Ακόμα και ο Τσίπρας δεν θα μπορούσε αλλιώς

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα μπορούσε να πει τα πάντα και τα αντίθετά τους. Άλλωστε, αυτό είναι ένα κομμάτι της πολιτικής του επιτυχίας: να μπορεί να παρουσιάζει εντελώς αντικρουόμενα στοιχεία ως κομμάτια μιας ενιαίας συλλογιστικής και στρατηγικής. 

Ο κ. Τσίπρας, λοιπόν, επί ένα τριήμερο έμεινε σιωπηλός, ενώ τα ελληνικά σύνορα τελούσαν υπό πολιορκία. Ορθά έμεινε σιωπηλός, καθώς φαίνεται εκ του αποτελέσματος ότι δεν ήθελε να υποδαυλίσει τα πράγματα. Βεβαίως, την ίδια ώρα, κομματικές του ορντινάτσες και ανθυποστελέχη ξεσάλωσαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για την «ακροδεξιά καταστολή» στα σύνορα. 

Όπως και να έχει, ο Αλέξης Τσίπρας ήταν πρωθυπουργός για αρκετά χρόνια. Ξέρει τι σημαίνει εθνική κρίση. Ξέρει τι σημαίνει να διέρχονται χιλιάδες άνθρωποι από τα νησιά ή άλλοι, χιλιάδες απελπισμένοι να φτιάχνουν καταυλισμό στην Ειδομένη, με την ελπιδα να καταφέρουν με κάποιον τρόπο να περάσουν στην Ευρώπη. Έχει περάσει από την καρέκλα και γνωρίζει ότι ο Μητσοτάκης δεν θα μπορούσε να έχει ενεργήσει διαφορετικά κατά την πρόσφατη μαζική απόπειρα «εισροής» ανθρώπων στο ελληνικό έδαφος.

Η ώριμη αντιμετώπιση του Τσίπρα είναι σημαντική, αλλά την ίδια ώρα αναδεικνύει και τις εσωτερικές αντιφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιοι σύντροφοί του παραμένουν κολλημένοι στις αριστερίστικες λογικές του 3% και της περιόδου του 2015. Δεν έχουν καταλάβει τι ακριβώς γίνεται, ούτε τι ακριβώς έχει αλλάξει στο ίδιο τους το κόμμα. Και κόμματα με τόσες εσωτερικές αντιφάσεις πρέπει να βρουν έναν τρόπο να τις υπερβούν, αλλιώς θα παραμείνουν σε κατάσταση εσωτερικής ομηρείας.