Οι ήρωες δεν φορούν μόνο λευκές και πράσινες στολές

Είναι προφανές ότι τα πρόσωπα των ημερών είναι οι γιατροί και οι νοσηλευτές της χώρας, οι ήρωες με τις λευκές και πράσινες στολές, όπως τους χαρακτήρισε ο Πρωθυπουργός στα διαγγέλματά του. Οι άνθρωποι που καθημερινά μάχονται, κάτω από δύσκολες ή αντίξοες συνθήκες, για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορονοϊού. Και φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε και τους ήρωες με τις μπλε και τις χακί στολές, οι οποίοι συνεχίζουν, κάτω από επίσης αντίξοες συνθήκες, να δίνουν καθημερινά τη μάχη για την υπεράσπιση των συνόρων της Ελλάδας και την αποτροπή της παράνομης εισόδου χιλιάδων μεταναστών, που συρρέουν εδώ και σχεδόν δύο μήνες στα ελληνοτουρκικά σύνορα.

Πέρα όμως από τους ήρωες αυτούς, η μάχη για την αντιμετώπιση του κορονοϊού έχει αναδείξει και άλλους, αφανείς ήρωες, οι οποίοι δίνουν καθημερινά τη δική τους μάχη, προκειμένου όλοι εμείς να μην στερηθούμε τα απαραίτητα αγαθά για τη ζωή, την υγεία και την οικογένειά μας. Είναι οι υπάλληλοι των φαρμακείων, των ιατρείων, των σούπερ μάρκετ, των καταστημάτων τροφοδοσίας (φούρνοι, κρεοπωλεία, μανάβικα κλπ.), των πρατηρίων καυσίμων, των τραπεζών, οι «ντελιβεράδες», οι κούριερ κ.ά.

Πολλοί από αυτούς τους αφανείς ήρωες διακινδυνεύουν καθημερινά την υγεία τους, δουλεύοντας για να εισπράξουν το βασικό μισθό των 650 ευρώ ή και ακόμη χαμηλότερο μισθό, εάν εργάζονται με μερική ή εκ περιτροπής απασχόληση. Δεν ανήκουν στο δημόσιο τομέα, δεν έχουν τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων και αντιμετωπίζουν καθημερινά τον κίνδυνο να χάσουν τη δουλειά τους. Δεν τους χειροκρότησε κανένας στα μπαλκόνια και δεν τους έταξε κανένας κάποιο έκτακτο «δώρο Πάσχα», για όλα όσα προσφέρουν καθημερινά στους συμπολίτες τους στις δύσκολες αυτές ημέρες. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι, οι «μαχητές» του ιδιωτικού τομέα, οι οποίοι στα δύσκολα χρόνια της οικονομικής κρίσης δεν αντιμετωπίστηκαν ως «προστατευόμενη» κοινωνική ομάδα, γιατί δεν διαθέτουν τα μέσα κοινωνικής πίεσης που έχουν οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα και οι συνταξιούχοι. Είναι οι άνθρωποι και ιδίως οι νέοι άνθρωποι, που παλεύουν καθημερινά για να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή, εισπράττοντας το βασικό μισθό, χωρίς «προσωπική διαφορά». Μια «προσωπική διαφορά», για τη διατήρηση της οποίας δόθηκε μάχη υπέρ των συνταξιούχων, με το επιχείρημα ότι η σύνταξή τους, πέρα από τους ίδιους, βοηθάει επιπλέον τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Πράγματι, έτσι είναι, αλλά γιατί κανείς δεν σκέφτηκε, ότι ίσως αυτή η «προσωπική διαφορά» θα έπρεπε να δοθεί απευθείας στα παιδιά και τα εγγόνια τους, προκειμένου να μπορέσουν να ζήσουν στηριζόμενα στις δικές τους δυνάμεις, να δημιουργήσουν οικογένειες και να απολαύσουν τη ζωή και τη νεότητά τους, χωρίς το καθημερινό άγχος για την επιβίωση;

Οι άνθρωποι αυτοί, λοιπόν, οι ήρωες χωρίς στολές, αξίζουν σήμερα την ευγνωμοσύνη μας για την καθημερινή μάχη τους απέναντι στον κορονοϊό. Αξίζουν όμως και κάτι παραπάνω: Ένα έκτακτο «δώρο Πάσχα», όπως αυτό που υποσχέθηκε ο Πρωθυπουργός στους ήρωες με τις λευκές και τις πράσινες στολές. Ας εξετάσει η κυβέρνηση πως θα μπορούσε να δοθεί το «δώρο» αυτό και στους αφανείς ήρωες της μάχης κατά του κορονοϊού. Υπάρχουν επιχειρήσεις που παρουσιάζουν σημαντική αύξηση τζίρου και κερδοφορίας εξαιτίας του κορονοϊού. Οι επιχειρήσεις αυτές θα πρέπει να χορηγήσουν το έκτακτο αυτό «δώρο Πάσχα» στους υπαλλήλους τους, χωρίς καν να χρειάζεται σχετική νομοθετική πρόβλεψη. Για τους υπαλλήλους των υπολοίπων επιχειρήσεων, η κυβέρνηση θα πρέπει να εξετάσει τη χορήγηση του έκτακτου «δώρου Πάσχα» και προς αυτούς, εφόσον αυτοί αμείβονται με το βασικό μισθό. Και αν τα διαθέσιμα οικονομικά κονδύλια δεν φτάνουν για όλους, θεωρώ δικαιότερο να λάβουν οι συγκεκριμένοι υπάλληλοι μια έκτακτη οικονομική ενίσχυση, παρά να επεκταθεί η χορήγηση του επιδόματος των 800 ευρώ σε ατομικές επιχειρήσεις, ελεύθερους επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους που πλήττονται μόνο επιφανειακά από τα έκτακτα μέτρα για τον κορονοϊό, πλην όμως διαθέτουν ισχυρά μέσα πίεσης προς την κυβέρνηση, προκειμένου να συμπεριληφθούν και αυτοί στην κατηγορία των πληττόμενων επιχειρήσεων, μέσα στα πλαίσια μιας περιρρέουσας γενικότερης δημοσιονομικής «χαλάρωσης» εξαιτίας του κορονοϊού.

Οι ήρωες λοιπόν που δεν φορούν λευκές και πράσινες στολές δικαιούνται να λάβουν και αυτοί μια έκτακτη οικονομική ενίσχυση, ένα έκτακτο «δώρο Πάσχα». Δικαιούνται όμως και κάτι που μπορεί να τους το προσφέρει ο καθένας μας: Ένα χαμόγελο και ένα ευχαριστώ, το οποίο δεν κοστίζει τίποτα. Χαρίστε το τους την επόμενη φορά που θα πάτε στο φαρμακείο, στο σούπερ μάρκετ, στη λαϊκή αγορά, στο κρεοπωλείο, στο φούρνο, στο βενζινάδικο, στην τράπεζα.