Τελικά οι ευρωεκλογές είχαν «χαλαρή» ψήφο και μόνο «χαλαρές» εξελίξεις δεν είχαν. Τελικά, το ρεκόρ αποχής σε όλη την μεταπολίτευση, επηρέασε πιο πολύ και από την ίδια την ψήφο.

Αλυσιδωτές αντιδράσεις και εξελίξεις σε όλα τα κόμματα, προκάλεσαν τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών.

Το ΠΑΣΟΚ προφανώς δεν μπήκε σε τροχιά εξουσίας, ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν πείθει και θυμίζει νομάρχη δεκαετίας του ‘80, νέος άνθρωπος με ρητορική παλαιοκομματισμού. Οι 5-6 μνηστήρες της αρχηγίας δεν προδιαθέτουν για αισιοδοξία, αλλά πλήρη κατακερματισμό. Ο Στέφανος Κασσελάκης κατάφερε την δεύτερη θέση, αλλά με χαμηλά ποσοστά, αλλά ξεμπέρδεψε για πάντα με τους αριστερούς του παλαιό-ΣΥΡΙΖΑ, γιατί όχι μόνο δεν πήραν πάνω από 3% οι Νέοι Αριστεροί, αλλά ήταν και πολλοί, άρα πλέον κανένας δεν θα τολμήσει ξανά αμφισβήτηση γιατί θα περιθωριοποιηθεί, αλλά από ότι φαίνεται πλέον τους διώχνει και μόνος του και στρίβει προς το κοινωνικό κέντρο. Έχει ένα σοβαρό πρόβλημα ο Κασσελάκης, δεν προέρχεται από την πολιτική και κάνει λάθη, από την άλλη είναι άφθαρτος. Σε ρηχά νερά ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ δεν δείχνουν δυναμική εξουσίας επί του παρόντος.

Βελόπουλος και ΚΚΕ δεν σχολιάζω γιατί δεν μας αφορά σε θέμα εξουσίας, πήραν προφανώς ψήφο αποδοκιμασίας προς τους υπόλοιπους. Η ελληνίδα Μελόνι ξεπροβάλει και την βλέπω να ανεβαίνει, η Αφροδίτη Λατινοπούλου, στα σπάργανα ακόμη.

Και πάμε στη ΝΔ. Υπάρχει ένα ξέσπασμα μετά τις εκλογές, είναι εμφανές, μια δυσαρέσκεια. Προήλθε πρωτίστως από την κάλπη και δευτερευόντως ενισχύθηκε από την βάση των στελεχών που βγήκε στην επιφάνεια από πρωτοκλασάτα στελέχη.
Είναι πλέον σαφής η ευθεία κόντρα του πρώην ΠΘ Αντώνη Σαμαρά με την τωρινή ηγεσία της ΝΔ και της κυβέρνησης σε κοινή εμφάνιση για πρώτη φορά με τον επίσης πρώην ΠΘ Κώστα Καραμανλή και ειπώθηκαν πολλά.

Τι σημαίνει αυτό; Πιθανόν και τίποτα ή εν πάση περιπτώσει μπορεί να μην οδηγήσει κάπου. Θα το δούμε. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δείχνει να έχει τον απόλυτο έλεγχο του κόμματος και της κυβέρνησης επί του παρόντος.

Είναι μια δύσκολη εποχή για μεγάλα κόμματα και το είδαμε και σε άλλες χώρες στην Ευρώπη.
Ποιος φταίει για αυτό; Γιατί ανέβηκαν οι ακροδεξιές κορώνες στην Ευρώπη; Γιατί φταίνε οι υπάρχουσες ηγεσίες των Βρυξελλών. Είναι προφανές ότι δεν εκφράζουν πλέον τους λαούς.
Ποιος είναι ο κίνδυνος σε εμάς; Είναι εμφανής η αδιαφορία του κόσμου. Εγώ θα έλεγα η «απογοήτευση». Λάθος λέξη για όποιον ασχολείται με την πολιτική.
Θα ενωθεί η κεντροαριστερά; Θα υπάρξει συντεταγμένη αξιωματική αντιπολίτευση ;

Εγώ πιστεύω ότι νομοτελειακά κάποια στιγμή θα γίνει αυτό και η επόμενη μέρα θα είναι δύσκολη και για αυτήν, αν και δείχνει τις μεγαλύτερες αντοχές μεταπολιτευτικά.
Αν συνεχίσει όμως ο κατακερματισμός στην αντιπολίτευση κάποια στιγμή θα επηρεάσει και τη ΝΔ και είναι επικίνδυνο αυτό.

Γενικά, η ύπαρξη πολλών κομμάτων εξουσίας δημιουργεί παγίδες και εξαρτήσεις.
Δεν είναι τυχαίο που οι Αγγλοσάξονες έχουν μόνο δύο κόμματα.
Δύσκολο αυτό το καλοκαίρι τελικά για τις ηγεσίες.
Καλά μπάνια!

Facebook Comments