Ρίξατε μια ματιά στις προτάσεις της επιτροπής Πισσαρίδη; Είναι βέβαια πάνω από 100 σελίδες, αλλά οι βασικοί της άξονες έχουν ήδη γίνει γνωστοί. Δεν πρόκειται για κανένα θεόπνευστο κείμενο με προτάσεις που δεν έχουν ξανακουστεί στην ελληνική επικράτεια, ίσα-ίσα που όλα όσα γράφει έχουν κατά καιρούς συζητηθεί και σε συνέδρια και σε άλλες επιτροπές και σε πολιτικές κουβέντες που ξέφευγαν λίγο από το καθημερινό και το τετριμμένο.

Η Ελλάδα δεν είχε ποτέ ένδεια νόμων ή προτάσεων. Δόξα τον Θεό διαθέτουμε μπόλικη φαντασία και ανοικτή ματιά προς τον έξω κόσμο για να βλέπουμε τι κάνει. Αυτό που πάντα μας έλειπε ήταν ένα συγκεκριμένο και ολοκληρωμένο μεταρρυθμιστικό σχέδιο το οποίο θα αποτελεί κοινό μπούσουλα όλων των φορέων, κρατικών και ιδιωτικών. Σκόρπιες ιδέες υπάρχουν να φάνε κι οι κότες, αλλά μια επιχειρηματολογημένη και σαφώς διατυπωμένη κατεύθυνση για το σύνολο της οικονομίας έλειπε πάντα.

Ο κάθε υπουργός έπραττε κατά βούληση, άλλος πιο μεταρρυθμιστικά κι άλλος πιο συντηρητικά, το τραπεζικό σύστημα λειτουργούσε ανάλογα με τα βραχυπρόθεσμα συμφέροντα του και το ευρωπαϊκό χρήμα που διοχετευόταν στην χώρα ξοδευόταν δίχως την παραμικρή έγνοια για την απόδοση του στο σύνολο της χώρας. Θα μου πείτε ότι δεν είμαστε μια κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία, οπότε δεν γίνεται το κράτος να διατάζει το είδος και τις φάσεις της ανάπτυξης. Σύμφωνοι, αλλά δεν γίνεται ούτε το ίδιο το κράτος να μην έχει μπούσουλα για τον εαυτό του.

Αν αξίζει κάτι στο σχέδιο Πισσαρίδη, δεν είναι τόσο αυτά που λέει μέσα αλλά η ίδια η ύπαρξη του αυτή καθ’ αυτή. Διότι τώρα, υπουργεία, γραμματείες, οργανισμοί, υπηρεσίες, κάνουν ό,τι φωτίσει ο θεός τους προϊσταμένους τους. Όπου δουν ελεύθερο πεδίο προχωρούν, όπου βρουν αντίσταση κάνουν πίσω, συχνά βολεύονται από την αδράνεια. Ούτε στοιχίζονται πίσω από έναν κεντρικό στόχο, ούτε δίνουν λογαριασμό σε κανέναν για την συμβολή του δικού τους τομέα στην επίτευξη του γενικού οικονομικού πλάνου.

Τέλος πάντων, οι υπουργοί πλέον και οι διαχειριστές του δημοσίου χρήματος, θα έχουν πλέον ένα βιβλιαράκι να ανοίξουν πριν κατευθύνουν πιστώσεις εδώ κι εκεί. Και ο πρωθυπουργός θα μπορεί να τους ρωτήσει αν η χρηματοδότηση του τάδε άσχετου έργου στην περιφέρεια τους ήταν στο σχέδιο που ακολουθεί η κυβέρνηση ή έγινε μόνο για να του δώσει ψηφαλάκια. Κι όταν κάποιος υπουργός μιλά στις τηλεοράσεις για μεταρρυθμίσεις γενικώς και αορίστως, θα μπορεί ν’ ανοίξει ένα βράδυ το σχέδιο και να του ρίξει μια ματιά για να ξέρει τι είναι αυτή περιβόητη «μεταρρύθμιση».

Οπότε, καλά θα κάνουν ορισμένοι, αντί να προσθαφαιρούν προτάσεις στο πόρισμα Πισσαρίδη παριστάνοντας τους σοφούς, καλύτερα είναι να κάτσουν να το διαβάσουν και να πάρουν μια απόφαση ότι θα το εφαρμόσουν, παρ’ όλες τις ατέλειες ή τις παραλήψεις του. Θα είναι η πρώτη συγκροτημένη μεταρρυθμιστική προσπάθεια που θα γίνει στην χώρα. Μην την χάσουμε κι αυτή την ευκαιρία.

Facebook Comments