Το ΠΑΣΟΚ ακόμη ζει, διώξτε τους Ναζί!

Μεγάλη η χαρά του ΠΑΣΟΚ χθες για το αποτέλεσμα των εκλογών, αν και κανείς δεν κατάλαβε ακριβώς “γιατί”. Ναι, η Φώφη Γεννηματά κατάφερε να ανεβάσει τα ποσοστά κόμματος και ναι, πήγε (ανέλπιστα) καλύτερα από το Ποτάμι. Όμως, τo ιστορικό κόμμα έμεινε για ακόμη μία φορά πίσω από την Χρυσή Αυγή, και αυτό θα το στοιχειώνει για πολύ καιρό ακόμη.

Κοιτώντας την ουσία, το ΠΑΣΟΚ έχασε απόλυτα σε αυτές τις εκλογές. Δεν κατάφερε να ενώσει τις δυνάμεις του, δεν κατάφερε να ανανεωθεί (όχι, ο Λαλιώτης δεν θεωρείται νέο αίμα στο χώρο), δεν κατάφερε να βρει ένα κοινό σημείο με τον Παπανδρέου και το ΚΙΔΗΣΟ, δεν κατάφερε να έρθει κοντά στους νέους, αλλά το πιο σημαντικό: δεν κατάφερε να “τραβήξει” ένα μέρος των αναποφάσιστων. Δεν μπόρεσε να πείσει έστω ένα μικρό μέρος αυτού του απογοητευμένου κόσμου για τις προθέσεις του, τα σχέδια του, τις όποιες ικανότητες του, και κυρίως την ανάγκη συμμετοχής του ίδιου του κόσμου, στο ύψιστο δημοκρατικό δικαίωμα.

Η μεγαλύτερη αποχή στα χρόνια της Μεταπολίτευσης είναι ένα ξεκάθαρο δείγμα της απόγνωσης των Ελλήνων πολιτών και της μη επιλογής, που νιώθουν ότι έχουν αυτή την περίοδο. Την ίδια στιγμή, τα ποσοστά της ΧΑ σε νέους και ανέργους είναι τρομαχτικά, και το απογοητευτικό της υπόθεσης είναι, ότι κανένα κόμμα -μεταξύ αυτών και το ΠΑΣΟΚ- δεν μπορεί να πείσει αυτές τις κοινωνικές ομάδες ότι έχει ένα πειστικότερο σχέδιο για τα προβλήματα τους.

Το κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου, δεν είναι δυνατόν να ικανοποιείται απλά με την επιβίωση του. Έχει έναν ΣΥΡΙΖΑ (πολύ) μπροστά του, που το υποβάθμιζε σταθερά όλα αυτά τα χρόνια, παίρνοντας παράλληλα μέλη, βουλευτές και ψηφοφόρους του. Έχει μία Νέα Δημοκρατία επίσης μπροστά του, με την οποία αν και πορεύτηκαν μαζί, κυβερνώντας χωριστά σε όλη την μεταπολίτευση, το ΠΑΣΟΚ βγήκε σαφώς πιο λαβωμένο από αυτή την περίοδο. Οι λόγοι; Διάσπαση κόμματος (την ώρα που η ΝΔ παρέμενε ενωμένη) και σαφώς η ταχύτατη ανάληψη ευθυνών, με την υπογραφή του Μνημονίου (την ώρα που η ΝΔ άνοιγε έναν αντιμνημονιακό δρόμο). Έχει μία ΧΑ μπροστά του, που οφείλει να αφήσει πίσω του.

Ας μείνουν λοιπόν άλλα σοσιαλδημοκρατικά και μη, κόμματα να παλεύουν για ένα 6% και ας αποφασίσει το ΠΑΣΟΚ να χρησιμοποιήσει επιτέλους την “πυξίδα” του για να ξεκινήσει την ουσιαστική ανασυγκρότησή του. Με νέα πρόσωπα, νέες ιδέες, νέα ρητορική και σίγουρα άλλο εσωτερικό σχεδιασμό. Με την ταυτότητα του, το σύγχρονο πατριωτικό του χαρακτήρα και τον ευρωπαϊκό του προσανατολισμό, το κόμμα πρέπει να αποφασίσει αν θα πάει μπροστά ή τελικά θα αφανιστεί.