Η στρατηγική των κλιμακούμενων αντιδράσεων της ομάδας των δανειστών σε συνάρτηση με την παλαιοκομματική αντίληψη και διάρθρωση των κομμάτων που απαρτίζουν τη νέα συγκυβέρνηση, προοδευτικά αλλά σταθερά αποδυναμώνουν όχι μόνο τα αιτήματα της αλλά και τη στρατηγική της θέση, τοσο στο εξωτερικό όσο και στο εξωτερικό.

Η υψηλή εξάρτηση της κυβέρνησης από μεμονωμένα άτομα αποκαλύπτει τον παλαιοκομματικό της χαρακτήρα, σε όλη του τη διάσταση. Η πολύμηνη αναμονή της αποτυχημένης διαπραγμάτευσης που έφερε εις πέρας μόνο ο πεφωτισμένος οικονομολόγος καθώς και η δυσκολία εύρεσης νέων αξιόλογων προσώπων στον πρόσφατο ανασχηματισμό, επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές.

Η εκ διαμέτρου αντίθετη μετατόπιση της κυβέρνησης αναφορικά με τις επιδιώξεις και τις προεκλογικές της εξαγγελίες, την αφήνει αποδυναμωμένη τόσο εσωκομματικά όσο και στη συνείδηση των ψηφοφόρων, οι οποίοι πάραυτα εξακολουθούν να την εμπιστεύονται κυρίως λόγω απουσίας αξιόπιστης εναλλακτικής, δίνοντας της ακόμη μια ευκαιρία.

Οι επικείμενες εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό πιθανότατα οδηγούν στη διενέργεια εθνικών εκλογών με στόχο το σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης, κάτι ανέφικτο δεδομένης της αβεβαιότητας στο εσωτερικό της χώρας καθώς και των πολυεπίπεδων πιέσεων των δανειστών.

Η αδυναμία σχηματισμού ικανής κυβέρνησης και εν μέσω κλίματος αστάθειας και δυσαρέσκειας οδηγεί εκ νέου στη διενέργεια εθνικών εκλογών ενώ σύντομα η χώρα εισέρχεται σε παρατεταμένη ακυβερνησία, αντίστοιχη εκείνης του Βελγίου, μερικά χρόνια πριν.

Πολιτικά κόμματα και φορείς ανασχηματίζονται εκ βάθρων, κυρίως με την ανάπτυξη νέων άφθαρτων στελεχών και την δημιουργία νέων συμμαχιών και συνεργασιών, εντός και εκτός Ελλάδος.

Η έντονη κινητικότητα των κόμματων σε συνδυασμό με την ακυβερνησία, όχι μόνο δίνουν λύση στο συνολικό πρόβλημα της χώρας αλλά αντιθέτως το επιτείνουν, προκαλώντας νέα κοινωνικά και οικονομικά αδιέξοδα, οργή και εκρήξεις από μεγάλη μερίδα του λαού μας.

Οι δε δανειστές παρακολουθούν αμέτοχοι και κάπως ανακουφισμένοι, αφού γνωρίζουν καλά ότι ο χρόνος δουλεύει γι αυτούς, ενώ παρέχουν μόλις τους απαραιτήτους αναγκαίους πόρους για την ελάχιστη λειτουργία της χώρας.

Η πολιτική πίεση εκ των έσω κορυφώνεται όταν πλέον η πραγματική κατάρρευση της χώρας γίνεται αντιληπτή από το σύνολο των πολιτών, ως ένα πιθανό και πολύ κοντινό σενάριο.  Όλοι τώρα αναζητούν τη διακομματική συνεννόηση, της οποίας η πρακτική και ρεαλιστική εφαρμογή με το σχηματισμό εθνικής κυβέρνησης θα δώσει και τυπικά τέλος στην εποχή της μεταπολίτευσης.

Η όποια αντιπολίτευση, αυτοπαγιδευμένη σε υπαρξιακά αδιέξοδα, αυτομάτως τίθεται στο περιθώριο από την πλειονότητα των πολιτών που έχουν πλέον γευτεί την τραγική ασυνέπεια λόγων και πράξεων σε όλο της το μεγαλείο.

Η νέα μεταρρυθμιστική κυβέρνηση που απαρτίζεται από παλαιά και νέα κόμματα, τεχνοκράτες και ακαδημαϊκούς, προσωπικότητες εντός και εκτός Ελλάδος, αναλαμβάνει πλέον το βαρύ φορτίο της συνολικής αναδιάρθρωσης της χώρας, απαλλαγμένη από κομματικά βάρη και πελατειακές εξαρτήσεις, στα πλαίσια του στρατηγικού της προσανατολισμού, την Ευρωπαϊκή ένωση και την Ευρωζώνη.

Facebook Comments