Έπεισε τη μισή Ελλάδα, την έπειθε για 37 ημέρες, η πρόεδρος του δικαστηρίου παραδέχθηκε ότι μέχρι κι εκείνη τον πίστεψε. Δεν τον πίστεψε όμως το σκυλί του. Το πλάσμα που ήταν τόσο δα κουταβάκι όταν τον γνώρισε και του έγλειφε τα χέρια. Το πλάσμα που τον λάτρεψε, το πλάσμα που μέσα σε μια στιγμή μετετράπη σε άψυχο πειστήριο του εγκλήματός του, το πλάσμα που έγινε ένα φτηνό σκηνικό. Ένα ακόμη αντικείμενο.
“Η πρώτη μου σκέψη είναι ότι δεν υπάρχει περίπτωση να πιστέψουν τη ληστεία. Το μόνο που μπορούσε στο ηλίθιο μυαλό μου ήταν ότι δεν θα το πιστέψουν. Αν κάνω κακό και στο ζωάκι. Στην απελπισία μου επάνω ότι έχασα τη ζωή μου, την κόρη μου, ήταν οι ληστές να έχουν κάνει κακό και στο ζωάκι. Ήταν ηλίθια σκέψη”

Στο δικαστήριο ο “όμορφος πιλότος” απολογείται δίχως ντροπή και με περισσή θεατρικότητα, ξέρει από αυτά εξάλλου. Ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος προσπαθεί να μας πείσει πόσο αγαπάει τα θύματά του, πόσο αγαπάει την Καρολάιν που έπνιξε, το σκυλί του που κρέμασε, το παιδί του που άφησε δίπλα στη δολοφονημένη μητέρα του για τη δήθεν προστασία του. Και συνεχίζει να ρωτάει τη γειτόνισσα πόσο καλός ήταν μπροστά της, πόσο προστατευτικός φαινόταν στα δικά της ζώα. Πώς φαινόταν. Φαινόταν.

Κάνει ερωτήσεις στους μάρτυρες και παλεύει να κλάψει. “Πήγα στο ισόγειο, πήρα το σκυλάκι με το κολάρο και το λουρί. Δεν θα μπορούσα να κάνω κακό με κάποιο όργανο. Την παίρνω και έβαλα το λουρί στο κάγκελο. Απλά ανασηκώθηκε λίγο πάνω από τη σκάλα. Έφυγα, δεν έμεινα να κοιτάω τη Ρόξυ, πήγα στην κουζίνα. Έκλαιγε όπως κλαίνε τα σκυλιά. Είχε διάρκεια…”, τόλμησε και ξεστόμισε σήμερα. Τόλμησε και να μας πει πόσο κακό δεν μπορούσε να του κάνει και πώς το άκουγε να πνίγεται. Ο κύριος τέλειος με την εντυπωσιακή δουλειά και την ακόμη πιο εντυπωσιακή ζωή, με την ωραία μεζονέτα, το φιλοζωικό προφίλ που δολοφόνησε ακόμη και το ίδιο του το σκυλί.

“Έκλαιγε όπως κλαίνε τα σκυλιά“, με φόβο, με τρόμο, προδομένο από τον άνθρωπό του που τον είδε πριν να σκοτώνει τον άλλο του άνθρωπο. Για να φαίνεται πιο πειστικό το έγκλημά του, για να ταιριάζει στο σκηνικό του, για να φαίνεται πιο τέλειο το έγκλημά του. Το μόνο κάπως ίσως παρήγορο σε αυτή την τόσο τραγική υπόθεση είναι ότι στο τέλος οι βιτρίνες καταρρέουν και η δολοφονία ενός αθώου ζώου θα δικαστεί ως κακούργημα, όπως της αρμόζει.

Facebook Comments