Απεβίωσε ο Valéry Giscard dEstaing, κεντρώος τ. Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας και μέγας φιλέλληνας. Είναι γνωστό ότι υπήρξε ένας από τους κυρίους παράγοντες που κατάφερε να μπει η Ελλάδα στην τότε ΕΟΚ ΤΟ 1981.

Παρά τη σφοδρή αντίδραση τόσο στο εσωτερικό της Γαλλίας, ιδιαίτερα στους αγρότες λόγω Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, αλλά και της Ελλάδος, μηχανεύτηκε τρόπους και κατάφερε  την είσοδο μας στον πολυεθνικό οργανισμό, με αποφασιστικότητα υπέρ της χώρας μας, όπως ο de Gaulle δεκαετίες νωρίτερα.  Ήταν η εποχή του «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», αλλά σε συνεργασία με τον προσωπικό του φίλο Κ. Καραμανλή ξεπέρασε τις δυσκολίες και η χώρα μας έγινε επίσημα μέλος οριακά πριν φύγουν  αμφότεροι από την εξουσία. Άνδρας παλαιάς κοπής και θαυμαστής του ωραίου, όταν ανέλαβε την Προεδρία της Συντακτικής Συνέλευσης για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, επέμεινε το Προοίμιο να ξεκινά με τα λόγια του Θουκυδίδη. Επιχείρησε δηλαδή να επανασυνδέσει την Ευρώπη με τις ρίζες της, τον εκτός μόδας πλέον κλασικό πολιτισμό και ιστορία, μια προσπάθεια της παλιάς γενιάς να ξαναδώσει στη Δύση την αμφισβητούμενη της αίγλη. Μια προσπάθεια που στο τρέχον κυρίαρχο ιδεολογικό κλίμα μοιάζει ήδη πολύ μακρινή κι ας ήταν μόλις το 2003.


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά και θα ακουστούν και πάλι ως φόρος τιμής στον μεγάλο φιλέλληνα. Λιγότερο γνωστή είναι η ιστορία και η ετυμολογία του επωνύμου του, Giscard (το d’ Estaing είναι προσθήκη από τον πάππο του)  που συνδέεται και με το δικό μας Φισκάρδο στην Κεφαλονιά. Σε αυτό θα αναφερθώ ως έναν ελάχιστο φόρο τιμής στο μεγάλο φίλο της Ελλάδος.

Για όποιον έχει δει τη σειρά Βίκινγκς, το όνομα Ρόλλο δεν είναι άγνωστο. Είναι ο πρώην επιδρομέας που πήρε τα κτήματα και τον τίτλο του Δούκα της Νορμανδίας (από τις γερμανικές λέξεις άνδρας και  βορράς, Normandie, η γη των βορείων). Σύμφωνα με μια εκδοχή, ένας από τους στρατιώτες του ο Tangred τον ακολούθησε στην περιοχή.  Κατ´ άλλη -και πιθανότερη- ο Tangred ήταν μεταγενέστερος έποικος από το Βορρά, σε κάθε περίπτωση όμως πήρε κτήματα και καλοπαντρεύτηκε στην περιοχή που είχε εξασφαλίσει ο Ρόλλο, βαφτισμένος πλέον Ροβέρτος. Το παρατσούκλι του ήταν Viskhard, που σημαίνει κάτι σαν πανούργος ή πολυμήχανος και καταφερτζής- όπως ο Οδυσσέας, εξαρτάται ποιον ρωτάς. Στα Αγγλικά το μεταφράζουν επίσης με τις έννοιες έξυπνος, πονηρός ακόμα και νυφίτσα. Ο E. Förstemann στο  Altdeutsches Namenbuch θεωρεί ότι προέρχεται από τη λέξη  visc που αναφέρεται στην εξυπνάδα ή σοφία και το παλαιογερμανικό hardu σκληρός. Η πρώτη έρχεται από τη ρίζα *weid- βλέπω, πρβλ το δικό μας ειδέναι, ιδέα κλπ, αλλά και το αγγλικό wisdom ενώ η δεύτερη στη ρίζα *kar- , σκληρός, πρβλ αγγλικό hard, συσχετίζεται με το δικό μας κράτος κι ενδεχομένως κάρυο και καρκίνος (ο κάβουρας, λόγω σκληρού περιβλήματος)

Ένας από τους έξι γιούς του Tangred Vischard ή Viscart στα παλαιά Γαλλικά, ο Ροβέρτος, ελλείψει κτημάτων και προσόδων συνέχισε την παλιά τέχνη των Βαράγγων προγόνων του και εξεστράτευσε στη Μεσόγειο, όπου τον βρίσκουμε ως Viscardus Λατινικά, Guiscardo Ιταλικά  και Γυισκάρδο παρ´ημίν. Στα μέρη μας λοιπόν, καταγράφεται  όχι μόνο να αφαιρεί από τη Βυζαντινή αυτοκρατορία τις ιταλικές κτήσεις, αλλά να εκστρατεύει και στην κυρίως Ελλάδα, καταλαμβάνοντας πολλές πόλεις και περιοχές, όπως ωραία περιγράφει η Άννα Κομνηνή στην Αλεξιάδα. Η ίδια τον περιγράφει ζωηρά:

Ὁ δὲ Ῥομπέρτος οὗτος Νορμάνος τὸ γένος, τὴν τύχην ἄσημος, τὴν γνώμην τυραννικός, τὴν ψυχὴν πανουργότατος

ή σε άλλο σημείο

ὁ Ῥομπέρτος ῥᾳδιουργότατος

απηχώντας έτσι η θρυλική αυτή Ρωμιά το παρωνύμιο του, αλλά όχι με τη φιλική εκδοχή. Ένας κλάδος της οικογένειας των Guiscard πήγε στη Σκωτία όπου το όνομα έγινε Wyschard, Wychard και Wischart για να εξελιχθεί στο σημερινό Wishart σε μια ακόμη ενδιαφέρουσα γλωσσική μεταλλαγή του. Από όσα διαβάζουμε στη σελίδα των Wishart, όταν το 2003   έστειλαν στον εκλιπόντα δώρο  μια γραβάτα με τα χρώματα της φατρίας τους ενώ ήταν Πρόεδρος της Συνέλευσης για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, τους απάντησε με ένα πνευματώδες σημείωμα, επιβεβαιώνοντας τη σύνδεση  του ονόματος της οικογένειας του όχι μόνο μαζί τους, αλλά και με τον Ροβέρτο Γυισκάρδο.  Ο τελευταίος άφησε την εσχάτη του πνοή στην Κεφαλονιά, όπου το χωριό που μέχρι τότε ήταν γνωστό ως Πάνορμος ονομάστηκε Φισκάρδο. Ήταν η δεύτερη Πάνορμος που σημαδεύτηκε από τον Ροβέρτο, με πρώτη την Πάνορμο της Σικελίας που επίσης κατέλαβε, το γνωστό σήμερα Παλέρμο.

Επιστρέφοντας στον εκλιπόντα φιλέλληνα Valéry, που φέρεται επίσης να είχε επίσης ρίζα από τη γενιά του Καρλομάγνου, να πούμε ότι χάρη στις ενέργειες του έφερε με διαφορετικό, εθελοντικό και συναινετικό τρόπο ελληνικά εδάφη στην πολιτική αγκαλιά της Δύσεως, όπως ο παλιός Ροβέρτος ο Πανούργος προσάρτησε τη Βυζαντινή Ιταλία για πάντα στην καθολική Εσπερία. Έτσι, για μας που θεωρούμε θετική την εθελοντική μας συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το ότι κατάφερε να μας εντάξει, μάλλον δικαιώνει την ερμηνεία του επωνύμου του  ως Πολυμήχανος.

Οι γλώσσες και τα ονόματα παίζουν ενίοτε  περίεργα ιστορικά παιχνίδια.

Facebook Comments