Ο Στέφανος ήρθε σαν εξωτικός σίφουνας και άλλαξε τα πάντα εκεί μέσα, εκτός από ένα.  Όλα μαντάρα τους τα ‘κανε, ένα μόνο δεν άλλαξε.

Την απέχθεια που είχαν πάντα όλοι τους, στη δύσκολη ερώτηση. Τη δυσανεξία τους απέναντι σε κάθε επισήμανση των αντιφάσεων τους. Την επιθετικότητα τους απέναντι στην έντιμη συνέντευξη. Την ευκολία τους να δακτυλοδείχνουν τον δημοσιογράφο ως εξωνημένο και μίσθαρνο υπάλληλο του «εχθρού».

Όλα τα μεταμόρφωσε ο Κασσελάκης στον Σύριζα, εκτός από την τοξική τους μανία απέναντι στην ενημέρωση. Ίσα-ίσα που όσο περνά ο καιρός, ο εξ Αμερικής αλεξιπτωτιστής την αυγατίζει, την πολλαπλασιάζει συνειδητά. Προσωπικά έχω πια καταλήξει γιατί συμβαίνει αυτό. Είναι άλλωστε και το μόνο που εξηγεί την παραμονή στις τάξεις αυτού του κόμματος τόσων σημαντικών στελεχών και μιας μεγάλης μάζας οπαδών, παρά το γεγονός ότι ο σημερινός Σύριζα δεν έχει την παραμικρή πολιτική σχέση με τον Σύριζα που ξέραμε ως το περσινό φθινόπωρο.

Ο αρχικός Σύριζα δεν ήταν ένα κόμμα της αριστεράς που σταδιακά υπό την ηγεσία του Τσίπρα και για λόγους πολυσυλλεκτικότητας και κατάληψης της εξουσίας, πρόσθεσε παρεμπιπτόντως στη φαρέτρα του λαϊκίστικες και αντισυστημικές απόψεις ή πρακτικές. Ο Σύριζα ήταν ευθύς εξ αρχής ένα τοξικό συνονθύλευμα αντισυστημισμού και συνωμοσιολογίας, ένα τέρας της οικονομικής χρεωκοπίας, που απλώς χώθηκε κάτω από την ομπρέλα της ριζοσπαστικής αριστεράς, λόγω της (τότε) ικανότητας του Τσίπρα. Η οποία ικανότητα, νομοτελειακά εξέπνευσε με το τέλος της χρεωκοπίας.

Η συνεκτική ουσία του Σύριζα σε όλη του τη διαδρομή, ήταν η τοξικότητα, η συνωμοσιολογία και η εχθροπάθεια, όχι οι αριστερές του θέσεις.

Είδατε τη Ρόδο. Ε λοιπόν, τα επόμενα τρία χρόνια δεν θα ‘θελα να είμαι στη θέση των συναδέλφων που κάνουν τηλεοπτική ενημερωτική (ή ψυχαγωγική με ψήγματα ενημέρωσης) εκπομπή. Θα μαρτυρήσουν. Θα πάει ο εκφοβισμός σύννεφο. Θα πείτε, «σιγά τον εκφοβισμό που μπορεί να κάνει ένα 15% απέναντι στην πλειοψηφία». Μα οι μειοψηφίες εκφοβίζουν, οι πλειοψηφίες (στις δημοκρατίες) δεν το χουν ανάγκη. 

Facebook Comments