Οι αλλαγές στο εσωκομματικό στερέωμα του ΣΥΡΙΖΑ που επιβεβαιώθηκαν στην Κεντρική Επιτροπή της Κυριακής μου θύμισαν…μουσικές καρέκλες. Ο Δημήτρης Τζανακόπουλος ανέλαβε γραμματέας του κόμματος, με την ανοχή και των 53, στη θέση του διχαστικού Πάνου Σκουρλέτη. Ο Πάνος Σκουρλέτης πήγε στη θέση του Τζανακόπουλου στη Βουλή, ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος. 

Παράλληλα: ο Αλέξης Χαρίτσης έφυγε από εκπρόσωπος και ήρθε ο Νάσος Ηλιόπουλος, σοβαρός και συμπαθής, ο οποίος ήταν στον δήμο Αθηναίων. Ο, δε, Χαρίτσης πάει στη θέση του Παππά ως τομεάρχης Οικονομίας, με τον Παππά να υποβαθμίζεται ως τομεάρχης Υποδομών στη θέση του Γιώργου Βαρεμένου. 

Και, τέλος, ορίζονται τρεις αναπληρωτές εκπρόσωποι Τύπου που, και καλά, συμβολίζουν το άνοιγμα: ο Στέργιος Καλπάκης, ένα καλό παιδί από την ανύπαρκτη ΔΗΜΑΡ, η Τάνια Καραγιάννη, επί χρόνια στην ΑΔΕΔΥ και στο συνδικαλιστικό κίνημα, και ο Αλέξανδρος Νικολαϊδης που ήταν υποψήφιος ευρωβουλευτής και έκτοτε σταδιοδρομεί ως σχολιαστής στο twitter. Δηλαδή, τρεις άνθρωποι που ήταν ήδη στον ΣΥΡΙΖΑ και δεν συμβολίζουν και τίποτα το ιδιαίτερο πέρα από το ότι είναι πιο…φρέσκα πρόσωπα. 

Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ, όμως, δεν είναι τα πρόσωπα, αλλά η στρατηγική και αυτή λείπει. Όσο λείπει αυτή, όσες καρέκλες και αν αλλάξουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, το αποτέλεσμα θα είναι μηδέν εις το πηλίκον και η κυβέρνηση θα συνεχίσει να κυβερνά μόνη της. 

Ο εξ απορρήτων

Facebook Comments