«Αγαπημένη μου καρέκλα»

Μετά τις τελευταίες αποκαλύψεις στον κατά τ’ άλλα μαγευτικό χώρο του θεάτρου, που μεταξύ μας αν άνοιγε όλο το τσουβάλι κι έβγαινε όλη η μυρωδιά προς τα έξω θα έρχονταν τα κάτω πάνω κι αντίστροφα, αναδείχθηκε γι’ ακόμη μία φορά το καυτό θέμα της εξουσίας. Η καρέκλα κοινώς. «Όλα γίνονται για την καρέκλα». Αυτή η φράση έχει μεγαλώσει γενιές. Υπάρχουν πολλών ειδών καρέκλες. Μικρά καρεκλάκια, σκαμπό, αναπαυτικές πολυθρόνες, θρόνοι,  με χέρια ή χωρίς, πλαστικές, μπρούτζινες κλπ. Μια τέτοια καρέκλα είναι και «Η καρέκλα του σκηνοθέτη». Αλλά δεν είναι η μόνη. Οι δημοσιογράφοι, οι δικηγόροι, οι πολιτικοί, οι επιχειρηματίες, οι αθλητικοί παράγοντες, οι γιατροί. Πρόσφατα οι τελευταίοι εκμεταλλευόμενοι συνειδητά ή ασυνείδητα την τεράστια επιτυχία του θέματος «Ιός» που κατακλύζει τα ΜΜΜ στριμώχνονται ακόμη και για μία πεντάλεπτη εμφάνιση στο νυχτερινό δελτίο. Κι εκεί ταιριάζει η φράση «Ο καθένας με το μακρύ και το κοντό του». Αυτή η πεντάλεπτη εμφάνιση θα φέρει μια επόμενη εμφάνιση, ύστερα θα γίνει δεκάλεπτη και σ’ αυτή τη ξέφρενη πορεία ταβάνι δεν υπάρχει. Αλλά η κακή διαχείριση της εξουσίας υπάρχει μόνο στην ελίτ των επαγγελμάτων; Όχι βέβαια. Δεν υπάρχει για παράδειγμα στις καθαρίστριες;  Στους υδραυλικούς; Στο Δημόσιο;

Στα πόδια των καρεκλών θυσιάζονται ζωές, οικογένειες, αξίες. Αυτοί που κατηγορούν τους φέροντες εξουσία, όταν βρεθούν καθήμενοι θα ξεχάσουν τα παλιά τους λόγια και θα γίνουν το ίδιο ή χειρότεροι. Αυτό είναι σύμπτωμα, κακό σπυρί πολλών χρόνων, πολλών γενεών πριν από εμάς. Όσο υπάρχουν άνθρωποι θα υπάρχουν και καρέκλες.  

Η έπαρση της καρέκλας όμως είναι στοιχείο της προσωπικότητας που φωλιάζει στις ψυχές μας κι όταν ανοίξει ο δρόμος ξετυλίγεται;

Ή έχει να κάνει με την εσωτερική δουλειά του καθενός;

Κι αν ατυχώς ξετυλιχθεί το κουβάρι, πόσο εύκολο είναι να ξαναμαζευτεί;

Περπατώντας στη περίοδο της καραντίνας στα βουνά, αν κοιτάξεις κάτω τη πόλη μοιάζει σα μια κουκίδα στον απέραντο χάρτη, σα μια παιδική ζωγραφιά με τα σπιτάκια στοιβαγμένα. Οι δρόμοι ίσα που διακρίνονται. Κι οι άνθρωποι ούτε καν.

Αυτή η διαπίστωση μπορεί να οδηγήσει σε άλλα συμπεράσματα.

Τελικά τι είναι η εξουσία και ποιος τη κατέχει;