Η πανδημία επιτείνει το πρόβλημα της πείνας στη Νέα Υόρκη

Τα θύματα της πανδημίας στις ΗΠΑ έχουν ξεπεράσει πλέον τα 246.000. Όμως η αμερικανική κοινωνία έχει να αντιμετωπίσει και τις οικονομικές επιπτώσεις της κρίσης του κορωνοϊού, οι οποίες όπως και στις περισσότερες χώρες του πλανήτη, πλήττουν κυρίως τους οικονομικά ασθενέστερους.

Στην περιοχή Φλάτμπους της συνοικίας Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, ο Αλεξάντερ Ράπαπορτ δημιούργησε το 2009, μεσούσης της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, ένα συσσίτιο απόρων που λέγεται Masbia Soupkitchen: «Από τότε προέκυψαν διάφορες καταστροφές, όπως ο τυφώνας Sandy. Λόγω κορωνοϊού το τελευταίο διάστημα η ζήτηση στο δικό μας συσσίτιο πενταπλασιάστηκε. Η ουρά ήταν τόσο μεγάλη που οι μαγαζάτορες στη γειτονιά άρχισαν να διαμαρτύρονται. Εδώ και λίγο καιρό οι ενδιαφερόμενοι στέλνουν sms γράφοντας “φαγητό” και τους δίνουμε μια συγκεκριμένη ώρα. Έτσι δημιουργείται μια ψηφιακή ουρά και κάθε δεκάλεπτο έρχονται μια χούφτα άνθρωποι για να παραλάβουν το φαγητό τους».

Η πείνα φέρνει κοντά διαφορετικούς ανθρώπους. Σήμερα στην μικρή ουρά μπροστά στο κτίριο περιμένουν ο ορθόδοξος εβραίος Μόσε, η μουσουλμάνα Μασούμα από το Πακιστάν και η χριστιανή Ίρμα από τη Λατινική Αμερική.

Η πείνα θα υπάρχει και μετά την πανδημία

«Έχασα τη δουλειά μου», λέει μια γυναίκα που περιμένει το φαγητό της. «Το γραφείο που καθάριζα έκλεισε λόγω κορωνοϊού. Ο πρώην εργοδότης, μου λέει να κάνω υπομονή μέχρι να καλυτερέψουν τα πράγματα. Και τότε θα μπορέσω να ξαναεργαστώ εκεί. Ίσως».

Ο Νικ Φρόιντενμπεργκ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της πόλης της Νέας Υόρκης και επικεφαλής του Ινστιτούτου Διατροφικής Πολιτικής στα Αστικά Κέντρα, μελετά εδώ και χρόνια το πρόβλημα της πείνας σε μια από τις πλουσιότερες πόλεις του κόσμου: «Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι το πρόβλημα δεν είναι καινούργιο. Και πριν την πανδημία 1 με 1,2 εκατομμύρια άνθρωποι στη Νέα Υόρκη δεν είχαν διασφαλισμένη καθημερινή σίτιση. Η μακροπρόθεσμη λύση θα ήταν οι άνθρωποι αυτοί να βγάζουν τόσα χρήματα ώστε να μπορούν όχι μόνο να πληρώσουν τα υπέρογκα νοίκια στην πόλη, αλλά και να αγοράσουν τρόφιμα στα καταστήματα. Το δίκτυο συσσιτίων απόρων που δημιούργησε ο δήμος της Νέας Υόρκης είναι μεγάλη βοήθεια, δεν λύνει ωστόσο ένα χρόνιο πρόβλημα, το οποίο προϋπήρχε της πανδημίας και πολύ φοβάμαι ότι θα υπάρχει και μετά από αυτή».