Καμπανάκι (ξανά) για το Μαξίμου

Δεν έχω αμφιβολία ότι πολλοί στο Μέγαρο Μαξίμου είναι της άποψης ότι το περιστατικό της Νέας Σμύρνης θα περάσει και μετά από μερικές μέρες δεν θα το θυμόμαστε και δεν θα το συζητάμε. Κατά μια έννοια, είναι σωστό ότι το περιστατικό από μόνο του δεν θα είναι στην πρώτη γραμμή των δελτίων ειδήσεων και των ειδησεογραφικών site. Αλλά μην κάνουν το λάθος στο Μαξίμου, οι γκάφες και οι αυτοπαγιδεύσεις το τελευταίο διάστημα είναι πολλές και έρχονται σε μια περίοδο λεπτών ισορροπιών και οριακής ανοχής των πολιτών, οι οποίοι έχουν…φρικάρει από την καραντίνα. 

Πράγματι, το σκηνικό δεν είναι η υπόθεση Ζαρντινιέρα, αλλά οι κακοτοπιές και οι γκάφες αθροίζονται. Βεβαίως, ο άνδρας της Δίας που αποφάσισε να παίξει τον νταή δεν πήρε εντολές ούτε από τον Χρυσοχοΐδη, ούτε από τον Μητσοτάκη, αλλά σε αυτούς γύρισε η κατάσταση. Όσο για την επικοινωνιακή διαχείριση των πρώτων ωρών, ας μην πούμε πολλά, γιατί χωριό που φαίνεται… Και, μιας και το λέμε, ποιος άνθρωπος μπορεί να σκέφτηκε να βάλει στον Σφυγμό που παίρνουν τα στελέχη της ΝΔ το όνομα του ανθρώπου που έφαγε το ξύλο, με αποτέλεσμα να το ξεφουρνίσει ο Κωνσταντίνος Κυρανάκης ανεμπόδιστα στον αέρα του Open;

Η κατάσταση που διαμορφώνεται πάλι-όχι μόνο το περιστατικό αυτό καθ’ αυτό-είναι ένα ακόμα καμπανάκι για το Μαξίμου, το οποίο καλά θα κάνει να σταματήσει να ποντάρει απλώς στη μεγάλη εικόνα των επόμενων μηνών. Γιατί, όσο το κάνει αυτό, χάνει μάχες στο καθημερινό micro-management και νεκρανασταίνει διαρκώς τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ψάχνεται διαρκώς για τέτοιου είδους λαβές και αφορμές, προκειμένου να κάνει φασαρία και το επαναστατικό κομμάτι του.