Σε δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε προχτές, οι Έλληνες φαίνεται πλέον να  ανησυχούν περισσότερο για την οικονομική κρίση από ότι για την πανδημία του  κορονοϊού. 

Έχουν δίκιο; 
Πάμε να δούμε τι μας περιμένει; 
 
Ξενοδοχεία και Airbnb υποφέρουν ήδη και ακόμα και στο πιο αισιόδοξο σενάριο θα έχουν τρομερή μείωση εσόδων.
Μαζί τους θα παρασύρουν πάσης φύσεως προμηθευτές τους από το χώρο των κατασκευών , του επίπλου , των τροφίμων και των ποτών. 
Εστιατόρια και μπαρ σε μικρότερο βαθμό αλλά θα παρασύρουν επίσης τους αντίστοιχους κλάδους . 
Γιατί και με ποια χρήματα κάποιος να κάνει ανακαίνιση ή να προβεί σε βελτιώσεις όταν δεν ξέρει καν αν θα λειτουργήσει ή θα υπολειτουργεί για μεγάλο χρονικό διάστημα; 
Αεροπορικές μετακινήσεις και ταξιδιωτικά γραφεία. 
Εδώ μιλάμε για όλεθρο. 
Πολλοί από αυτούς ίσως να μην ξανά ανοίξουν , και μιλάμε για χιλιάδες εργαζομένους.  
Μικρή ναυτιλία. Κοινώς ενοικιαζόμενα σκάφη (Ιστιοπλοϊκά και ταχύπλοα).
Από τις πολύ δυνατές βιομηχανίες της χώρας μας έστω και αν δεν είναι ευρέως γνωστή η δύναμη της. 
Αυτή την στιγμή  υπό κανονικές συνθήκες θα  έπρεπε να βρίσκεται σε οργασμό και είναι παγωμένη.
Επειδή είναι πιο ευέλικτη και παρέχει ιδιωτικότητα (αν και προϋποθέτει συμβίωση σε μικρό και κλειστό χώρο) ίσως να σώσει ένα κομμάτι της σαιζό .
Το εύχομαι ! 
Συνέδρια, συναυλίε , αθλητικές εκδηλώσεις, γάμοι, βαπτίσεις.
Θα υπάρξουν; 
Αν μηδενιστούν θα παρασύρουν και ένα σοβαρό κομμάτι από τις υπηρεσίες catering και promotion και θα επηρεάσουν δραματικά ανθοπωλεία, είδη γάμου, προσκλητήρια, ένδυση και υπόδηση. 
Θέατρα και σινεμά. 
Μας τελείωσαν για φέτος. Όχι όμως και  οι ζημιές τους. 
Πόσοι θα υπάρχουν στον χώρο και τον Σεπτέμβριο; 
Ποδόσφαιρο και μπάσκετ και τα κανάλια που τα καλύπτουν. 
Θέαμα χωρίς το βασικό πρωταγωνιστή. Τους θεατές! 
Ουσιαστικά θα φυτοζωούν μέχρι να ξεπεραστεί πλήρως η πανδημία. Μιλάμε για τεράστιες απώλειες που θα επηρεάσουν πολύ κόσμο και όχι μόνο ποδοσφαιριστές, προπονητές, γυμναστές και μάνατζερ. 
Δραματικές σχολές, ωδεία, γυμναστήρια, σχολές χορού και πολεμικών τεχνών πως θα λειτουργήσουν, αν θα λειτουργήσουν και ήδη ζουν με το 800αρι και τα ενοίκια τρέχουν.
Ιδιωτικά νοσοκομεία και διαγνωστικά κέντρα.
Ω ναι! Αν πέρναγες μια βόλτα εν μέσω καραντίνας ήταν πιο ήσυχα και από εκκλησία.
Τεράστια απώλεια εσόδων και να δούμε ποτέ ο κόσμος θα ξεπεράσει τον φόβο του για να προσέρχεται όπως παλιά. 
Ταξί και μεταφορές -ακτοπλοϊκά.
Με καμιά δεκαριά (τουλάχιστον)  εκατομμύρια τουρίστες λιγότερους ποιον ακριβώς θα μεταφέρουν; 
 
Όλα τα παραπάνω, τι επιπτώσεις νομίζετε ότι θα έχουν στο λιανικό εμπόριο και στην κατανάλωση; 
Μεγάλα κλειστά εμπορικά κέντρα (mall ) και πολυκαταστήματα τύπου Ικεα θα αντέξουν την απώλεια εσόδων ή θα κάνουν απολύσεις και κατέβασμα ρολών; 
Και με τέτοια σμίκρυνση της πίτας πως θα λειτουργήσει ο άλλος τεράστιος κλάδος δηλαδή η οικοδομή και το real estate  που μόλις είχε αρχίσει να παίρνει τα πάνω του; 
Α! Και να μην ξεχάσω τα κόκκινα δάνεια που τώρα θα έχουν γίνει κατακόκκινα σαν πασχαλινά αυγά!   
Σίγουρα μου διαφεύγουν επαγγελματικοί κλάδοι και τομείς που έχουν πληγεί   ή θα υποφέρουν  στο μέλλον. 
 
Φίλοι μου, δεν ξέρω αν το καταλάβατε , αλλά  όσο εμείς “μέναμε σπίτι ” η πραγματικότητα αλώνιζε εκεί έξω και μας έσκαβε το λάκο. 
Και τώρα τι κάνουμε; 
Υπάρχει κράτος που μπορεί να στηρίξει όλους αυτούς τους κλάδους για μεγάλο χρονικό διάστημα; 
 
Πολύ φοβάμαι ότι κανένα κράτος από μόνο του δεν θα μπορέσει να ξεφύγει από την κατάρρευση αν η παγκόσμια κοινότητα δεν αποφασίσει λαμβάνοντας απολύτως στοχευμένα και εφαρμόσιμα μέτρα να επιστρέψει σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη “κανονικότητα “. 
Αν τα πράγματα δεν αλλάξουν ραγδαία τα χρόνια του μνημονίου θα μας φαίνονται παιδική χαρά μπροστά σε αυτό που είναι να έρθει . 
Γιατί ακόμα και τότε δεν είχαν χτυπηθεί τόσοι πολλοί τομείς της οικονομικής δραστηριότητα ταυτόχρονα και με τόση δύναμη.
Και δεν θα υπάρχει καμία διέξοδος προς το εξωτερικό γιατί και εκεί τα πράγματα θα είναι μαύρα , ούτε και οι κακοί δανειστές ή το “αιμοσταγές” Δ.Ν.Τ να μας σώσει. 
 
Το δίλλημα που υπήρχε πριν το lock down ήταν αν μπορούσαμε να σώσουμε όσους περισσότερους μπορούσαμε με το χαμηλότερο δυνατό κόστος για την  οικονομία. 
 
Τώρα που τα πράγματα δείχνουν να έχουν ξεφύγει  λόγω των αλυσιδωτών αντιδράσεων το ερώτημα για πολλούς έχει πλέον αλλάξει. 
«Είστε πρόθυμοι στην περίπτωση ανάγκης για ένα νέο lock down  να καταστραφείτε πλήρως  οικονομικά , να χάσετε όλα όσα χτίσατε με κόπο ή σώσατε από 10 χρόνια μνημόνια, να μην μπορετέ να στηρίξετε τα παιδιά σας και τα εγγόνια σας , και αν είστε νέοι να υποστείτε  μια καταστροφική κρίση που θα σας κρατήσει στάσιμους για τα επόμενα 10 χρόνια προκριμένου να σωθούν περισσότεροι; »
Ένας 89 χρόνος μου είπε: 
“Αν πρόκειται να δω τα παιδιά μου να υποφέρουν από την φτώχεια  και τα εγγόνια μου να μην έχουν προοπτικές για ένα καλύτερο μέλλον, δεν θα πάρω. Τον κύκλο της ζωής  μου τον έκανα και θέλω να αφήσω τούτο τον μάταιο κόσμο με την ικανοποίηση ότι τον άφησα καλύτερο από ότι τον βρήκα.”
 
Επειδή μαγικές  λύσεις δεν υπάρχουν, ούτε η οικονομία προλαβαίνει να μετασχηματιστεί σε λίγους μήνες  και η πραγματικοτητα βάζει σχεδόν πάντα  διλλήματα μεταξύ ενός κακού και ενός πολύ κακού  σεναρίου  το ερώτημα που θα πρέπει άμεσα να απαντηθεί είναι: 
Εκατομμύρια νεκροί ή φτώχεια και εκατομμύρια νεκροί;  
 
Γιατί να είστε σίγουροι ότι η φτώχεια και η ανεργία στον ανεπτυγμένο κόσμο θα φέρει πείνα και θάνατο στον μη ανεπτυγμένο.  
 
Η ιστορία διδάσκει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο μεγαλύτερος και πιο θανατηφόρος εχθρός της ανθρωπότητας πολύ  περισσότερο και από όλους τους ιούς και τον καρκίνο μαζί είναι η φτώχεια. 
 
Καλή μας δύναμη, έρχεται ανηφόρα. 

Facebook Comments