Οι έρευνες όλων των εταιρειών δημοσκοπήσεων, ανεξάρτητα από το ποια μεθοδολογία χρησιμοποιούν, έχουν μια κοινή συνισταμένη: την εκτόξευση της προσωπικής εικόνας του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά και της πρόσληψης της διαχειριστικής ικανότητας της κυβέρνησης.

Δεν είναι μόνο ελληνικό ίδιον. Για παράδειγμα, έβλεπα χθεσινή μέτρηση για τη Δημόσια Τηλεόραση της Γερμανίας, όπου η Άνγκελα Μέρκελ «τσιμπάει» 11 μονάδες δημοφιλίας, γιατί διαχειρίζεται την κρίση όπως κάθε κρίση: με στιβαρότητα και επάρκεια, τουλάχιστον όπως το βλέπει το εσωτερικό της ακροατήριο. 

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στα καθ’ ημάς, δημιουργεί μια συνθήκη πολιτικής κυριαρχίας, την οποία δεν πέτυχε σε ευθύγραμμες συνθήκες, εφαρμόζοντας το πρόγραμμά του, αλλά μέσα από δύο μείζονες κρίσεις, κάνοντας όλες τις αναγκαίες ενέργειες, αλλά, παράλληλα, κάνοντας και τομές που θα ήταν αδιανόητες μερικούς μήνες πριν, όπως τον βαθμό του ψηφιακού μετασχηματισμού της χώρας. Η εικόνα του είχε ήδη ενισχυθεί από τη διαχείριση της κρίσης στον Έβρο, αλλά η κατάσταση της πανδημίας είναι κρίση άλλου μεγέθους. Και εδώ φαίνεται πως περνάει στον κόσμο η αίσθηση ότι η κυβέρνηση κάνει τη δουλειά της και το κράτος λειτουργεί. 

Προφανώς, σε καταστάσεις «πολεμικές», ο κόσμος τείνει να συσπειρώνεται γύρω από τον «αρχιστράτηγο». Το ζήτημα, όμως, είναι ότι σε αυτή τη φάση ο ρόλος της εκάστοτε αντιπολίτευσης είναι άχαρος. Όταν παρέλθει αυτή η κρίση, αν την έχουμε «γλιτώσει» με τις μικρότερες δυνατές απώλειες σε ανθρώπινες ζωές και την οικονομία, τότε ο κ. Μητσοτάκης θα είναι αναβαπτισμένος, αυτή τη φορά για να ξαναγυρίσει «το κλειδί στη μηχανή» της χώρας.

Ο εξ απορρήτων 

Facebook Comments