Η απώλεια του Μίκη Θεοδωράκη υπήρξε αναμφίβολα μια μεγάλη πληγή για τον ελληνισμό. Δεν είναι τυχαίο ότι ο θάνατος του ξεπέρασε τα όρια της χώρας μας και κατέστη το μείζον ζήτημα που απασχολεί την ελληνική κοινή γνώμη τις τελευταίες ημέρες. Ακόμα μεγαλύτερα και από την προσπάθεια, που κατέβαλαν ορισμένοι να εκμεταλλευτούν κάποιους ενδεχομένως αστακούς χειρισμούς στο θέμα του κυβερνητικού ανασχηματισμού της περασμένης εβδομάδας. Ο Μίκης ήταν ο άνθρωπος που με την παρουσία του στα πολιτιστικά και τα πολιτικά δρώμενα της μεταπολεμικής Ελλάδας, σφράγισέ με την παρουσία του μια από τις πιο ταραχώδης αλλά ταυτόχρονα και σημαντικές περιόδους της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Δεν είμαι σε θέση να κρίνω το σπουδαίο μουσικό έργο που άφησε πίσω του ο μεγάλος αυτός μουσικοσυνθέτης. Χωρίς αμφιβολία ενέπνευσε με τα τραγούδια του ένα ολόκληρο λαό. Αλλά άφησε πίσω του μεγάλες μουσικές παρακαταθήκες. Για μένα όμως πιο πολύ απ’ όλα, ο Μίκης ήταν ένας άνθρωπος που συνέβαλε καθοριστικά στην δημιουργία ενός πλαισίου υπέρβασης από τον διχασμό. Ο Μίκης Θεοδωράκης δικαιολογημένα υπήρξε και είναι το σύμβολο του πατριωτισμού, της ελευθερίας, της δημοκρατίας κι εντέλει της εθνικής ομοψυχίας, που τόσο πολύ τρώθηκε εξαιτίας του αδελφοκτόνου εμφυλίου πολέμου και των εθνικών διχασμού του τελευταίου αιώνα.

Για μένα και για κάθε έλληνα που αγαπάει την πατρίδα του, το μείζον πρόβλημα, που ξεπερνάει και πρέπει να ξεπερνάει τις κομματικές και τις ιδεολογικοπολιτικές διαφορές, είναι η επίτευξη της εθνικής ομοψυχίας, η οποία δεν ήταν δεδομένη όλα αυτά τα χρόνια. Για να λειτουργήσουν και στην Ελλάδα αξίες όπως η δημοκρατία και η ελευθερία, πρέπει προηγουμένως να διασφαλίσουμε ότι θα ομονοούν ως έθνος προς όφελος όλων των πολιτών. Ο Μίκης, που αναμφίβολα είχε πολεμήσει με το ΕΑΜ στα δύσκολα χρόνια της δεκαετίας του 40, έλεγε ότι ο συστρατεύθηκαν με την αριστερή αυτή οργάνωση, δεν ήταν απαραίτητα κομμουνιστές. Δεν γνώριζαν καν τι είναι κομμουνισμός. Πολέμησαν για την πατρίδα. Και αυτό μπορώ να το πιστοποιήσω και προσωπικά, διότι ο πατέρας μου ήταν ένα από αυτά τα παλικάρια, μόλος 15 ετών τότε, που στρατεύθηκαν με το ΕΑΜ για να πολεμήσουν τον κατακτητή και να φέρουν την ελευθερία και τη δημοκρατία στην μετακατοχική Ελλάδα. Χωρίς απαραίτητα να ενστερνίζονται τις κομμουνιστικές αντιλήψεις.

Εκείνα τα χρόνια έγιναν φοβερά πράγματα από όλες τις πλευρές. Ακρότητες που δίχασαν τον ελληνισμό και οδήγησαν ακόμα και σε βαρβαρότητα. Αυτές οι εποχές, ιδίως από την μεταπολίτευση του 1974 και μετά, έπρεπε να σταματήσουν. Και σε μεγάλο βαθμό σταμάτησαν. Σήμερα παρά τις όποιες κομματικές διαφορές και αν έχουμε, απόλυτα δικαιολογημένες κι απαραίτητες σε μια ευρωπαϊκή φιλελεύθερη δημοκρατία, η Ελλάδα είναι μια ελεύθερη και δημοκρατική χώρα. Στην οποία οι θεσμοί λειτουργούν, αν όχι άψογα, αρκετά καλά σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Αυτές τις κατακτήσεις των τελευταίων ετών όχι μόνο πρέπει να τις διατηρήσουμε αλλά και να την επεκτείνουμε προς όφελος της ελευθερίας και της εθνικής ολοκλήρωσης. Δεν έχουμε περιθώριο να διχάζουμε άλλο πια τους Έλληνες. Αυτή είναι η σφραγίδα του Μίκη Θεοδωράκη. Και αυτή τη σφραγίδα του στην πολιτική ζωή του τόπου μας πρέπει να την κρατήσουμε ανέπαφη.

Facebook Comments