Πριν χαθεί η μπάλα

Οι νέες ανακοινώσεις της κυβέρνησης για την επαναφορά της απαγόρευσης κυκλοφορίας μετά τις 21:00, επαναφέρει ένα κεντρικό ερώτημα σε πολλούς πολίτες, οι οποίοι δεν είναι αντιπολιτευόμενοι: γιατί παίρνουμε μέτρα κάθε 4 μέρες και δεν τα παίρναμε όλα με τη μια; Θα άλλαζε κάτι το χρύσωμα του χαπιού;

Πριν από μερικές μέρες, όταν λαμβανόταν η σωστή απόφαση του δεύτερου lockdown, υπήρχε στο τραπέζι η εισήγηση για απαγόρευση κυκλοφορίας τα βράδια. Εν τέλει, το πρωί της ανακοίνωσης, το μέτρο έφυγε από το τραπέζι. Γιατί; Για να δοθεί μια αίσθηση «κανονικότητας» στους πολίτες, οι οποίοι δοκιμάζονται από την πανδημία. Κι όμως, μετά από ελάχιστες μέρες και με την κατάσταση στη Βόρεια Ελλάδα να φεύγει εκτός ελέγχου, η κυβέρνηση έρχεται να πάρει ένα μέτρο που θα μπορούσε να έχει ληφθεί νωρίτερα. 

Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι μόνο η βραδινή κυκλοφορία και οι λίγοι που έκαναν κατάχρηση του sms για την ατομική άσκηση. Για παράδειγμα, η τηλεργασία δεν εφαρμόζεται κανονικά. Χώρια που το 50% θα μπορούσε να είναι πολύ μεγαλύτερο. Και, επίσης, όσο και αν η μεταδοτικότητα στα παιδιά του Δημοτικού είναι μικρότερη, να δούμε τι θα γίνει και με τα σχολεία. 

Όλα, όμως, πρέπει να υπηρετούν έναν κεντρικό σχεδιασμό. Με μπαλώματα δεν πρόκειται να γίνει δουλειά. Το κακό είναι πως ο χρόνος δεν είναι απέραντος και η υπομονή του κόσμου, όπως και η στράτευση του στα μέτρα, δεν είναι δεδομένη. Πριν χαθεί η μπάλα, λοιπόν, απαιτούνται συνολικές αποφάσεις. Ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι οι περιορισμοί θα παραταθούν και μετά τις 30/11.