“Τίς Πταίει;”

Αυτό το ερώτημα θα πλανάται φαίνεται για πολλά χρόνια ακόμα πάνω από τον ελλαδικό θόλο. Η χώρα που κανείς δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Είμαστε όμως έτοιμοι πάντα να τις αποδώσουμε. Για την κυβέρνηση φταίνε οι πολίτες, για την αντιπολίτευση φταίει η κυβέρνηση, για τους πολίτες φταίνε όλοι και πάει λέγοντας. Όταν όμως έρθει η ώρα της κάλπης, όλα αυτά θα ξεχαστούν. Θα μπουν μπροστά συμφέροντα, χρήματα, μέσα και μεσάζοντες, θα βγουν απ’ το μπαούλο με το άρωμα της ναφθαλίνης ωραία διπλωμένα σημαιάκια, προδότες θα βαπτιστούν ήρωες κι όλα θα θυμίζουν ξέφρενες προεκλογικές νύχτες της δεκαετίας του 80. Ένας φαύλος κύκλος. Αυτό είναι η Ελλάδα. Μια αναπτυσσόμενη χώρα που προβάλεται ως υπεραναπτυσσόμενη όποτε το χρειάζεται, ενώ σε βαθιές ριζικές αλλαγές και νοοτροπίες είναι τριτοκοσμική.

Τον Φλεβάρη κλείνουμε κι επισήμως, ημερολογιακά 2 χρόνια από το ξέσπασμα της πανδημίας. Κι εκεί που πάντα ελπίζουμε στην ύφεση της, έρχονται τα νούμερα να μας βγάλουν απ’ το όνειρο. Ημερήσια κρούσματα, ημερήσιοι θάνατοι, ημερήσια τεστ, ημερήσιοι διασωληνωμένοι. Κι όλο αυτό δεν είναι τοπικό, σαν όλη η Ευρώπη, όλος ο κόσμος μέλη της ίδιας χορογραφίας,  να πατούν στον ίδιο βηματισμό.

Αλλά επιστροφή στα του οίκου μας. Σε κάθε κρίσιμη στιγμή γεννιούνται απορίες κι ερωτήματα. Κι ένα πλήθος από αυτά φωλιάζουν το τελευταίο διάστημα στο μυαλό:

• Εφόσον αποδείχθηκε ότι το εμβόλιο μπορεί να σώζει ζωές ή οι νοσήσαντες να το περνούν ελαφρότερα αλλά δεν είναι πανάκεια, μπορεί να στέλνει και άνθρωπο διασωληνομένο σε ΜΕΘ, γιατί συνεχίζουμε να μιλάμε για πανδημία ανεμβολίαστων;

• Γιατί εφόσον αποδεδειγμένα οι εμβολιασμένοι νοσούν και μεταδίδουν τον ιό, συνεχίζουν να μπαίνουν ελεύθερα σε κλειστούς χώρους μόνο με χρήση μάσκας;

• Και ως συνέχεια του παραπάνω ερωτήματος, γιατί δεν διενεργούνται rapid tests σε όλο τον πλυθησμό ανεξαρτήτων εμβολίων;

• Γιατί τα rapid tests δεν διατίθενται δωρεάν ή με συμβολικό αντίτιμο όπως σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες;

• Γιατί στα θέατρα και στα σινεμά υπάρχουν διαφορετικοί κανόνες λειτουργίας σε σχέση με τις εκκλησίες; Στα πρώτα μπαίνουν μόνο εμβολιασμένοι πολίτες, στις δεύτερες και με rapid. Καρέκλες έχουν και τα δύο, υπερυψωμένη σκηνή, αποστάσεις και χρήση μάσκας.

• Γιατί δεν έρχεται ικανός αριθμός μονοκλωνικών αντισωμάτων που επιβραδύνουν την εξέλιξη της νόσου σε ασθενείς  και πιθανόν να έσωζαν ζωές;

• Γιατί  2 χρόνια μετά δεν θωρακίστηκε το ΕΣΥ και με την πρώτη έξαρση στα κρούσματα, τα νοσοκομεία γεμίζουν ράντζα και νεκροφόρες;

• Γιατί εφόσον χρειάζεται ιατρικό προσωπικό και επιτάσσονται ιδιώτες, δεν γίνεται επαναπρόσληψη όσων απομακρύνθηκαν και τέθηκαν σε αναστολή;

• Γιατί δίνονται εκατομμύρια κάθε φορά στα κανάλια και στους καναλάρχες για την εκστρατεία των εμβολιασμών και δεν δίνονται στην υγεία;

• Γιατί στα ΜΜΜ δεν παίρνονται άμεσα λύσεις αποσυμφόρησης του επιβατικού  κοινού;

• Γιατί υπάρχει μεγάλη απόκλιση στον αριθμό των διαγνωστικών τεστ που διενεργούνται κάθε μέρα για την ανίχνευση του ιού; Ας πούμε κάποιες μέρες έχουν μεγάλο αριθμό σε σχέση με άλλες. Το ίδιο συμβαίνει  και με τις εποχές. Κάποιους μήνες γίνονται πολλά τεστ καθημερινά κι άλλους όχι. Τι σχέση έχει αυτή η αριθμολαγνεία με την έξαρση ή την ύφεση του ιικού φορτίου;

• Γιατί δεν θεωρείται αυτονόητη η συνέχιση στήριξης κλάδων που είναι μεν σε λειτουργία αλλά μέχρι τον Οκτώβριο ήταν σε μεγάλο ποσοστό ανενεργοί; ( βλέπε πολιτισμός).

Τα ερωτήματα πολλά κι ακόμη περισσότερα, άλλα ρητορικά κι άλλα αναπάντητα.

Αλλά ένα το μεγάλο ερώτημα που περιέχει μικρότερα.

“Τίς πταίει;” για όλα αυτά;

Και σε τελική ανάλυση γιατί επιτρέπουμε στο κράτος να συνεχίζει να μας φέρεται σαν κατώτατα νοητικά όντα; Γιατί συνεχίζουμε να παίζουμε στο κακόγουστο έργο του διαχωρισμού ( Εμβολιασμένοι – Ανεμβολίαστοι ) όταν η έξαρση της πανδημίας αφορά όλους;

Γιατί ανεχόμαστε ένα Κράτος – Τιμωρός να μας πάρει από το αυτί και να μας πετάξει έξω από την τάξη;

Γιατί μπαίνουμε στη διαδικασία να δεχόμαστε τη δωροδοκία και τα λαδώματα της κυβέρνησης;

Γιατί το μυαλό μας είναι πως θα παρανομήσουμε; πως θα ξεγελάσουμε; πως κοροϊδέψουμε εαυτόν και άλλους;

Μήπως γιατί πολίτες και πολιτευόμενοι έχουμε την ίδια δομή λειτουργίας;

Και το ερώτημα δεν είναι ρητορικό. Είναι πραγματικό.