Δύο Ελλάδες

Στην Ελλάδα που τα αδέσποτα τα μάζευε ο μπόγιας. Που κάποιοι δήμοι ακόμα πιστεύουν στον μπόγια, που κάποιοι αντιδήμαρχοι δίνουν εντολή να πετάξουν τα νεογέννητα ζώα σε ρέματα και κάδους κι οι δημοτικοί υπάλληλοι το λένε σαν κανονικότητα στα καφενεία. Που τα σκυλιά στα χωριά, ιδίως τα ημίαιμα, τα φωνάζουνε κοπρόσκυλα. Που πιο συχνά τρώνε κλωτσιά και σκάγια παρά κονσέρβες. Που εθνικό μας φαγητό φαίνεται να είναι η φόλα. Που κάθε μέρα γίνεται κατ’ ελάχιστον μία σύλληψη για βαριά κακοποίηση ή/και και θανάτωση ζώου. Που περισσότερα είναι τα ζώα συντροφιάς που βασανίζονται σε δρόμους, κλουβιά και μαντριά ή δεμένα σε βαρέλια και κοτέτσια παρά αυτά που ζουν σε σπίτια.

Στην Ελλάδα που τα δημοτικά κυνοκομεία ειναι πιο συχνά κολαστήρια παρά αξιοπρεπή καταφύγια προστασίας των ζώων. Που είναι άβατα και συνηθέστερα βλέπουμε «σπάρτες» παρά καταφύγια σαν του Τάκη Προεστάκη. Που κάποιοι έλεγαν τους φιλόζωους εμπόρους και τους έτρεχαν στα δικαστήρια κάνοντας κυνήγι μαγισσών. Που όταν οι περισσότεροι υιοθετούν ζητάνε κουτάβι καθαρόαιμο και μικρόσωμο.

Σε αυτή την Ελλάδα έχουμε πρώτη φορά υιοθετημένο σκύλο στο Πρωθυπουργικό Μέγαρο. Και πρώτη ανάρτηση στο Instagram του πρωθυπουργού μέσα από το Μέγαρο Μαξίμου είναι φωτογραφία με το ενήλικο ημίαιμο υιοθετημένο από καταφύγιο φιλοζωικής Peanut. Όποιο κι αν είναι το όνομα του πρωθυπουργού, το εξαιρετικά σημαντικό είναι ότι ως θεσμός σηματοδοτεί αλλαγή νοοτροπίας. Δεν θα είναι αναμενόμενο πλέον οι διοικητές των αστυνομικών τμημάτων να αρνούνται να βάλουν πρόστιμο για κακοποίηση ζώου και οι δήμαρχοι να υποτιμούν το ζήτημα. Ξεκάθαρη είναι κι η τοποθέτηση του Θοδωρή Λιβάνιου ως τον καθ’ ύλην αρμόδιο υπουργό (και) για τα ζώα συντροφιάς. Γνώριμος στο Υπουργείο Εσωτερικών, και μάλιστα ο βασικός νομοθέτης του ν. 4830/2021, με εξαιρετική γνώση του ζητήματος και ιδιαίτερη ευαισθησία με τα ζώα. Το πρόβλημα των αδέσποτων και κακοποιημένων ζώων είναι τεράστιο, υπολογίζονται σε εκατομμύρια, κάτι όμως αλλάζει και πρέπει να αλλάξει. Μαγικά ραβδιά δεν υπάρχουν, θέλει δουλειά ατελείωτη.

ΥΓ: Καθείς με την ατζέντα του και τις προτεραιότητές του. Πολιτισμός για μένα είναι να μπορώ να βγω από την πόρτα μου χωρίς να βρω πεταμένα νεογέννητα γατιά στον κάδο σκουπιδιών.