Για μια ακόμα φορά η ελληνική κοινωνία βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα σοκ, που προκαλούν τα καθημερινά φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας και γυναικοκτονιών, που βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Η συγκλονιστική υπόθεση της κακοποίησης από τον δικηγόρο Απόστολο Λύτρα της συζύγου του και η νέα γυναικοκτονία από έναν ηλικιωμένο άντρα στην Αλεξανδρούπολη, προκαλούν αποστροφή.

Ωστόσο τα συγκλονιστικά αυτά περιστατικά, αναμφίβολα αναδεικνύουν και δύο πολύ σημαντικά ζητήματα τα οποία η κοινωνία και η πολιτεία έχουν καθήκον να αντιμετωπίσουν συγκροτημένα και με αποφασιστικότητα. Το πρώτο αφορά φυσικά το φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας και της κακοποίησης των γυναικών από πρόσωπα του οικείου περιβάλλοντος τους. Η γυναικοκτονία είναι μια λαίλαπα η οποία έχει πάρει μορφές μάστιγας όχι μόνο στην ελληνική αλλά παγκόσμια κοινωνία. Η έλλειψη σεβασμού προς την γυναίκα, η πατριαρχική κοινωνία, που συνεχίζει να υφίσταται, η άθλια αντίληψη, δυστυχώς, πολλών ανδρών, που συνεχίζουν να πιστεύουν οτι η γυναίκα είναι κτήμα τους και μπορούν να την κάνουν ότι θέλουν, είναι μερικές αιτίες για τις συνεχιζόμενες εκδηλώσεις απροκάλυπτης βίας και κακοποίησης γυναικών στο ευρύτερο οικογενειακό τους περιβάλλον, που μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στη δολοφονία ορισμένων εξ αυτών, που πέφτουν θύμα κακοποιητικών συμπεριφορών. Συχνά με την σιωπή η και την ανοχή του ευρύτερου οικογενειακού και κοινωνικού περίγυρου.

Το δεύτερο αφορά φυσικά τον τρόπο αντίδρασης της κοινωνίας αλλά και του οργανωμένου κράτους μπροστά σε αυτά τα τραγικά κι άθλια φαινόμενα. Δεν έχω τα στοιχεία για να διαπιστώσω αν τα φαινόμενα κακοποίησης, σεξουαλικής εκμετάλλευσης και ενδοοικογενειακής βίας έχουν αυξηθεί ή όχι τα τελευταία χρόνια, όπως κάποιοι υποστηρίζουν. Αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι η ενδοοικογενειακή βία είναι μια μάστιγα, όπως κι οι γυναικοκτονίες, που πρέπει να αντιμετωπιστεί από την οργανωμένη Πολιτεία με τη μεγαλύτερη δυνατή κοινωνική απαξίωση. Ήδη η παρούσα κυβέρνηση της ΝΔ έχει ποινικοποιήσει προς το αυστηρότερο τις κακοποιητικές συμπεριφορές και τους βιασμούς γυναικών και παιδιών. Αλλά χρειάζεται ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια από τις οργανωμένες δομές του κράτους και τους θεσμούς, όπως η αστυνομία, που θα έπρεπε να έχει καλύτερη εκπαίδευση σε αυτό τον τομέα, για την παροχή συνδρομής και προστασίας στις κακοποιημένες γυναίκες και παιδιά. Και φυσικά χρειάζεται μεγαλύτερη ενσυναίσθηση κι ευαισθησία της ίδιας της κοινωνίας, μέσα από τη διαπαιδαγώγηση της, για την καταδίκη και πλήρη απαξίωση τέτοιων αντικοινωνικών συμπεριφορών.

Τέλος, όσον αφορά την πρόταση κομμάτων κι οργανώσεων για τη νομική κατοχύρωση του όρου γυναικοκτονία, μολονότι δεν είμαι νομικός, γνωρίζω ότι ο όρος ήδη χρησιμοποιείται απαξιωτικά για τους δράστες τέτοιων εγκλημάτων. Αλλά υπάρχει μια νομική επιφύλαξη να συμπεριληφθεί στην ποινική νομοθεσία διότι τότε θα έπρεπε να υπάρχει διαφορετική ποινική μεταχείριση από τις άλλες ανθρωποκτονίες, που ήδη οι εκ προθέσεως επισύρουν την αυστηρότερη των ποινών, αυτή της ισόβιας καθείρξεως.

Facebook Comments