προαστίου ή της σικάτης ανέγγιχτης από τα προβλήματα  γειτονιάς.

Ήταν Απρίλιος του 2015.

«Στις πλατείες δεν υπάρχουν μετανάστες», είχε πει σαν να μην είχε δει με τα μάτια της όσα βλέπαμε σοκαρισμένοι, εμείς που κυκλοφορούσαμε στο κέντρο.

«Βγαίνουν τα πρωινά απλώς για να λιαστούν», είχε συνεχίσει, σας θυμίζω πως τότε ήταν υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής κι αυτή την δήλωση, την έκανε ένα περίπου χρόνο πριν κλείσουν τα βόρεια σύνορα μας, τον Μάρτιο του 2016, με αποτέλεσμα χιλιαδες πρόσφυγες να εγκλωβιστούν (αλλά οι ροές να αρχίσουν να περιορίζονται)…

Επανέρχομαι όμως στην κυρία Τασία Χριστοδουλοπούλου που  μέρες μετά το μνημειώδες «λιάζονται»,  μιλώντας σε τηλεοπτική εκπομπή περιέγραψε μια βόλτα που έκανε μόνη της στην Αθήνα και δεν είδε κανέναν (!) μετανάστη ενώ επανέλαβε πως το πρωί βγαίνουν κάποιοι στην Ομόνοια  για να… «λιαστούν».

Σε μια πιο συγκεκριμένη δήλωση περιορίστηκε να εκτιμήσει  πως  «δεν καραδοκούν τόσοι πολλοί (μετανάστες) να περάσουν στην Ελλάδα» δίχως να παραλείψει τότε να υποστηρίξει  πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχε «σχέδιο» για τη διαχείριση του προβλήματος -και ναι, πρόκειται για την ίδια κυβέρνηση που αποδεικνύεται πλέον  πως δεν είχε ούτε το περίφημο plan B σε περίπτωση GREXIT, όμως μην γινόμαστε  κακόψυχοι.

Το σχέδιο της κυβέρνησης, για τους μετανάστες όπως είχε περιγράψει  η τότε υπουργός, θα περιελάμβανε  τη δημιουργία στρατοπέδων και καταυλισμών στα νησιά, όπου θα καταγράφονται τα στοιχεία «των φιλοξενούμενων», ενώ  θα χτίζονταν και μόνιμοι χώροι φιλοξενίας. Δεν ξέρω για εσάς άλλα εγώ όταν ακούω για «φιλοξενούμενους» και «χώρους φιλοξενίας», φαντάζομαι καταπράσινο γκαζόν και όμορφα παρτέρια…

Η κυρία Χριστοδουλοπούλου μάλλον τα ίδια σκεφτόταν καθώς ολοφάνερα  δεν ήθελε να αναλωθεί σε ερωτήματα όπως «τι θα τρώνε αυτοί οι πρόσφυγες και πως θα επιβιώνουν ..»

Ήξερε τι έκανε ωστόσο η κυρία Χριστοδουλοπούλου-ακολουθούσε το σχέδιο της δηλαδή, διότι τα κυβερνητικά σχέδια ήταν -εκτός από μπόλικα-  ιδιαίτερα ευφάνταστα επί ΣΥΡΙΖΑ.

«Δεν υπάρχουν μετανάστες – Όσοι εισέρχονται στη χώρα μας είναι πρόσφυγες», ξαναδήλωσε  μέχρι που χρειάστηκε να ομολογήσει  στους δημοσιογράφους: «Για να βοηθήσετε, να αρχίσετε να τους αποκαλείτε πρόσφυγες, γιατί αν μιλάτε για μετανάστες ή λαθρομετανάστες, η ΕΕ δεν θα εγκρίνει κονδύλια», λες και δεν την άκουγε κανείς τα έλεγε όλα αυτά ,λες και ζούσαμε σε παλαιολιθικές εποχές χωρίς ΜΜΕ και ίντερνετ.

Την ίδια ώρα, το Μέγαρο Μαξίμου τόνιζε πως η χώρα διέθετε ανύπαρκτες υποδομές, επιρρίπτοντας την ευθύνη στην κυβέρνηση Σαμαρά, όμως ας δούμε λίγο την ουσία των πραγμάτων, επειδή στην εποχή που ζούμε, η πολιτική παραείναι πολύπλοκη για να την εμπιστεύεται κανείς σε αριστοκρατικές κυρίες με αυτόν  τον χαρακτηριστικό, οικογενειακό κυνισμό.

Σύμφωνα με την  Google και την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, εκείνο τον καιρό, καταμετρήθηκαν  εκατομμύρια, αραβόφωνες  αναζητήσεις στο internet με τις λέξεις «Ελλάδα», αποδεικνύοντας πως πριν αποφασίσουν οι πρόσφυγες να μπουν στις βάρκες,  διερευνούσαν με αγωνία τις συνθήκες που θα αντιμετωπίσουν εκείνοι και τα παιδιά τους.

Τους έλαχε όμως κυβέρνηση  ΣΥΡΙΖΑ με υπουργό την  κυρία Χριστοδουλοπούλου που είχε υποστηρίξει πως… οι πρόσφυγες, όταν τελειώσουν με την ηλιοθεραπεία στην Ομόνοια.. «εξαφανίζονται»!

Οι δηλώσεις που αποτελούσαν το επικοινωνιακό σχέδιο για το μεταναστευτικό της κυρίας Τασίας, μεταφράζονταν, αναπαράγονταν από ΜΜΕ και διαβάζονταν στο Google, μαζί με την πληροφορία πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχε καταργήσει τις κλειστές δομές.

Είμαι η τελευταία που θα υποστηρίξω πως το καλύτερο είναι να εξαναγκάζεις πρόσφυγες και μετανάστες  στην εξαθλίωση σε κλειστές δομές-φυλακές, όπου μωρά πεθαίνουν από αφυδάτωση, ώστε να αποτρέπονται και να μην  καταφθάνουν στην Ελλάδα, όμως  δεν πρέπει ποτέ να επαναλάβουμε την ανευθυνότητα.   

Μεταξύ άλλων είναι  θλιβερό να διαχωρίζουμε τόσο ανόητα ανιστόρητα και δήθεν ευρωπαϊκά, τους πρόσφυγες από τους μετανάστες.

Υπάρχουν «μετανάστες»,  από άγνωστους σε εμάς εμφυλίους στην Αφρική για τους οποίους ποτέ δεν μετέδωσαν ειδήσεις τα δυτικά ΜΜΕ και  «μετανάστες» που δεν μπορούν να ζήσουν άλλο σε χώρες όπου είναι τραγικά τα πράγματα, όμως πάνω στην  έλλειψη ενημέρωσης πατάνε με αξιοσημείωτο «σουξέ», τα ακροδεξιά μορφώματα, εμένα και ο Βελόπουλος «μόρφωμα» μου φαίνεται, αυτή είναι όμως άλλη μεγάλη συζήτηση.   

Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς στο προσφυγικό και πρέπει να προετοιμαστεί κάποτε η ελληνική κοινωνία για το μεταναστευτικό. 

Δεν χωράνε αλαζονείες…

Κι όμως,  με πολιτικούς που συνδύαζαν την αριστερίλα με τον ακραίο κυνισμό πορευτήκαμε στις κρισιμότερες περιόδους και δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τους βαραίνουν ιστορικά σφάλματα που διεπράξαν εις βάρος της  ελληνικής κοινωνίας αλλά και εις βάρος εκείνων που  ρίσκαραν τη ζωή τους και ό τι είχαν για να βρεθούν σε άθλιες συνθήκες και  σε καταυλισμούς όπου ένα παιδί βιάζεται «κάθε έξι μήνες», για να έρθω και στην δήλωση του κυνικού συζύγου Δρίτσα… Είναι άραγε τυχαίο που βρήκε ο ένας, τον άλλον; (κι οι δύο το ίδιο κόμμα;)         

Facebook Comments