Στο σημερινό σημείωμα, θέλω να σκεφτώ ορισμένα σενάρια για το τι θα συνέβαινε, αν οι γιατροί της Επιτροπής που έχουν κουβαλήσει όλο αυτό το βάρος στις πλάτες τους επί έναν χρόνο, δεν έπαιρναν την απόφαση να χαλαρώσουν, έστω και υποτυπωδώς, κάποιους από τους περιορισμούς. 

Η πρώτη σκέψη που μου έρχεται είναι ότι οι κουβέντες που λένε ιδιωτικώς κυβερνητικά στελέχη θα λέγονταν και δημόσια. Και τότε το θέαμα δεν θα ήταν ιδιαίτερα ωραίο. Όσο και αν ορισμένες φορές τα πολιτικά στελέχη αδικούν τους επιστήμονες, στους οποίους ουσιαστικά έχουν φορτώσει το βάρος της απόφασης, να είστε σίγουροι ότι θα βλέπαμε ορισμένες πολύ πιο…εξωστρεφείς αντιδράσεις. 

Η αγορά, επίσης, θα ανέβαινε στα κάγκελα. Ήδη, οι έμποροι, όταν έμαθαν από διαρροές το μεσημέρι ότι το λιανεμπόριο πήγαινε για click away, άρχισαν να στέλνουν απειλητικά μηνύματα στο υπουργείο Ανάπτυξης και να ξεκαθαρίζουν ότι η ανοχή τελειώνει και αρχίζει η μάχη. Και αυτό είναι ένα μέτωπο, το οποίο η κυβέρνηση δεν θα είχε κανένα νόημα να ανοίξει, με ανθρώπους που αποτελούν «βάση» της ΝΔ, ως επί το πλείστον. 

Δεν μιλώ για την οικονομία καν. Είναι στον αναπνευστήρα, παρατεταμένα στη ΜΕΘ, και προσπαθεί να πάρει μια ανάσα. Κάθε εβδομάδα χωρίς ανάσα είναι και άλλο ένα καρφί στο φέρετρο-με συγχωρείτε για τη γλαφυρότητα. 

 

Ο εξ απορρήτων

Facebook Comments