Το βασιλικό σήριαλ τελείωσε… έχουμε κι άλλες δουλειές. Σοβαρότερες

Συμπαθάτε με, αλλά μπουκώσαμε στο στέμμα και στο παράσημο. Ετάφη ο άνθρωπος εν ειρήνη, ησυχάσαμε κι εμείς, γιατί το πράγμα κατάντησε τελείως αηδία.

Μπορεί ως λαός να είμαστε σφόδρα αντιβασιλικοί -καθότι δεν σηκώνουμε ελέω Θεού αφεντικά πάνω από την κεφάλα μας- αλλά με τα τσίγκινα που γυαλίζουν στο πέτο των εστεμμένων παθαίνουμε μια παράκρουση. Και με τις καπελαδούρες των κυριών τους επίσης. Δώσε μας μεγαλοπρεπές νταβαντούρι από ανεπάγγελτους που έχουν ντυθεί σαν μασκαράδες και την ελληνική ψυχή μας πάρε.

Θα μου πείτε ότι την ημέρα της ταφής χρειάζεται σεβασμός. Και απέναντι στον εκλιπόντα και απέναντι στους οικείους του. Να με συμπαθούν όσοι εξανίστανται, αλλά εγώ τον έχω τον σεβασμό αυτόν. Εκείνοι που βρήκαν αφορμή να ξεθάψουν όλες τις δεξιώσεις και τις γκόμενες και αθλητικές ενασχολήσεις και τις δεξιώσεις του αποθανόντος δεν τον έχουν. Αφήστε τον άνθρωπο να φύγει ήρεμα και μην βρίσκετε αφορμή τον θάνατο του για να μας πείσετε ότι ζούμε στο ’60. Δεν ζούμε, ευτυχώς.

Πρώτη-δεύτερη μέρα το διασκέδασα το πράγμα, το θεώρησα και ευκαιρία να θυμηθούμε ξεχασμένα κομμάτια της ιστορίας μας, κατάμαυρα τα περισσότερα. Αλλά μετά εκνευρίστηκα μ’ αυτό το βασιλικό σήριαλ. Ευτυχώς τελειώσαμε, έχουμε κι άλλες δουλειές. Σοβαρότερες.