(την ώρα που καιγόμαστε…)
Αυτές τις πολύ στενάχωρες μέρες παρακολουθούμε άφωνοι να καίγεται η χώρα μας (… με αποκορύφωμα την τραγική Ρόδο και τους απελπισμένους κατοίκους της) και ακόμα χειρότερα βλέπουμε ξανά και ξανά τον τραγικό θάνατο των δύο πιλότων που έπεσαν κάνοντας το καθήκον τους.

Παράλληλα παρακολουθούμε και όλους τους ηρωικούς πυροσβέστες και εθελοντές να προσπαθούν νυχθημερόν, χωρίς να καταφέρνουν και πολλά, ούτε ως προς τον περιορισμό των μετώπων της φωτιάς, ούτε (δυστυχέστατα) ως προς την αποφυγή ανθρωπίνων θυμάτων από αυτή.
…
Μέσα σ’ όλον αυτό τον χαμό, παρακολουθούμε επίσης με ενδιαφέρον διαφόρους ειδικούς (καθηγητές, ερευνητές και άλλους) να εμφανίζονται στα ΜΜΕ μετά από μια εισαγωγή περίπου την εξής:
– Έχουμε την χαρά και την τιμή να φιλοξενούμε στην εκπομπή τον Καθηγητή Δασολογίας κύριο Τάδε…

Στην πράξη όμως ούτε χαρά έχουμε (γιατί τον καλούμε μόνο όταν καιγόμαστε, ή όταν υπάρχουν θύματα, οπότε…), ούτε όμως και ο καθηγητής Τάδε αισθάνεται την παραμικρή τιμή, όταν γνωρίζει πως όσα ακριβή και σωστά πει στην εκπομπή ως πληροφορίες και προτάσεις, θα τα φάει το μαύρο σκοτάδι της «ελληνικής πραγματικότητας», την οποία όλοι γνωρίζουμε και έχουμε ζήσει με τον Α ή Β τρόπο και που κάποιοι την έχουν νιώσει «στο πετσί τους», ακόμη και κατά κυριολεξίαν.
… …
…
Από περιέργεια και μόνο, ανέτρεξα στο διαδίκτυο για να βρω πόσους τέτοιους καθηγητές μπορεί να διαθέτουμε και βρήκα τα εξής ενδιαφέροντα από άποψη επιστημονικής επάρκειας στο αντικείμενο:

1) Τμήμα Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
2) Τμήμα Δασολογίας και Διαχείρισης Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης (Ορεστιάδα)
3) Τμήμα Δασολογίας – Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Καρπενήσι)
4) Τμήμα Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος – Σχολή Γεωτεχνικών Επιστημών Δράμας – Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδας (ΔΙ.ΠΑ.Ε)
5) Τμήμα Δασοπονίας και Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος – Σχολή Τεχνολογίας Γεωπονίας και Τεχνολογίας Τροφίμων και Διατροφής του ΤΕΙ Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης (Καβάλα)
6) Τμήμα Δασολογίας, Επιστημών Ξύλου & Σχεδιασμού, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας (Καρδίτσα)

Αν τώρα πάμε και στο γενικότερο γνωστικό αντικείμενο: «Περιβάλλον και Διαχείρισή του», θα καταλήξουμε ότι δύσκολα θα ανακαλύψουμε ΑΕΙ ή και ΤΕΙ στη χώρα, που να μην διαθέτει ένα παρόμοιο γνωστικό αντικείμενο σε κάποιο Τμήμα (που χορηγεί αντίστοιχο Πτυχίο) ή τουλάχιστον σε κάποιον Τομέα, όπου διδάσκεται το αντίστοιχο μάθημα και μπορεί να παρέχεται και η σχετική εξειδίκευση.

Όλα τα παραπάνω διαθέτουν φυσικά Καθηγητές όλων των βαθμίδων, καθώς και έναν αριθμό ερευνητών και υποψήφιων διδακτόρων, οι οποίοι, όλο και κάτι περισσότερο γνωρίζουν για τις δασικές πυρκαγιές και κυρίως για την ΠΡΟΛΗΨΗ και την ΕΓΚΑΙΡΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ τους, πριν καταλήξουμε σε τραγωδίες.
… … … …
… …
…
– Αυτοί λοιπόν αποφασίζουν; (θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος αφελής, ή κάποιος επισκέπτης από άλλον πλανήτη).
– Όχι φυσικά! (είναι η απάντηση). Εδώ έχουμε «δημοκρατία»! Και σ’ αυτήν υπάρχουν εκλεγμένοι άρχοντες της τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης και ένας εκλεγμένος πρωθυπουργός που ορίζει αυθαίρετα, προνομιακά και με κριτήρια που δεν μας αποκαλύπτει, τόσο τους αρμόδιους υπουργούς, όσο και τους αρμόδιους διοικητές των σχετικών Αρχών της Πολιτείας (Δασικές Υπηρεσίες, Πυροσβεστικό Σώμα κ.ο.κ.)
– (Χμμμ…) Λογικό (!) μου ακούγεται εκ πρώτης όψεως. (Εκ δευτέρας όχι και τόσο). Αυτοί όλοι γνωρίζουν καλά το αντικείμενο;
– Υποτίθεται πως το γνωρίζουν. Και αν όχι, υποτίθεται πως θα το μάθουν.
– Ελπίζω να το μαθαίνουν εγκαίρως.
– Και εγώ το ίδιο.
– Αυτοί τουλάχιστον συμβουλεύονται τους Ειδικούς και Καθηγητές για τα θέματα αυτά; Γιατί αυτοί σίγουρα γνωρίζουν και μάλιστα εδώ και πολλά χρόνια τί πρέπει να γίνεται.
– Αν θέλουν, τους συμβουλεύονται. Αλλά εφόσον κανείς δεν τους υποχρεώνει, αυτό επαφίεται στην καλή τους προαίρεση.
– Ελπίζω τουλάχιστον αυτή να υπάρχει.
– Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία.
– Ναι, αλλά πριν από αυτήν πεθαίνουν κι άλλοι… Και καταστρέφονται πολύ περισσότεροι… Όταν τελικά γίνει το κακό και επέλθουν οι φοβερές καταστροφές, λογοδοτούν κάποιοι από αυτούς; Τιμωρήθηκε ποτέ κανείς;
– Ακόμα όχι… Τρέχει μάλιστα μια δίκη που αφορά μια φοβερή δασική πυρκαγιά και καταστροφή με 104 νεκρούς που συνέβη πριν από 5 χρόνια. Τώρα μάλιστα φοβούνται μήπως παραγραφούν τα αδικήματα. Και να σου πω και το άλλο: Ακόμα και τους εμπρηστές που συλλαμβάνουν, τους δικάζουν μετά από χρόνια, από αυτούς καταδικάζεται ένα πολύ μικρό ποσοστό (5% περίπου) και μάλιστα σε αστείες ποινές.
– Όμως, αν έτσι λειτουργεί η δημοκρατία σας, ζήτω που καήκατε!
– Ζήτω !
(Κάπου εδώ θυμόμαστε, χωρίς να το θέλουμε, τις ταινίες “Live and let die” (1971) και «Η ζωή συνεχίζεται» (Όχι για όλους όμως… 2021).
Γιατί κάθε χρόνο τα ίδια επαναλαμβάνονται και τα ίδια επαναλαμβάνουμε, όσοι φυσικά δεν καταστραφήκαμε ή δεν καήκαμε ακόμα)
… …
…
Φυσικά, το όλο ζήτημα δεν προσφέρεται ούτε για χιούμορ, ούτε καν για σχολιασμό από τις τηλεοράσεις, πολύ δε περισσότερο από τον καναπέ μας.

Χρειάζεται δράση και μάλιστα από αυτούς που έχουν το επιστημονικό κύρος ώστε να έχουν έγκυρη άποψη. Ειδικότερα, η επιστημονική κοινότητα δεν μπορεί να παραμένει στην ουσία αδρανής παίζοντας το ρόλο του διακοσμητικού στοιχείου στα δελτία ειδήσεων.

Θα ήταν λοιπόν ευχής έργο, επιστήμονες Δασολόγοι και κατ’ εξοχήν οι Καθηγητές που τους δίδαξαν την συγκεκριμένη Επιστήμη να πάρουν πρωτοβουλίες και να οργανώνουν Συνέδρια, στα οποία να καταλήγουν σε Θέσεις Ομοφωνίας, όπως γίνεται σε άλλες επιστήμες, όπως στην Ιατρική.

Θα έπρεπε, για παράδειγμα, να γνωρίζουμε αν ο Νόμος Σημίτη του 1998, που έδωσε την αποκλειστική αρμοδιότητα της κατάσβεσης των δασικών πυρκαγιών στην Πυροσβεστική αντί της Δασικής Υπηρεσίας, λειτούργησε επωφελώς ή εντελώς καταστροφικά, όπως είναι η εντύπωση πολλών που γνωρίζουν καλύτερα τα σχετικά ζητήματα.

Θα μπορούσαν, πέραν των άλλων καθηκόντων, να μετέχουν και οι δύο στην πυρόσβεση:

Αρχικά η Δασική Υπηρεσία (με κατάλληλο εξοπλισμό και οχήματα) μιας και θα (οφείλει να) βρίσκεται στις παρυφές ή και μέσα στο δάσος και θα μπορεί να επεμβαίνει άμεσα και στη συνέχεια να καταφθάνει η Πυροσβεστική με τα δικά της μέσα και οχήματα. Φαίνεται όμως ότι ο Νόμος Σημίτη του 1998 δεν το προβλέπει…
Και αν όντως έτσι έχουν τα πράγματα, είναι ντροπή και συμφορά να μην έχει τολμήσει καμία κυβέρνηση να θίξει το ζήτημα αυτό μετά από 25 χρόνια και απερίγραπτες καταστροφές που έχουν στο μεταξύ προκύψει.
… …
…
Έτσι λοιπόν, αντί να «έχουμε τη χαρά και την τιμή να καλωσορίζουμε στην εκπομπή τον καθηγητή…», θα είναι πολύ καλύτερα να ακούμε:
– Σ’ αυτό το σημείο αισθανόμαστε την υποχρέωση να σας ανακοινώσουμε το Δελτίο Τύπου της «Επιστημονικής Εταιρείας Πρόληψης και Έγκαιρης Καταστολής Δασικών Πυρκαγιών».

Και αυτό να γίνεται όλο το χρόνο και όχι μόνο ΜΕΤΑ το ξέσπασμα κάθε φωτιάς, για τον απλούστατο λόγο ότι η πρόληψη πρέπει να υπηρετείται συνεχώς και αδιαλείπτως.

Μετά από τέτοιου είδους και συχνότητας παρεμβάσεις, οι εκάστοτε «αρμόδιοι» (που καλό είναι να γνωρίζουμε ποιοι είναι σε τί ακριβώς έχουν αρμοδιότητα και ευθύνη) ας κάνουν ό,τι νομίζουν καλύτερο. (Βλ και άρθρο περί της κομματικής «παντογνωσίας»)

Ει μη τι άλλο, πολλοί από αυτούς που είναι «εκλεγμένοι», δεν θα ήθελαν να χρεωθούν μια καταστροφή, η οποία, εκτός όλων των άλλων, θα τους εμποδίσει να επανεκλεγούν.

Facebook Comments