Όσα σοκαριστικά και αποκρουστικά διαβάζουμε και μαθαίνουμε τις τελευταίες μέρες για τα έργα και τις ημέρες του Γιώργου Κιμούλη από συναδέλφους του ίσως μας είχαν αφήσει με κάποιες αμφιβολίες για το ποιος πραγματικά είναι, αν δεν είχε μιλήσει ο ίδιος.

Ευτυχώς μίλησε και απεφάνθη ότι αυτά που του καταμαρτυρούν είναι το σύμπτωμα μιας μόδας της εποχής, της… μόδας Μπεκατώρου. «Είναι της μόδας οι καταγγελίες τύπου Μπεκατώρου», δήλωσε ο Κιμούλης. Είναι της μόδας, δηλαδή, να καταγγέλλουν τα θύματα το βιασμό, την κακοποίηση, την παρενόχληση, τον εκφοβισμό, την άσκηση φυσικής ή ψυχολογικής βίας.

Πόσο δίκιο, αλήθεια έχει ο Κιμούλης! Και τι σπουδαίο κι ελπιδοφόρο είναι ότι στη ζωή μπορεί κανείς να περιμένει, να υπομένει, να ταλαιπωρείται αλλά έρχεται η ώρα που… αλλάζει η μόδα και μαζί της και οι ζωές κάποιων ανθρώπων! Κάπως έτσι ο Κιμούλης κι όλοι οι Κιμούληδες γίνονται… ντεμοντέ. Κι όπως γνωρίζουν καλά, στον κυνικό χώρο του θεάματος όταν είσαι ντεμοντέ, σε παίρνει η κάτω βόλτα και… κουτρουβαλάς. Μια ματιά στον Κέβιν Σπέισι αρκεί.

Την απόλαυσαν πολλά χρόνια τη… μόδα τους οι Κιμούληδες, οι Σπυρόπουλοι και μαζί τους και πολλοί άλλοι, αθλητικοί παράγοντες, διευθυντικά στελέχη και αρκετοί άλλοι σε διάφορους επαγγελματικούς χώρους. Για να ανοίξει το στόμα του ένα θύμα και να μιλήσει, έπρεπε να είναι από ειδική… στόφα. Έτοιμο να αντιμετωπίσει τις συνέπειες: από απαξίωση, απομόνωση ή διασυρμό μέχρι και απόλυση. Η εύκολη, συνηθισμένη απάντηση, που την ακούμε ακόμη και σήμερα που… άλλαξε η μόδα: «Να το έλεγες τότε και να έφευγες». Λες και είναι αυτονόητο ότι θα πρέπει να υπάρχουν βασανιστές και το θέμα μας είναι πώς το θύμα θα αποδείξει ότι διαθέτει ηρωικά στοιχεία, ότι ξέρει να επαναστατεί και να διεκδικεί τα δικαιώματά του, ότι… αντέχει και δεν το βάζει κάτω!

Ήταν ένα είδος σκληρής δοκιμασίας για τη ζωή και την εργασία η μόδα των Κιμούληδων. Είχαν αναλάβει το ρόλο του «εκπαιδευτή» κι έπρεπε το θύμα να υφίστασαι τη δοκιμασία μέχρι τέλους. Όχι μόνο στο θέατρο και στον αθλητισμό. Στα ΜΜΕ, στην πολιτική, στις επιχειρήσεις, στους περισσότερους εργασιακούς χώρους.

Ευτυχώς η «μόδα Μπεκατώρου», όπως τη λέει ο Κιμούλης, τα αλλάζει όλα. Τώρα δε θα φοβούνται τα επίδοξα θύματα αλλά οι επίδοξοι θύτες. Αν πρέπει αναγκαστικά να διαλέξουμε φόβο, αν πρέπει να φτιάξουμε μόδα… είμαστε όλοι Μπεκατώρου, γιατί απλά δε θέλουμε να είμαστε Κιμούληδες!

Facebook Comments