Είναι συχνό φαινόμενο να κατάσχονται ποσά που αποτελούν καταθέσεις σε τραπεζικούς λογαριασμούς οφειλετών, για οφειλές που αυτοί έχουν προς πιστωτικά ιδρύματα ή και ιδιώτες. Πώς όμως μπορεί κάποιος να προστατεύσει τις καταθέσεις αυτές και μέχρι ποιου ύψους;

Σύμφωνα με το άρθρο 20 του ν. 4161/2013, απαιτήσεις από καταθέσεις σε πιστωτικά ιδρύματα είναι ακατάσχετες μέχρι του ποσού των χιλίων πεντακοσίων (1.500) ευρώ και των δύο χιλιάδων (2.000) ευρώ σε περίπτωση κοινού λογαριασμού.

Με δήλωση του καταθέτη προς ένα εκ των πιστωτικών ιδρυμάτων προσδιορίζεται ο λογαριασμός για τον οποίο θα ισχύει το ακατάσχετο με τα παραπάνω όρια, χωρίς να είναι κρίσιμη εκ του Νόμου η προέλευση των ως άνω ποσών, δηλαδή ακόμα και αν δεν προέρχονται από μισθό, σύνταξη ή ασφαλιστική παροχή, αρκεί να είναι εντός του ανωτέρω ορίου.

Δηλαδή, πρακτικά, κάθε οφειλέτης δύναται να προσδιορίσει τον τραπεζικό λογαριασμό του που επιλέγει, με υπεύθυνη δήλωσή του προς την Τράπεζα στην οποία τηρείται, στην οποία ταυτόχρονα δηλώνει ότι δεν έχει κάνει αντίστοιχη δήλωση για άλλο λογαριασμό του στην ίδια ή άλλη Τράπεζα.

Η ανωτέρω διαδικασία ακολουθείται για να προστατευθεί ένας τραπεζικός λογαριασμός ως ακατάσχετος, μέχρι τα παραπάνω όρια, για οφειλές προς πιστωτικά ιδρύματα ή ιδιώτες και όχι για το Δημόσιο, το οποίο ρητά εξαιρείται και για το οποίο εφαρμόζεται η διαδικασία δήλωαης του λογαριασμού ως ακατάσχετου μέσω του taxisnet της ΓΓΠΣ και της ΑΑΔΕ, σύμφωνα με τον Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων και με τα σε αυτόν προβλεπόμενα διαφορετικά όρια.

Αντίστοιχα, η ηλεκτρονική δήλωση μέσω του taxisnet σε καμία περίπτωση δεν αρκεί για να θεωρηθεί ο λογαριασμός ως ακατάσχετος και για οφειλές προς ιδιώτες ή πιστωτικά ιδρύματα, λάθος που δυστυχώς συμβαίνει συχνά. Για να θεωρηθεί ακατάσχετος, με τα παραπάνω όρια ακατασχέτου, ο λογαριασμός για οφειλές σε τράπεζες ή ιδιώτες, θα πρέπει απαραίτητα να τηρηθεί η προαναφερόμενη διαδικασία του άρθρου 20 του ν. 4161/2013, δηλαδή με υπεύθυνη δήλωση απευθείας στο κατάστημα της Τράπεζας που αυτός τηρείται.

Επίσης, στην ως άνω διάταξη διευκρινίζεται ότι καταθέσεις που αφορούν σε μισθούς ή συντάξεις ή ασφαλιστικές παροχές προσδιορίζονται υποχρεωτικά ως τέτοιες και κατά το υπερβάλλον του ποσού του ανωτέρω εδαφίου α` καταλαμβάνονται από τις διατάξεις του άρθρου 982 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (π.δ. 503/1985, Α` 182), διάταξη που παρέχει επιπλέον ειδική προστασία σε αυτές, με τις προϋποθέσεις που αναφέρονται σε αυτήν.

 

 

 

Facebook Comments