Μπακογιάννης: «Ο δολοφόνος να μείνει δολοφόνος και μόνον»

Θέση για τον Δημήτρη Κουφοντίνα και την απεργία πείνας και δίψας του, παίρνει ο Δήμαρχος της Αθήνας, Κώστας Μπακογιάννης.

Με άρθρο του στην «Καθημερινή» ο Κώστας Μπακογιάννης παίρνει θέση στο θέμα της απεργίας πείνας (και δίψας πλέον) του Δημήτρη Κουφοντίνα, του δολοφόνου του πατέρα του, Παύλου Μπακογιάννη.

«Ο δολοφόνος να μείνει δολοφόνος και μόνον» ξεκαθαρίζει στο άρθρο του ο Δήμαρχος της Αθήνας, σημειώνοντας «η καταπολέμηση του μίσους, της βίας, της τρομοκρατίας δεν έχει πολιτικό ή ιδεολογικό πρόσημο. Απαιτεί ένα αρραγές και ακέραιο μέτωπο όλων. Χωρίς αστερίσκους, υποσημειώσεις, χωρίς “ναι μεν, αλλά”, χωρίς συμψηφισμούς. Όλες οι μανάδες άλλωστε το ίδιο κλαίνε τα παιδιά τους. Και όλα τα παιδιά το ίδιο θρηνούν τους πατεράδες τους. Τα νεκροταφεία μας εξισώνουν όλους».

«Αρχή και τέλος είναι η Δημοκρατία. Το κράτος Δικαίου. Οι θεσμοί, οι νόμοι, οι κανόνες που ισχύουν για όλους, δίχως εξαιρέσεις και αποκλεισμούς. Φυσικά ισχύουν και για έναν επαγγελματία κατά συρροήν δολοφόνο. Αλίμονό μας εάν το δίκαιο κοβόταν και ραβόταν στα μέτρα κάθε εκβιαστή και προσαρμοζόταν ο τόπος και ο τρόπος έκτισης της ποινής του στα σταθμά που τον εξυπηρετούν.

Σωστά η Πολιτεία εξαντλεί όλα τα νόμιμα μέσα για να κρατήσει στη ζωή τον δολοφόνο, δείχνοντας έτσι εμπράκτως την οφειλόμενη γενναιοδωρία και τη μεγαλειώδη δύναμη της δημοκρατίας και των ευρωπαϊκών αρχών του κράτους δικαίου. Ας ανταποκριθούν ανάλογα η οικογένεια και οι “σύντροφοί” του. Είναι ένα δικαίωμα που ο ίδιος αρνήθηκε στα θύματά του. Οι άνθρωποι που χάθηκαν από το όπλο του δεν είχαν επιλογή εάν θα ζήσουν ή αν θα πεθάνουν. Εμείς, οι συγγενείς τους δεν είχαμε την επιλογή να τους έχουμε ζωντανούς.

Ο δημόσιος λόγος παράγει αποτελέσματα. Έχει συνέπειες. Ενίοτε οδηγεί και στο αίμα. Το ζήσαμε πριν από 40 χρόνια όταν τα ψευδή και χυδαία πρωτοσέλιδα κάποιων βρήκαν τη θέση τους στις προκηρύξεις της “17 Νοέμβρη”. Όπλισαν τα σαρανταπεντάρια. Ας μου επιτραπεί μια προσωπική έκκληση, με τη μέγιστη δυνατή ψυχραιμία. Μην επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να παρασυρθούν από έναν παράφρονα αυλητή του μίσους. Μην υπνοβατήσουμε προς τον βούρκο που μπορεί να μας καταπιεί. Ο δολοφόνος να μείνει δολοφόνος και μόνον, όχι σημαία ευκαιρίας και αφορμή για πολιτική αντιπαράθεση. Η ζωή του είναι δική του. Όμως οι ζωές δέκα εκατομμυρίων Ελλήνων, όλων μας και των παιδιών μας, είναι δικές μας».