Στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Οκτωβρίου, που διεξήχθησαν σε δύο γύρους, εξάγονται κατά τη γνώμη μου τρία πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα.

Το πρώτο είναι η αναμφίβολη πλήρης κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ελληνική κοινωνία. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι νικητές ήταν ο πρωθυπουργός και το κόμμα του. Στις περιφερειακές εκλογές ιδίως η επικράτηση τους ήτανε σχεδόν απόλυτα. Και οι περιφερειακές εκλογές είναι αυτές που δίνουν και το πολιτικό στίγμα, καθώς τα πρόσωπα παίζουν μικρότερο ρόλο από οτι στις δημοτικές.

Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ο κατακερματισμός της ανίκανης να αντιδράσει, σε αυτή τη φάση, αντιπολίτευσης, η οποία καταποντίστηκε.

Είναι χαρακτηριστικό ότι όλη η αντιπολίτευση ουσιαστικά χωρίστηκε σε τρία κομμάτια, περίπου ισοδύναμα. Αυτά του ΠΑΣΟΚ του ΣυΡιζΑ και του ΚΚΕ. Και τα τρία μαζί πολύ χαμηλότερα από τη ΝΔ.

Το τρίτο συμπέρασμα αφορά την πολύ  χαμηλή συμμετοχή των ψηφοφόρων στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Η συμμετοχή περιορίστηκε κάτω από το 50%, του συνόλου των εκλογέων. Και μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις όπως αυτή του Δήμου Αθηναίων, του μεγαλύτερου δήμου της χώρας,  στο 32% μόλις. Κάτι χωρίς αμφιβολία πολύ ανησυχητικό για τον τρόπο με τον οποίον οι ψηφοφόροι προσεγγίζουν τις εκλογές αυτές, μολονότι είναι προφανές ότι είναι πολύ κουρασμένοι από τις προηγούμενες διαδοχικές αναμετρήσεις των βουλευτικών εκλογών.

Η Νέα Δημοκρατία επιδιώκει να βαφτεί ο χάρτης γαλάζιος στις περιφερειακές εκλογές. Και ουσιαστικά το κατάφερε. Ακόμα και στις περιφέρειες που είχε χαμηλότερη απήχηση ο επίσημος υποψήφιος της Νέας Δημοκρατίας, δηλαδή στις περιφέρειες των Ιονίων νησιών και της Δυτικής Μακεδονίας, ο αντίπαλος τους ήταν προερχόμενος από τον ίδιο χώρο. Δεν το έκανε αυτό η Νέα Δημοκρατία γιατί διακατέχεται από κάποιο είδους αλαζονεία και απληστία να κερδίσει όσο το δυνατόν περισσότερα μέσα εξουσίας, όπως αδίκως την κατηγορεί η αντιπολίτευση. Το έκανε γιατί θεωρεί ότι χρειάζεται, ιδίως  στις περιφέρειες και λιγότερο στους δήμους, να υπάρχει αγαστή συνεργασία μεταξύ της κεντρικής κυβέρνησης και των περιφερειών.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ο κίνδυνος μετά από διαδοχικές νικηφόρες εκλογικές αναμετρήσεις, να καταλάβει στελέχη της η αλαζονεία κι ο εφησυχασμός. Αυτό το γνωρίζει πολύ καλά ο ίδιος ο πρωθυπουργός προσωπικά, ο οποίος δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να επιτρέψει σε τέτοια φαινόμενα εκφυλιστικά να επικρατήσουν στην κυβέρνηση του.

Συγχρόνως, οι αυτοδιοικητικές εκλογές κατέδειξαν ότι υπάρχει πολύ μεγάλο πρόβλημα στο χώρο της αντιπολίτευσης. Το μόνο κόμμα που φαίνεται να αυξάνει τις δυνάμεις του, ιδίως στην περιφέρεια της Αττικής, είναι το ΚΚΕ. Αλλά και αυτό οφείλεται κυρίως στο χαμηλό ποσοστό της συμμετοχής συνολικά των ψηφοφόρων, κάτι που δεν ισχύει με τους ψηφοφόρους του ΚΚΕ που πηγαίνουν ούτως ή άλλως να ψηφίσουν.

Το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο για τα δύο άλλα κόμματα της αριστερής και κεντροαριστερής αντιπολίτευσης, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και τον ΣυΡιζΑ, που δείχνουν ότι έχουν χάσει τον βηματισμό τους και δεν διαθέτουν ακόμα ούτε τον τρόπο ούτε την στρατηγική ούτε το όραμα να αντιπαραταχθούν με την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Και αυτό δεν είναι καλό για το πολιτικό μας σύστημα, το οποίο χρειάζεται και ισχυρή κυβέρνηση, όπως έχει, αλλά κι ισχυρή αντιπολίτευση, που δεν έχει

Facebook Comments