Δεν είναι εύκολο για οποιονδήποτε θέλει να κάνει σοβαρή ανάλυση να εξηγήσει το παράδοξο αποτέλεσμα των τελευταίων εκλογών. Ένα αποτέλεσμα που φέρνει μια εντελώς ανακόλουθη και αποτυχημένη διακυβέρνηση να επιβραβεύεται. Υπόψιν ότι ο τωρινός ΣΥΡΙΖΑ υπέστη ελάχιστη μείωση της εκλογικής και κοινοβουλευτικής του δύναμης, ενώ το άθροισμα ΣΥΡΙΖΑ + ΛΑΕ δηλαδή ο «αρχικός» ΣΥΡΙΖΑ του Ιανουαρίου …αύξησε τα ποσοστά του!

Η απάντηση ίσως πρέπει να αναζητηθεί στις εικόνες που βλέπαμε στην τηλεόραση από τους πανηγυρισμούς των Συριζαίων. Πρόκειται για νέους κάτω των 30 που είναι άνεργοι, είτε διότι δεν βρίσκουν «δουλειά της αρεσκείας τους», είτε δεν έχουν και πολλή ανάγκη να δουλέψουν συντηρούμενοι φυσικά από τους – ενδεχομένως συνταξιούχους – γονείς τους. Αυτοί δεν έχουν κανένα λόγο να μη ψηφίσουν τον νέο σε ηλικία κ. Τσίπρα, ο οποίος τους δίνει και μια «επαναστατική» – «κοσμοαναπλαστική» προοπτική «διάχυσης του μηνύματος» (;) για «ριζική αλλαγή στην Ευρώπη» και «προοπτική ήττας του νεοφιλελευθερισμού» (; !)

Η άλλη μεγάλη ομάδα που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι. Σ’ αυτούς ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε την εντύπωση ότι θα κάνει τα πάντα για διατηρήσουν το μέγιστο των κεκτημένων.
Στους παραπάνω πρέπει να προστεθούν οι μακροχρόνια άνεργοι. Αυτοί είναι οργισμένοι με το «σύστημα» που τους έθεσε εκτός εργασίας και δεν επρόκειτο ποτέ να ψηφίσουν κανένα από τα προηγούμενα κόμματα εξουσίας. Ξαναψήφισαν λοιπόν ΣΥΡΙΖΑ για να μην ξανακυβερνήσει η Νέα Δημοκρατία.

Σημαντική και ενδιαφέρουσα  είναι και η εκδοχή που διατυπώθηκε από τον καθηγητή πολιτικών επιστημών Θανάση Διαμαντόπουλο. «Διεθνώς και διαχρονικά, στους πρώτους 12 μήνες επιδεικνύεται ανοχή δίνεται μια “δεύτερη ευκαιρία” στο κόμμα που είχε κερδίσει τις προηγούμενες εκλογές». (Ασχέτως με ποιά συνθήματα και με ποιό πρόγραμμα κατέβηκε στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις, θα προσέθετα εγώ).

Το «παράδοξο» αυτό που εξακολουθούμε δυστυχώς να βιώνουμε, το είχα περιγράψει σε ένα σχετικά πρόσφατο άρθρο μου [1] :
«Το τραγικότερο όλων είναι ότι η παρούσα κυβέρνηση ψηφίζεται σε ένα μεγάλο ποσοστό από ανθρώπους που θέλουν να διατηρήσουν πάση θυσία τα «κεκτημένα» και από ανθρώπους κυριολεκτικά κατεστραμμένους οικονομικά και ψυχολογικά που «δεν έχουν τίποτε πλέον να χάσουν».
Δεν υπάρχει λέξη που να εκφράζει την εντελώς παρανοϊκή αυτή κατάσταση. Μόνο μια παρατήρηση: Η κυβέρνηση με την πολιτική της θα αποδείξει σε όσους ακόμη την εμπιστεύονται ότι … έχουν (μάλλον είχαν) πολλά ακόμη να χάσουν!»

Συμπερασματικά:

1)  Για να βγαίνουν στη σύνταξη οι 55άρηδες εξαθλιώνονταν οι μακροχρόνια άνεργοι. Η «αριστερή» διακυβέρνηση (όπως άλλωστε και οι προηγούμενες) δεν είχε δείξει γι’ αυτό το παραμικρό ενδιαφέρον. Το έδειξε όμως το τρίτο «νεοφιλελεύθερο και συντηρητικό» μνημόνιο, έστω και αργά (βλ. και [1]

2) Έπρεπε να έχουμε μια καταστροφική για την οικονομία διακυβέρνηση για να «καταρρεύσουν οι ψευδαισθήσεις» του κ. Τσίπρα [2] και συγχρόνως να καταρρεύσουν και όσοι επέμεναν να τις έχουν (βλέπε ΛαΕ).

Αν ο κ. Τσίπρας έχει ένα μίνιμουμ στόφας πραγματικού ηγέτη, θα πρέπει να βοηθήσει όσους τον εμπιστεύτηκαν να λυτρωθούν και αυτοί από τις δικές τους ψευδαισθήσεις [3].

Το έχει συνειδητοποιήσει άραγε; Μπορεί να το καταφέρει; Θα το δούμε πολύ σύντομα.

Ένα είναι βέβαιο: Ότι για τον κ. Τσίπρα «τώρα αρχίζουν τα δύσκολα»…

 

[1]  https://marketnews.gr/article/224564/kratikistikos_neofilleytherismos_kai_pws_tha_htan_ena_kalo_mnhmonio_gia_thn_ellada)

[2] Άρθρο του κ. Γιώργου Παγουλάτου στην «Καθημερινή» αμέσως πριν τις εκλογές, για το τι περιμένει την χώρα και τον επόμενο πρωθυπουργό. http://www.kathimerini.gr/831415/opinion/epikairothta/politikh/ekloges-teleytaias-eykairias

[3] http://www.politicaldoubts.com/reflections/item/747-o-igetis-sti-sygxroni-epoxi-kai-se-dimokratiko-perivallon)

Facebook Comments