Ο γενικός προϋπολογισμός του κράτους για το 2020, που συζητείται αυτές τις μέρες στη Βουλή και θα ψηφιστεί τα μεσάνυχτα της Τετάρτης, είναι το κορυφαίο νομοθέτημα του χρόνου κι ο πρώτος στη θητεία της νέας κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη και της ΝΔ. Ο προϋπολογισμός του κράτους, όπως είχα την ευκαιρία να επισημάνω κατά την ομιλία μου από βήματος της Ολομέλειας της Βουλής, μοιραία εμπεριέχει κι αποτυπώνει τις ιδεολογικοπολιτικές κατευθύνσεις της εκάστοτε κυβέρνησης. Κι επειδή η σημερινή κυβέρνηση εξελέγη προ πενταμήνου με μια φιλελεύθερη ατζέντα προς την κατεύθυνση των φορολογικών ελαφρύνσεων, της ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας, της προσέλκυσης ιδιωτικών επενδύσεων, του ανοίγματος στις δυνάμεις της αγοράς, των ιδιωτικοποιήσεων, αποτυπώνει αυτές τις προτεραιότητες και δεσμεύσεις του Κυριάκου και της ΝΔ. Συγχρόνως κάθε προϋπολογισμός, που καταρτίζεται από μια υπεύθυνη κυβέρνηση, πρέπει να στηρίζεται στον ορθολογισμό και στον ρεαλισμό. Κάθε φιλελεύθερος, όπως ο γράφων, θα ήθελε να εμπεριέχει ακόμα μεγαλύτερες φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις και μεγαλύτερες φορολογικές ελαφρύνσεις. Αυτό όμως στην παρούσα φάση, με δεδομένες τις τεράστιες δημοσιονομικές δυσκολίες, δεν είναι εφικτό. Ευελπιστώ ότι με τις σταθερές, συστηματικές προσπάθειες, που θα διευρύνουν τις δημοσιονομικές δυνατότητες, αυτό θα καθίσταται ευχερέστερο προϊόντος του χρόνου.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο πρωθυπουργός κι εμείς οι φιλελεύθεροι στη ΝΔ, είμαστε δογματικοί στην ρεαλιστική μας προσέγγιση της κοινωνικής κι οικονομικής πραγματικότητας. Δεν είμαστε αντίθετοι προς τη διατήρηση αλλά και την ενίσχυση του κράτους πρόνοιας. Επιδόματα συνεχίζουν να δίνονται. Αλλά επιδόματα προς εκείνους, που πράγματι τα χρειάζονται, όπως είναι οι πολύτεκνοι κι οι ανάπηροι. Η αντιμετώπιση άλλωστε του δημογραφικού προβλήματος, που σε συνδυασμό με το μεταναστευτικό και το brain drain, είναι μακράν το μεγαλύτερο πρόβλημα, που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας, βρίσκεται ψηλά στις προτεραιότητες της κυβέρνησης και του προϋπολογισμού. Έστω κι αν επί του παρόντος, τα μέτρα που λαμβάνονται δεν είναι τόσο τολμηρά και ρηξικέλευθα όσο θα τα θέλαμε.

Εκείνο όμως που είναι βέβαιο είναι ότι η κυβέρνηση της ΝΔ δεν θέλει μια κοινωνία και μια οικονομία αποκλειστικά και μόνον δημοσίων υπαλλήλων, συνταξιούχων, επιδοματούχων, μερισματούχων. Όπως προσπάθησε ο Συριζα στα 5 χρόνια της διακυβέρνησης του να την μετατρέψει. Θέλουμε μια κοινωνία δημιουργίας, ευημερίας και προόδου, όπου τα ταλέντα κι η εφευρετικότητα του κάθε ανθρώπου θα απελευθερώνονται υπέρ του ιδίου, της οικογενείας και της πατρίδας μας. Προς την κατεύθυνση αυτή, ο προϋπολογισμός του 2020 θέτει τις πρώτες βάσεις. 

Αυτή την στιγμή, η προοπτική της ανάπτυξης δεν αποσκοπεί αποκλειστικά και μόνον στην ευημερία των πολιτών, όπως συμβαίνει σε όλες τις άλλες δημοκρατικές χώρες της Ευρώπης, που όμως δεν αντιμετωπίζουν μείζονες απειλές κι εξωτερικούς κινδύνους, όπως η Ελλάδα. Στη χώρα μας εμφανίζεται μια επικίνδυνη ιδιαιτερότητα, που δεν αντιμετωπίζει καμιά μα καμιά άλλη χώρα, μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Ελλάδα γειτονεύει με μια ισχυρή δύναμη, που είναι η Τουρκία κι η οποία όπως πλέον αποδεικνύει με την καθημερινή της στάση ότι δεν την ενδιαφέρει να συνεννοηθεί η και να συνεργασθεί με την Ελλάδα. Δεν επιδιώκει να διαμορφώσει σχέσεις καλής κι ειλικρινούς γειτονίας με τη χώρα μας. Αντίθετα, κάθε χρόνος που περνά, το καθεστώς της Άγκυρας υπό τον πρόεδρο Ερντογάν, ο οποίος φαίνεται να διακατέχεται από την μεγαλομανία μιάς νεοθωμανικής αυτοκρατορίας, καταδεικνύει ότι επιδιώκει να μετατραπεί σε χωροφύλακα της περιοχής, σε τοπική υπερδύναμη που θα ελέγχει την ευρύτερη περιοχή και θα επιβάλλει  την θέληση της, ακόμα, αν χρειαστεί, και με τη βία, αγνοώντας η και παραβιάζοντας το διεθνές δίκαιο.

Κατά συνέπεια, στην προσπάθεια της να εξασφαλίσει την ευημερία των Ελλήνων πολιτών αλλά και να διασφαλίσει τα εθνικά της συμφέροντα και τα κυριαρχικά της δικαιώματα, πρέπει να διατηρεί ισχυρές ένοπλες δυνάμεις. Γιατί όπως έλεγαν οι Ρωμαίοι, «si vis pacem, para bellum». Δηλαδή αν επιθυμείς ειρήνη, πρέπει να προετοιμάζεσαι για πόλεμο. Συνεπώς η Ελλάδα για να εξασφαλίσει και την ευημερία αλλά και την ειρήνη, δεν χρειάζεται να μπει στην (λανθασμένη) λογική: «Κανόνια ή βούτυρο». Μπορεί και τα δύο, εξασφαλίζοντας ισχυρούς ρυθμούς ανάπτυξης, όπως είναι ο στόχος του προϋπολογισμού για το 2020!

Facebook Comments