Σοκαρισμένη δηλώνει η ελληνική κοινωνία από τον άγριο ξυλοδαρμό ενός σταθμάρχη του Μετρό από δύο ανήλικους αδελφούς προ ημερών στον σταθμό της Ομόνοιας. Απόλυτα κατανοητό. Τα βίντεο μάλιστα που δόθηκαν στη δημοσιότητα προκάλεσαν σε όλους μας μεγάλη ταραχή καθώς είδαμε σκηνές που μόνο σε άγριες ταινίες με συμμορίες από τα γκέτο των αμερικανικών μεγαλουπόλεων βλέπαμε.

Δυστυχώς η εικόνα αυτή είναι υπέρ κορυφή του παγόβουνου. Εδώ και δεκαετίες είχαμε εντοπίσει τις μεγάλες αλλαγές, που υφίσταντο στην ελληνική κοινωνία και που εκδηλώνονται με βαθιά περιφρόνηση του νόμου και του κράτους δικαίου. Η κοινωνία, συχνά χάρις στην επικράτηση της αριστερής νοοτροπίας στην ανοχή της δήθεν «επαναστατικής λογικής» της νεολαίας, αποδέχτηκε τη βία ως μέσον πολιτικής έκφρασης. Σε συνδυασμό με την ατιμωρησία και την περιφρόνηση του νόμου, που είναι ενδημικές ενός δήθεν επαναστατικού τρόπου έκφρασης, η βία έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μας. Από το 1974 και μετά που έγινε η μεταπολίτευση, δεν υπήρξε ξανά περίοδος τόσων μεγάλης ανοχής στη βία, που πλέον δεν είχε πολιτικά, όπως στο παρελθόν, στοιχεία αλλά κοινωνικά.

Ζούμε σε εποχές μεγάλης βίας και περιφρόνησης του συμπολίτη μας. Ζούμε σε εποχές όπου ο χουλιγκανισμός, η αλητεία, η βία, η κακία γίνονται συμπεριφορές  που παίρνουν τη μορφή κανονικότητας  κι αποδοχής για μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας. Το βλέπουμε εδώ και δεκαετίες παντού στα σχολεία, τα πανεπιστήμια, στα γήπεδα, στην καθημερινότητά μας. Τυφλή βία χωρίς λόγο. Μόνο για την εκτόνωση των σκοτεινών ενστίκτων κυρίως νεαρών ατόμων, που θεωρούν ότι με αυτό τον τρόπο εκδηλώνουν κι εκτονώνουν τα ένστικτα τους θεωρώντας ότι έτσι εκφράζουν την διαφωνία τους προς μια κοινωνία, που τους καταπιέζει. Μπορεί την κοινωνία να την σόκαρε η τυφλή, σκληρή βία των δύο ανήλικων στο Μετρό. Αλλά δεν είναι πρωτοφανές γεγονός η συμβάν. Δυστυχώς πολυ σκληρές καταστάσεις συμβαίνουν καθημερινά σε μια εποχή, που η περιφρόνηση στο νόμο είναι βαθιά ριζωμένη στο μυαλό πολλών. Κι η ατιμωρησία δυστυχώς ενθαρρύνει αντικοινωνικές συμπεριφορές.

Το πρόβλημα βεβαίως ξεκινά από την ίδια την κοινωνία. Από την οικογένεια, από το σπίτι, από το σχολείο. Η διάλυση των οικογενειών σε πολλές περιπτώσεις, η αδιαφορία των γονιών για την ανατροφή των παιδιών τους, η έλλειψη προσπάθειας να μεγαλώσει με αξίες, που πλέον αμφισβητούνται, έχει αλλάξει εντελώς την εικόνα που υπάρχει σήμερα στην ελληνική κοινωνία σε σχέση με αυτό που ίσχυε στο παρελθόν. Ολοένα και περισσότερα παιδιά μεγαλώνουν χωρίς την σωστή ανατροφή και νουθεσία από το οικογενειακό τους περιβάλλον. Δεν είναι ο κανόνας φυσικά. Και ευτυχώς.  Αλλά δεν είναι και η εξαίρεση. Και το δυστύχημα είναι πως το σχολείο που θα έπρεπε να αναλάβει και ένα ρόλο κοινωνικής διαπαιδαγώγησης των νέων ανθρώπων, έχει αποτύχει στο ρόλο του αυτό. Δυστυχώς όλες αυτές οι ανατροπές οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε μια κοινωνία όπου τα φαινόμενα βίας δεν θα μειώνονται αλλά αντιθέτως πολύ φοβόμαστε ότι θα αυξάνονται.

Facebook Comments