Τι ακριβώς συμβαίνει βρε παιδιά; Από κει που στο ξέσπασμα της πανδημίας ήμασταν οι πρωτοπόροι της αντιμετώπισης της, γίναμε τώρα οι ύστεροι και οι ξεπερασμένοι; Από κει που ήμασταν το καμάρι των ανεπτυγμένων χωρών της Δύσης, ξαναγυρίσαμε στην βαλκανική μας οπισθοδρόμηση και ραθυμία; Μέσα σε δυο χρόνια, από προπύργιο του ορθολογισμού καταλήξαμε να γίνουμε το τελευταίο βαγόνι του συνωμοσιολογικού τραίνου;  Εμείς που καταφέραμε να στήσουμε τον καλύτερο μηχανισμό μαζικού εμβολιασμού στην υφήλιο, σταθήκαμε ανίκανοι να πείσουμε το 35% του πληθυσμού μας να τον χρησιμοποιήσει;

Και όμως ναι. Οι κανονικοί άνθρωποι αυτής της χώρας (που για μια δεκαετία ήταν στο περιθώριο και κυνηγημένοι) δεν πρόλαβαν να χαρούν λίγους μήνες λογικής συμπεριφοράς και ξαναβρέθηκαν στα ίδια. Είδαν την κάθε λογής φαντασιοπληξία να παίρνει εκ νέου το πάνω χέρι. Για μια ακόμα φορά επιβεβαιώσαμε ότι στα Βαλκάνια δεν είναι οι πλειοψηφίες που κρατάνε το τιμόνι, αλλά οι φωνασκούσες και παραλογιζόμενες μειοψηφίες. Μην κοιτάτε που ο Μητσοτάκης πάει για άνετη δεύτερη νίκη (ελλείψει αντιπάλου), αυτό δεν σημαίνει ότι στην χώρα θα επικρατήσει ο ορθολογισμός.

Σ’ αυτή την αέναη εσωτερική ελληνική διαμάχη μεταξύ Ανατολής και Δύσης, μια φορά θα νικά η Δύση και πέντε η Ανατολή. Τώρα βρισκόμαστε στην φάση της ανατολίτικης αντεπίθεσης. Ρασοφόροι, συνωμοσιολόγοι και τεχνοφοβικοί και αμφισβητίες της επιστήμης καταφέρνουν να συγκροτήσουν ένα μέτωπο κοινωνικής καθυστέρησης που δεν είναι μεν πλειοψηφικό, αλλά απολύτως ικανό να βυθίσει την χώρα στο υγειονομικό και οικονομικό χάος. Δεν φτιάχνουν κυβέρνηση όπως την προηγούμενη δεκαετία, μια χαρά όμως καταφέρνουν να πατάνε φρένο στην απογείωση της κοινωνίας μας.

Έχουμε στα χέρια μας το όπλο κι αντί να το χρησιμοποιήσουμε για να πάμε παρακάτω, καθόμαστε πάνω του και το κοιτάζουμε, ενώ ο ιός θερίζει. Αυτοκτονικές μειοψηφίες προτιμούν να παίζουν την ζωή τους στα ζάρια παρά να βάλουν το μυαλό τους να σκεφτεί λογικά. Παρασέρνουν μια ολόκληρη χώρα στην ενασχόληση με τον παραλογισμό. Και δεν υπάρχει κανένας τρόπος συνεννόησης μαζί τους. Δεν αρνούνται απλώς να πεισθούν για τα αυτονόητα, δεν αμφισβητούν απλώς πυραμίδες από φέρετρα και οιμωγές αποκαμωμένων γιατρών, αλλά εκστομίζουν και την καταπληκτική φράση «εσείς φταίτε που δεν πείθομαι». Εκεί ο ποιητής σηκώνει τα χέρια. Βεβαίως η χώρα εν τέλει θα προχωρήσει, αλλά φαντάζεστε πόσο ευκολότερα θα είχαμε φύγει προς το μέλλον αν δεν κουβαλούσαμε αυτά τα τρομερά βαρίδια;

Facebook Comments