Είναι ιδιαίτερα σύνηθες το φαινόμενο να συγχέεται από μη νομικούς η έννοια και τα έννομα αποτελέσματα της Μήνυσης με αυτά της Αγωγής, παρόλο που η διαφορά μεταξύ τους είναι κεφαλαιώδης. Τι είναι όμως το ένα και τι το άλλο; Σε τι αποσκοπεί καθεμία από τις διαδικασίες αυτές;

Η Μήνυση συνιστά κατ’ ουσίαν την ανακοίνωση προς τις αρμόδιες Αρχές, ήτοι απευθείας προς τον Εισαγγελέα είτε μέσω προανακριτικών υπαλλήλων, όπως οι Αστυνομικοί, της τέλεσης μίας αξιόποινης πράξης, για την οποία ζητείται η επέμβαση της Έννομης Τάξης, προκειμένου, στα πλαίσια της Ποινικής Διαδικασίας, να αποδοθούν οι προβλεπόμενες ευθύνες και έννομες συνέπειες στον δράστη, δηλαδή να του επιβληθεί η τιμωρία (ποινή φυλάκισης, χρηματική ποινή κ.λπ.) που προβλέπεται για το αδίκημα που αυτός έχει διαπράξει.

Συγγενής προς την μήνυση έννοια είναι και η Έγκληση, που αποτελεί, με απλά λόγια, την ανακοίνωση προς τις αρμόδιες Αρχές της τέλεσης μίας αξιόποινης πράξης από τον ίδιο τον παθόντα, στις περιπτώσεις αδικημάτων ελαφρότερης κατά κανόνα ποινικής απαξίας που δεν προβλέπεται αυτεπάγγελτη επέμβαση της Δικαιοσύνης, αλλά η ποινική διαδικασία κινείται μόνο με την εμπρόθεσμη (εντός τριμήνου) ανακοίνωσή της από τον ιδιο το θύμα στις αρμόδιες Αρχές.

Από την άλλη πλευρά, η Αγωγή, που δεν εντάσσεται στην Ποινική αλλά στην Πολιτική Δικαιοσύνη, αποτελεί, με απλά λόγια, το ένδικο βοήθημα με το οποίο το πρόσωπο που το ασκεί (ενάγων) επιδιώκει την επιδίκαση σε βάρος του προσώπου κατά του οποίου στρέφεται (εναγόμενος) είτε την επιδίκαση ενός χρηματικού ποσού (π.χ. Αγωγή Αποζημίωσης ) είτε την καταδίκη του σε μία πράξη ή παράλειψη (π.χ. για επίδειξη εγγράφου) είτε την διάπλαση μίας έννομης σχέσης μεταξύ δύο (ή και περισσότερων) προσώπων (π.χ. Αγωγή Διαζυγίου).

Σε πολλές περιπτώσεις και με δεδομένη την καθυστέρηση στην εκδίκαση μίας τακτικής αγωγής, προκρίνεται και η παράλληλη ή και προγενέστερη άσκηση Αίτησης για να ληφθούν Ασφαλιστικά Μέτρα, προκειμένου να ικανοποιηθεί η ανάγκη άμεσης παροχής προσωρινής δικαστικής προστασίας. Στα Ασφαλιστικά Μέτρα θα αναφερθούμε ειδικότερα σε επόμενο άρθρο μας.

Είναι ωστόσο αρκετές οι υποθέσεις για τις οποίες απαιτείται, για την πλήρη κάλυψή τους, η παράλληλη άσκηση τόσο Μήνυσης όσο και Αγωγής. Έτσι, για παράδειγμα, σε περίπτωση που κάποιος προβεί σε αξιόποινη πράξη σε βάρος κάποιου προσώπου με την οποία προξενείται στο τελευταίο ζημία (π.χ. απάτη, υπεξαίρεση, κλοπή, φθορά ξένης ιδιοκτησίας κ.λπ.), ο παθών θα πρέπει αφενός να υποβάλλει Μήνυση, ζητώντας την νόμιμη ποινική τιμωρία του δράστη και αφετέρου να ασκήσει κατά του τελευταίου Αγωγή, με την οποία θα επιδιώκει να λάβει αποζημίωση από τον δράστη για να επανορθωθεί η ζημία που υπέστη.

Είναι σαφές από τα ανωτέρω, τα οποία εκτίθενται με τον απλούστερο, στο μέτρο του δυνατού, τρόπο, ότι οι διαφορές μεταξύ Μήνυσης και Αγωγής είναι σημαντικές και δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να δημιουργείται νοηματική σύγχυση μεταξύ των δύο νομικών εννοιών.

Facebook Comments