Η κοροϊδία του ΣΥΡΙΖΑ για το εργασιακό

Αν παρακολουθούσε κανείς τη ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ, όλων των στελεχών του μηδενός εξαιρουμένου, όλες τις προηγούμενες μέρες για το εργασιακό, ήσουν πεπεισμένος: έρχεται ο όλεθρος, μια θύελλα που θα σαρώσει τα δικαιώματα των εργαζόμενων στον ΣΥΡΙΖΑ.

Και καλά για το ΚΚΕ, τα θέματα εργασιακών είναι ζητήματα επιβίωσης. Αν δεν κάνει τότε το κομμάτι του, πότε θα το κάνει; Αφήστε και το ΚΙΝΑΛ, πρέπει να ανάβει πού και πού το καντηλάκι στη μνήμη του Ανδρέα Παπανδρέου, για να μην του παίρνει εντελώς τον ζωτικό του χώρο ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, που ως κυβέρνηση εφάρμοσε σκληρούς νόμους στα εργασιακά, τώρα τι ακριβώς ζητούσε, αναγορεύοντας τη συζήτηση σε μητέρα των μαχών; Προφανώς να μιλήσει στην ψυχή των εργαζόμενων-και να πάρει καμιά ψήφο. 

Έλα, όμως, που το νομοσχέδιο δεν ήταν ακριβώς ολετήρας. Αλλά, εδώ αρχίσουν τα περίεργα. Γιατί στη βραδινή ψηφοφορία και αφού ο Αλέξης Τσίπρας σήκωσε και τις πέτρες στην Ολομέλεια, εκτιμώντας ότι έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε και καταψήφισε σχεδόν τα μισά άρθρα του επαίσχυντου αυτού νομοσχεδίου. Μάλιστα, καταψήφισε ακόμα και το άρθρο 55 που κάνει ρητή αναφορά στην κατοχύρωση του 8ώρου, ενώ ψήφισε παρών σε μια σειρά άρθρων: π.χ. σε αυτό που προβλέπει τη δυνατότητα για τον εργαζόμενο να διεκδικεί τα δικαιώματα του μέσω της συνδικαλιστικής του οργάνωσης σε περίπτωση βίας ή παρενόχλησης, στο δικαίωμα των γονέων σε ευέλικτη εργασία, αν και πρόκειται για εφαρμογή ευρωπαϊκής οδηγίας που υπεγράφη επί…ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στο άρθρο για την άδεια για φροντίδα τέκνου και την επιδοτούμενη άδεια στις μονογονεϊκές οικογένειες.

Ειλικρινά, τι καταλαβαίνει κανείς, εκτός από το γεγονός ότι οι άνθρωποι είναι ικανοί να πουν τα πάντα και τα αντίθετά τους;

Ο εξ απορρήτων