Μεγάλα προβλήματα, ανύπαρκτη συνεννόηση

Οι αναλυτές πάντα έλεγαν κι έγραφαν ότι τα καλοκαίρια είναι υπέρ των κυβερνήσεων και τα φθινόπωρα υπέρ των αντιπολιτεύσεων. Ρητά και γνωμικά άλλων εποχών που σήμερα έχουν χάσει την αξία τους σαν τραπεζικές μετοχές. Σαλάτα έχουν γίνει και τα καλοκαίρια και τα αναμενόμενα φθινόπωρα ή οι χειμώνες, κανένας δεν ξέρει τι του ξημερώνει και τι είδους προγραμματισμό πρέπει να βάλει στην ζωή του. Οι πολίτες παρατηρούν σαστισμένοι την παράταση ενός απρόσμενου κακού, οι κυβερνήσεις προσπαθούν σαν παραζαλισμένες να βρουν ισορροπία ανάμεσα στις επιταγές των λοιμοξιολόγων και στις ανάγκες της οικονομίας, οι αντιπολιτεύσεις ψάχνονται αμήχανες για να ανακαλύψουν τι τις συμφέρει να πουν.

Στα social media στο μεταξύ γίνεται το απόλυτο συμπούρμπουλο. Ο διχασμός είναι απόλυτος, φθάνει σε σημείο που λογικά τρομοκρατεί κάθε κανονικό άνθρωπο που σκέφτεται με βάση τον κοινό νου. Δεν υπάρχουν δυο στρατόπεδα, υπάρχουν δεκάδες που δημιουργούνται και διαλύονται κατά περίπτωση και ανάλογα με την επικαιρότητα. Αυτές τις μέρες για παράδειγμα η μάσκα στα σχολεία έχει την τιμητική της. Χθες πλακωνόμασταν για το αν υπάρχει κορονοϊός. Προχθές αν τα πλάνα των πτωμάτων είναι φτιαχτά. Παραπροχθές αν ο ιός είναι κατασκεύασμα εργαστηρίου ή αν τον έφτιαξε ο Μπιλ Γκέιτς και ο Σόρος για να πουλήσουν εμβόλια.

Οι κυβερνήσεις δεν γίνεται όμως να ασκούν πολιτική ανάλογα με τους καυγάδες στα social media, ούτε οι αντιπολιτεύσεις να καθορίζουν τις θέσεις τους ανάλογα με την κρατούσα κάθε φορά άποψη στο διαδίκτυο. Παρ’ όλη την φασαρία που γίνεται σ’ αυτό το πεδίο, η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου παραμένει στο κουλουάρ του ορθολογισμού. Ακόμα κι κάποιος διακινεί θεωρίες συνωμοσίας ή αντιδρά σε οτιδήποτε εξαγγέλλεται, τις περισσότερες φορές απαιτεί απ’ αυτούς που τον κυβερνούν να βρει συνολικές λύσεις εντός της λογικής κι εντός της πραγματικότητας. Σαν τους αντιεμβολιαστές (που εμφανίστηκαν δριμύτεροι) οι οποίοι στηρίζουν την άρνηση τους να εμβολιαστούν, στην παραδοχή ότι θα το ‘χουν κάνει όλοι οι άλλοι γύρω τους.

Είναι προφανές ότι μας περιμένει δύσκολος χειμώνας. Δεν θα ναι δύσκολος μόνο σε επιδημιολογικό και οικονομικό επίπεδο, θα είναι δύσκολος και στο επίπεδο του δημόσιου διαλόγου. Έχουμε τα πιο θηριώδη συνθετικά και αλλητροφοδοτούμενα προβλήματα που αντιμετωπίσαμε ποτέ ως λαός και έθνος, αλλά και την μικρότερη δυνατή ικανότητα να συνομιλούμε και να συνεννοούμαστε μεταξύ μας. Πως διάβολο θα τα βγάλουμε πέρα, μου λέτε;