Επιστροφή Λεβέντη!

Μετά από έναν χρόνο σιωπής η Ένωση Κεντρώων του Βασίλη Λεβέντη επανεμφανίζεται. Με αφορμή τις υποθέσεις Μιωνή και Καλογρίτσα εξέδωσε ανακοίνωση για να σημειώσει τα εξής:

«Εμφανίζονται σαν υποχθόνιες δράσεις ενός σύγχρονου παρακράτους και χρησιμοποιούνται από όλα τα ΜΜΕ για να πολώσουν και να διχάσουν περαιτέρω το ήδη τεταμένο πολιτικό μας κλίμα. Στον πυρήνα της βούλησης Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει πρόθεση εξυγίανσης και κάθαρσης, αλλά σχέδιο εγκλωβισμού της κοινωνίας σε διλήμματα του τύπου, η Νέα Δημοκρατία μπορεί να είναι κόμμα φαυλότητας και συναλλαγών, δεν είναι όμως τόσο σάπια όσο ο ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έκανε τα μεγάλα του λάθη, όμως το παρακράτος ήταν πάντα η έκφραση της καθέκαστα δεξιάς. ‘Ετσι αποκοιμίζονται τα πλήθη στη λογική, ότι αρκεί το κόμμα που ψηφίζουν, να μην είναι τόσο κακό όσο το αντίπαλο κόμμα και κάθε κυβέρνηση προσθέτει τη σήψη της στα “έργα” της προηγούμενης οι δε οπαδοί είναι πανευτυχείς.

Ρώτησε ο κ. Κώστας Χαρδαβέλλας τον Βασίλη Λεβέντη, κύριε πρόεδρε ήξερε ο Τσίπρας τα καμώματα του Νίκου Παππά; Ο Βασίλης Λεβέντης απάντησε, ο Ανδρέας Παπανδρέου ήξερε τα κατορθώματα του Τσοχατζόπουλου, του Παπαντωνίου, του Μαντέλη; Ο Χρυσοχοΐδης ήξερε για τις τσάντες του Τσουκάτου; Το σκάνδαλο Νovartis το έκαναν μόνο γιατροί και υπηρεσιακοί παράγοντες; Μπορούσε όλα τα αίσχη να γίνουν χωρίς πολιτική κάλυψη;

Οι δημοσιογράφοι, ανάλογα του σε ποιο κανάλι ή μέσο δουλεύουν, επιρρίπτουν τις ευθύνες, άλλοι στη Νέα Δημοκρατία, άλλοι στο ΣΥΡΙΖΑ. Όμως έτσι, μόνο δημοσιογράφοι δεν είναι. Δημοσιογραφία σημαίνει ειλικρίνεια, γενναιότητα, ευθυκρισία. Η ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ έχουσα ως κόμμα κεντρώο χρέος να αναζητά την αλήθεια και να επιδιώκει οχι το σάλο και τη φασαρία, αλλά τη θεμελίωση μιας νέας κοινωνίας, εντοπίζει ότι όλα τα νοσηρά φαινόμενα οφείλονται στις αυτοδύναμες κυβερνήσεις, στις κυβερνήσεις που λειτουργούν ανεξέλεγκτα και που κάθε υπουργός έχει υπερεξουσίες, οπότε μετά από χρόνια διαπιστώνουμε άν ήταν τίμιος, άν έκλεψε, άν ραδιούργησε, άν λειτουργούσε σαν κλητήρας μεγάλων συμφερόντων. Μόνο στις κυβερνήσεις συνασπισμού κομμάτων, που γεννώνται σε κλίμα απλής αναλογικής, υπάρχει έλεγχος από πολλούς υπουργούς, υπάρχει διαφάνεια, υπάρχει προγραμματική σύγκλιση και γίνεται πολύ πιο δυσχερής η λειτουργία παρακράτους και η κλοπή δημοσίου χρήματος.

Όμως στην Ελλάδα, μικρή θέληση υπάρχει για κάθαρση και εξυγίανση και σε όλους αρέσει η νοοτροπία της ρωμαϊκής αρένας και ο φανατισμός των γηπέδων. Θεωρούμε ότι η λύση του ελληνικού προβλήματος είναι στο κέντρο, από τα άκρα έρχεται μόνο το μίσος και ο διχασμός».