Ο Απόστολος Δοξιάδης, με μια μακροσκελή ανάρτηση του, δίνει εξηγήσεις, μετά την επιστολή που δημοσιοποίησε πως θα σταματήσει να αρθρογραφεί στην εφημερίδα τα «ΝΕΑ», καθώς δεν μπορεί να συνυπάρξει στο ίδιο έντυπο με τον δημοσιογράφο Δ. Μανιάτη, ο οποίος επιτέθηκε με κείμενο του στην εθνική συντονίστρια για τα προσφυγόπουλα, Ειρήνη Αγαπηδάκη.

Μετά τον σάλο που προκλήθηκε με αφορμή την επιστολή, ο κ. Δοξιάδης εξηγεί πως δεν ζήτησε την απόλυση του δημοσιογράφου και υπογραμμίζει πως λίγοι υπερασπίστηκαν τον ίδιο και την Ειρήνη Αγαπηδάκη, ενώ υπενθυμίζει σε όλους πως και ο ίδιος και η Ειρήνη Αγαπηδάκη έδωσαν «τη νικηφόρα μάχη κατά του ίδιου του Τσίπρα και του βρωμερού παρακράτους του», για την υπόθεση των 8 Τούρκων αξιωματικών.

ΠΡΟΦΑΣΕΙΣ ΕΝ ΑΜΑΡΤΙΑΙΣ

Ένα τελευταίο σχόλιο προσωπικό από αυτό το βήμα, σε σχέση με επιθέσεις, κριτικές, κ.λπ. εναντίον μου και της Ειρήνης, με όποιο πρόσχημα, την ῾αλληλεγγυότητα᾽ στον δημοσιογράφο/υβριστή που τάχα ζήτησα να απολυθεί (αλλά καμία αλληλεγγυότητα σε μια γυναίκα που βάζει το κεφάλι της στον ντορβά, για τις χυδαίες σεξιστικές επιθέσεις που δέχεται), ένα ποστ παλιό σατιρικής αλλά πολύ καίριας ψυχογραφίας για τον Πολάκη, όταν αυτός έφτυνε κατάμουτρα τον κόσμο, ως υπουργός Υγείας (αλλά καμία έγνοια για το τεράστιο θέμα της κοινωνικής πρόνοιας που είναι το “Κανένα Παιδί Μόνο”) και άλλα πολλά.

Καλοί φίλοι, με οξύ νου και λόγο (Καλύβας, Σωτηρόπουλος, Μανδραβέλης, Θεοδωρόπουλος, Κιντή, και άλλοι πολλοί) ανέλαβαν να μας υπερασπιστούν προσωπικά. Να ναι καλά.

Μα το θέμα δεν είναι προσωπικό. Είναι πολιτικό, ή αν θέλετε ψυχοπολιτικό. Όλος αυτός ο οχετός των σχολίων εναντίον μας δεν είναι τίποτε παραπάνω από το ποτάμι της νοσηρά και κακόβουλα κακοφορμσμένης ενοχής που έρχεται από τους υποστηρικτές μιας κυβέρνησης που, επί πέντε χρόνια:

1) Έφτιαξε τα κολαστήρια των νησιών, που όμοιά τους δεν υπήρξαν στην Ευρώπη μετά το τέλος των ολοκληρωτισμών, τα Άουσβιτς και τα Γκούλαγκ.

2) Κατασπατάλησε δισεκατομύρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, λόγω ανικανότητας και ανηθικότητας, δισεκατομμύρια που θα ανακούφιζαν τον πόνο των ανθρώπων στους οποίους φέρθηκε χειρότερα από ό,τι στα σκυλιά του δρόμου

3) Που άφηνε τα ασυνόδευτα ανήλικα να κοιμούνται στις λάσπες και στα σκουπίδια, ανάμεσα σε αρουραίους, λεία των βιαστών και των δουλεμπόρων, χωρίς την παραμικρή μέριμνα για αυτά

4) Που υποκριτικά παρουσίαζε τον εαυτό της ως τάχαμου προασπιστή των ανθρωπιστικών αξιών ενώ έστελνε πακέτο στον Ερντογάν κρυφά από τον Έβρο όσους αντικαθεστωτικούς τολμούσαν να περάσουν για να σωθούν. Φακελωμένους τους είχαν, σε αγαστή συνεργασία της τότε ΕΥΠ και της ΜΙΤ τους έστελναν. (Απόδειξη: όποιος αντικαθεστωτικός είπε ψεύτικο όνομα, τη γλύτωσε. Όποιος το είπε στάλθηκε στον θάνατο, στον κοινό φάκελο της ΜΙΤ με την αισχρή, προδοτική ΕΥΠ των Τσίπρα/Ρουμπάτη).

Αρχίζω από το τελευταίο: η Ειρήνη και εγώ είμαστε οι πρώτοι που δώσαμε τη νικηφόρα μάχη κατά του ίδιου του Τσίπρα και του βρωμερού παρακράτους του, που είχε τάξει τους Οκτώ (παράνομα, ανήθικα, απάνθρωπα) στον Ερντογάν. Μάχη που κερδίσαμε, με τη βοήθεια όλων των πραγματικών ανθρωπιστών και δημοκρατών αυτού του τόπου. ΑΥΤΟ δεν μας το συγχώρησαν. Και όσο για μένα προσωπικά, ήμουν ο πρώτος που κατήγγειλα και συνέχισα με άλλους να καταγγέλω τα κτηνώδη pushbacks των ικετών εχθρών του Ερντογάν που πέρναγαν τον Έβρο, από την παρέα ΠροΠο, ΕΥΠ όλων φυσικά υπό τον Τσίπρα και την παρεούλα του Μαξίμου. Ούτε ΑΥΤΟ μου το συγχώρησαν. Τα pushbacks, καθώς γίνονταν στα κρυφα, δυστυχώς δεν μπόρεσα να το σταματήσω. Το σταμάτησε όμως η παρούσα κυβέρνηση–δεν το συγχωρούν λοιπόν, ούτε σε μένα ούτε στη νέα κυβέρνηση. (Και φυσικά κανείς τους δεν παίνεσε την παρούσα κυβέρνηση γι αυτό)

Και βέβαια, πάνω απ ολα τα άλλα, τα βασικά: αυτοί που, πλουσιοπάροχα χρηματοδοτημένοι, έφτιαξαν το αίσχος των στρατοπέδων, αυτοί που άφησαν πάνω από χίλια ανήλικα στα κυκλώματα των σωματεμπόρων, αυτοί που δεν ξόδεψαν δεκάρα για τη φροντίδα των ανυπεράσπιστων παιδιών, αφήνοντας τα στη λάσπη, τη βρώμα, την αρρώστια, τη βία και τη σεξουαλική εκμετάλλευση, τώρα λύσαξαν με το ότι πάει να τα φροντίσει και να το κάνει αυτό μια κυβέρνηση που τη λένε “ακροδεξιά”. Και βγήκαν μπροστά δυο πολίτες, η Ειρήνη και εγώ, που ενώ δεν το παίζουμε αριστεροί, νοιαστήκαμε για τα ανυπεράσπιστα παιδιά.

ΑΥΤΑ δεν μπορούν να χωνέψουν. Αυτοί όλοι που δηλώνουν ότι Αριστερά σημαίνει ανθρωπιστικές αξίες, τις οποιες αγνόησαν και πούλησαν όταν ήταν στην εξουσία, δεν μπορούν να χωνέψουν ότι τώρα τους τη βγαίνει η κυβέρνηση και δυο πολίτες από αριστερά, δηλαδή από την πλευρά του ανθρωπισμού.

Όμως τελικά η Ειρήνη και εγώ δεν είμαστε ο στόχος της οργής τους. Ούτε η κυβέρνηση. Ο στόχος κρύβεται από πίσω: είναι η δικιά τους προδοσία στις αρχές που τάχα πρεσβεύουν. Για ό,τι δεν έκαναν ενώ είχαν την εξουσία, τώρα βρίζουν εμάς που πάμε να το κάνουμε, στο “Κανένα Παιδί Μόνο”. Καλό είναι να το καταλάβουνε, και να κοιταχτούνε στον καθρέφτη, μπας και καθαρίσουν τη συνείδησή τους. Αλλά θα μου πείτε, τι ζητάω τώρα, από ποιους ζητάω έλεγχο συνειδήσεων…

Όλα τα άλλα που λέγονται για την Ειρήνη και εμένα, αλλά και για την πρωτοβουλία του πρωθυπουργού, είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.

 

 

Facebook Comments