Κι έφθασε που λέτε το φθινόπωρο, φέρνοντας μαζί του τις πρώτες δημοσκοπήσεις και τα σενάρια του ανασχηματισμού. Αν αναλογιστεί κανείς τον χειμώνα και το καλοκαίρι που περάσαμε, μπορεί εύκολα να αναφωνήσει ένα «εμάς δεν πιάνει τίποτα» ή ένα «τι χειρότερο δηλαδή μπορεί να μας συμβεί;». Θα μου πείτε ότι η μετάλλαξη Δ κάνει θραύση και ότι ολόκληρες περιοχές περιμένουν καρβουνιασμένες και ανυπεράσπιστες τις βροχές και τους λασποχείμαρρους. Ναι, αλλά από την άλλη νιώθουμε σαν να έχουμε βιώσει όλες τις καταστροφές της οικουμένης μέσα σ’ ένα δίχρονο πακέτο και να έχουμε παραμείνει όρθιοι. Κάτι είναι κι αυτό.

Οικονομικώς, αναμένουμε την ανάκαμψη και την ανάπτυξη. Μ’ όλες τις φωνές και τις μουρμούρες της πιάτσας για καταστροφή, οι αριθμοί επιμένουν να πηγαίνουν καλά. Από το 4(+)% ανάπτυξη που προεξοφλούν όλοι οι ινστρούχτορες, όλο και κάτι θα καταλήξει σε θέσεις εργασίας, όλο και κάτι θα μπει στην τσέπη του καθενός μας. Λίγο ο τουρισμός που πάει ανέλπιστα καλά, λίγο το Ταμείο Ανάκαμψης που αρχίζει να ξεφορτώνει χρήμα στο εσωτερικό, λίγο η άνοδος της εσωτερικής κατανάλωσης (δείτε τι χαμός γίνεται στην αγορά αυτοκινήτων), φαίνεται τα πράγματα να πηγαίνουν καλά. Μακάρι κι ας υπάρχουν εκείνοι που λένε ότι οι αριθμοί ευημερούν αλλά οι άνθρωποι δυστυχούν. Καλώς ή κακώς, δίχως ευημερία των αριθμών, η ευημερία των ανθρώπων δεν έρχεται ποτέ.

Πολιτικώς, η χώρα διέρχεται μια περίοδο πρωτοφανούς πολιτικής σταθερότητας. Ίσως ο μέσος άνθρωπος να μην μπορεί να εκτιμήσει την αξία αυτού του παράγοντα, όμως η απόλυτη πρωτοκαθεδρία και η αδιασάλευτη ηγεμονία Μητσοτάκη λειτουργεί ως πολλαπλασιαστής της οικονομικής ανάπτυξης. Μπορεί ο μέσος Έλληνας να εκπλήσσεται με την δημοσκοπική αντοχή της κυβέρνησης και να απορεί πως διάολο την αφήνουν ανεπηρέαστη φωτιές και πανδημίες, ο επενδυτής όμως (Έλληνας και ξένος) εκλαμβάνει αυτό το γεγονός ως στρωμένο χαλί για τις δουλειές του. Ούτε εκπλήξεις, ούτε αναταράξεις, ούτε φασαρίες, ούτε ανατροπές για τουλάχιστον πεντέξι χρόνια ακόμα. Μεγάλη υπόθεση για τον επενδυτή.

Βεβαίως, δεν υπάρχουν δρόμοι στρωμένοι με ρόδα. Ζούμε σε κόσμο επικίνδυνο, γεμάτο δυσάρεστες εκπλήξεις. Ιδέα δεν έχουμε τι μας περιμένει αύριο, αφήστε που οι εντατικές είναι πια γεμάτες. Αυτόν τον σκόπελο τον βλέπουμε μπροστά μας κι ας έχουμε αποφασίσει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να του επιτρέψουμε να ανακόψει την πορεία μας προς την οικονομική κανονικότητα. Εν τέλει, όλα θέμα απόφασης είναι, πολιτικής και προσωπικής. Τέλος πάντων, σε γενικές γραμμές η κατάσταση πηγαίνει από το υποφερτό προς το καλό, ελπίζοντας βασίμως για το καλύτερο παρά τα προβλήματα. Είθε να μην διαβάζω λάθος τα στοιχεία στα χαρτιά και την πραγματικότητα γύρω μου.

Facebook Comments