Η εσκεμμένη και επαναλαμβανόμενη παραβίαση της συμφωνίας

Το αρχικό ατόπημα που διέπραξε η νέα πρόεδρος της Βόρειας Μακεδονίας Γκορντάνα Σιλιάνοφσκα, όταν (στην ορκωμοσία της) αποκάλεσε την χώρα της “Μακεδονία”, επανέλαβε και συνεχίζει ακάθεκτος ο νικητής των πρόσφατων εκλογών στη χώρα και νέος πρωθυπουργός της Κριστάν Μιτσκόσκι, καθώς ξεκαθάρισε ότι θα αποκαλεί “Μακεδονία” τη χώρα σε όλες τις δημόσιες δηλώσεις του:

«Είναι συνταγματικό δικαίωμα μου να επιλέγω πώς θα αποκαλώ τη χώρα μου όταν κάνω δηλώσεις. Τόσο εγώ όσο και η πρόεδρος της δημοκρατίας θα χρησιμοποιούμε τους όρους “Μακεδονία” και “μακεδονικός”, καθώς έτσι ερμηνεύουμε εμείς την Συμφωνία των Πρεσπών», είπε στην πρώτη του δήλωση ο Μιτσκόσκι και συνεχίζει να “εξηγεί – δικαιολογεί” την στάση του σε κάθε επόμενη ευκαιρία.

…

Παρατηρήσεις:

[1] Δεν ξέρω τί ακριβώς λέει το σύνταγμα της συγκεκριμένης χώρας, αλλά θεωρώ μάλλον απίθανο να δίνει στους πολίτες της το δικαίωμα να την αποκαλούν όπως γουστάρουν και όχι αποκλειστικά με την συνταγματική της ονομασία. Γιατί, αν αυτό το δικαίωμα πράγματι δίδεται από το σύνταγμα, ποιο είναι ακριβώς το νόημα να υπάρχει μια «συνταγματική ονομασία»;

[2] Τόσο η νέα πρόεδρος όσο και ο νέος πρωθυπουργός της Βόρειας Μακεδονίας επικαλούνται το δικαίωμα να εκφράζονται ελεύθερα «γιατί ζουν σε καθεστώς δημοκρατίας».

Ωστόσο, σε όλες τις δημοκρατίες, η ελευθερία και τα δικαιώματα του κάθε πολίτη σταματούν εκεί που θίγεται η ελευθερία και τα δικαιώματα άλλων πολιτών.

Αν λοιπόν η «ελεύθερη έκφραση» των Βορειομακεδόνων εθνικιστών να αποκαλούν τη χώρα τους «Μακεδονία» (κατά παράβαση μιας διεθνούς συνθήκης, που επιτάσσει να την αποκαλούν «Βόρεια Μακεδονία»  e r g a   o m n e s )  θέτει σε κίνδυνο την προοπτική ένταξης της χώρας αυτής στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θίγονται ή όχι κάποια εύλογα δικαιώματα, προσδοκίες και σφοδρές επιθυμίες των συμπολιτών τους;

[3] Όταν μιλούν για «δηλώσεις», εννοούν ενδεχομένως τον προφορικό λόγο: Δίνουν δηλαδή στον εαυτό τους το δικαίωμα να λέει ό,τι θέλει σε ακροατήριο συμπολιτών (και μη…), δεσμευόμενοι (όπως ισχυρίζονται) να χρησιμοποιούν την συνταγματική ονομασία στα επίσημα έγγραφα, που θα καλούνται να υπογράφουν.

Ακόμα και αν είναι ειλικρινείς σ’ αυτό (που μόνο αν θέλουμε, το πιστεύουμε), έχω να παρατηρήσω ότι παρήλθε οριστικά ο καιρός, κατά τον οποίο “verba volant, scripta menent” (τα λόγια πετούν, τα γραπτά μένουν). Στην εποχή μας, καλώς ή κακώς μένουν ΚΑΙ τα λόγια, γιατί καταγράφονται και μπορούν να ανασύρονται σε κάθε ευκαιρία.

[4] Μπορεί οι εθνικιστές του VMRO-DPMNE να θεωρούν ότι η Συμφωνία των Πρεσπών τους επιβάλλει την χρήση της συνταγματικής ονομασίας «Βόρεια Μακεδονία» μόνο στις διεθνείς τους επαφές και σχέσεις (βλ. και Κείμενο της Συμφωνίας – Παραπομπή 1, Άρθρο 20 (8 ) ), ενώ για «εσωτερική χρήση» η συμφωνία τους επιτρέπει να αποκαλούν τη χώρα «Μακεδονία».

Αυτό όμως δεν ισχύει κατά το άρθρο 1(3) της συνθήκης, καθόσον ο νομικός όρος “erga omnes” σημαίνει στα λατινικά: «έναντι όλων», άρα και έναντι των πολιτών της ίδιας της χώρας τους πρέπει να χρησιμοποιείται η ονομασία «Βόρεια Μακεδονία». (Παραπομπή 2)

… …

…

Ιστορικά στοιχεία και σημερινή κατάσταση

Η περιοχή, στην οποία βρίσκεται η σημερινή «Βόρεια Μακεδονία» αντιστοιχεί ιστορικά στην αρχαία Παιονία (που κατοικείτο από ελληνόφωνο πληθυσμό), την οποία όμως – για … κακή μας τύχη – κατέκτησε ο Φίλιππος Β και την ενσωμάτωσε στο βασίλειό του ως «Μακεδονική Παιονία».

Στη συνέχεια όμως – και πάλι για κακή μας τύχη – οι Ρωμαίοι κατακτητές αποκαλούσαν επίσημα μια ευρύτερη περιοχή που περιελάμβανε τόσο την αρχαία Μακεδονία όσο και την Παιονία (μαζί με ένα κομμάτι που τώρα ανήκει στην Βουλγαρία) ως «Μακεδονία» και αυτή η ονομασία είχε καθιερωθεί πολύ πριν αρχίσουν να καταφθάνουν και να εγκαθίστανται εκεί σλαβικά φύλα. Έκτοτε εξακολουθεί να υπάρχει και να αναγνωρίζεται γενικώς ως «ευρύτερη γεωγραφική περιοχή» και φυσικά όχι ως κρατική οντότητα.

Η σημερινή περιοχή των Βαλκανίων που ονομάζεται «Μακεδονία» οριοθετείται επακριβώς καταλαμβάνοντας έκταση περίπου 67000 τετραγωνικών χιλιομέτρων (τ.χλμ.) και περιλαμβάνει την ελληνική Μακεδονία (34178 τ.χλμ. 51% της

συνολικής), την Βόρεια Μακεδονία (25436 – 38%), την βουλγαρική «Μακεδονία του Πιρίν» (6787 τ.χλμ – 10,2%) και κάποιες πολύ μικρότερες περιοχές της Αλβανίας, της Σερβίας και του Κοσόβου.

Υπό αυτές τις συνθήκες, η επιμονή των βορείων γειτόνων μας να θέλουν να αποκαλούν το κράτος τους «Μακεδονία», μπορεί μεν να εξηγηθεί από την αγωνιώδη έγνοια τους να αποκτήσουν «εθνική συνείδηση» (μιας και αποτελούν μίξη διαφορετικών εθνοτήτων και φύλων), αλλά είναι λογικά και γεωγραφικά απαράδεκτη.

Καθίσταται μάλιστα εξωφρενική ξεπερνώντας τα όρια του γελοίου, όταν θέλουν να θεωρούν τους εαυτούς τους απογόνους του Φιλίππου Β και του Αλεξάνδρου Γ, φιλοτεχνώντας μάλιστα και διατηρώντας μεγαλοπρεπείς ανδριάντες προς τιμήν τους.

Αυτό προσπάθησε να διορθώσει η περίφημη «Συμφωνία των Πρεσπών» και έως ένα σημείο πέτυχε να πάψουν οι υπόλοιπες χώρες να τους αποκαλούν (τουλάχιστον επίσημα) «Μακεδονία», όπως γινόταν συστηματικά έως τότε, αλλά να τους αναφέρουν αποκλειστικά με το όνομα «Βόρεια Μακεδονία». (Βλ. και Σχόλιο 2)

Αυτό δεν είναι ασήμαντο επίτευγμα, αλλά δυστυχώς φαίνεται ότι είναι το μόνο συγκεκριμένο – «χειροπιαστό» αποτέλεσμα της Συμφωνίας, γιατί κατά τ’ άλλα, δεν φαίνεται να έχουμε προχωρήσει παραπέρα, πλην του γεγονότος ότι εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ η συγκεκριμένη χώρα.

… …

…

Η υποκρυπτόμενη σχιζοφρένεια της Συμφωνίας των Πρεσπών

Για να δούμε όμως τί ακριβώς «προβλέπει» (γιατί μάλλον δεν …προέβλεψε τίποτα) η Συμφωνία των Πρεσπών για τη χρήση του όρου «Μακεδονία» και πώς τελικά επιτρέπει τη χρήση του στο άρθρο 7:

7.(3 ) Όταν γίνεται αναφορά στο Δεύτερο Μέρος (υπονοεί την «Βόρεια Μακεδονία») με αυτούς τους όρους (υπονοεί «Μακεδονία» και «Μακεδόνες») νοούνται η επικράτεια, η γλώσσα, ο πληθυσμός και τα χαρακτηριστικά τους, με τη δική τους ιστορία, πολιτισμό και κληρονομιά, διακριτώς διαφορετικά από αυτά που αναφέρονται στο Άρθρο 7.(2).

(Ολόκληρο το Άρθρο 7 στην Παραπομπή 3)

Έτσι λοιπόν!

Μπορούν να χρησιμοποιούν τους όρους «Μακεδονία» και «Μακεδόνες» και να είναι σύμφωνοι με το γράμμα της Συμφωνίας, εννοώντας πάντα τη δική τους και όχι την δική μας «επικράτεια»!

Ίσως αυτό ακριβώς εννοούσε και ο Μιτσκόσκι, όταν έλεγε:

«Τόσο εγώ όσο και η πρόεδρος της δημοκρατίας θα χρησιμοποιούμε τους όρους Μακεδονία και μακεδονικός καθώς έτσι ερμηνεύουμε εμείς την Συμφωνία των Πρεσπών» (!)

Πιάσε το αυγό και κούρευτο, δηλαδή.

Και όλα αυτά γιατί καταφέραμε να έχουμε μια συμφωνία, η οποία στο μεν Άρθρο 1 επιβάλλει αυστηρά την χρήση της ονομασίας «Βόρεια Μακεδονία» για κάθε λόγο, αφορμή και ακροατήριο (erga omnes), αλλά στο Άρθρο 7 επιτρέπει την χρήση των «όρων» (sic, βλ. παρακάτω) «Μακεδονία» και «Μακεδόνας», όπως βολεύεται να «νοεί» ο καθένας εκ των συμβαλλομένων μερών.

Η αντιφατική αυτή μπουρδολογία και το συνακόλουθο αδιέξοδο που προκύπτει, θα μπορούσαν μια χαρά να αποφευχθούν αν οι «ατσίδες» που εκπόνησαν το κείμενο διευκρίνιζαν πως:

 «Σε κείμενα, που έχουν συνταχθεί πριν την υπογραφή της συμφωνίας, οι κοινές αυτές ονομασίες υπονοούν κάτι εντελώς διαφορετικό, ανάλογα με την χώρα προέλευσης του εκάστοτε κειμένου.

Αν μεν η χώρα προέλευσης ήταν το Α Μέρος, εννοείτο το Γ (αυτά που επεξηγεί το άρθρο), ενώ αν η χώρα προέλευσης ήταν το Β Μέρος,  εννοείτο το Δ. Ό,τι ισχύει για τα παλαιότερα κείμενα, ισχύει και για τις προ της συμφωνίας καταγεγραμμένες προφορικές δηλώσεις και των δύο μερών.»

Οι συντάκτες όμως της συμφωνίας, δεν πρόσεξαν αυτές τις «λεπτομέρειες», γιατί ήταν πολύ απασχολημένοι με το να θριαμβολογούν και να συγχαίρουν… τον εαυτό τους!

…

Αλλά, για να μην είμαστε μονόπλευροι και άδικοι, έχουμε και τους δικούς μας «υπερπατριώτες» τύπου Βελόπουλου που ισχυρίζονται ακόμα ότι:

  • Η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική!

Αν μπούμε στον κόπο να εξηγήσουμε τί ακριβώς υπονοεί η παραπάνω φράση, θα έχουμε προφανώς δύο ερμηνείες:

Α) Ως Μακεδονία θεωρείται μόνο το ελληνικό τμήμα της, οπότε η πατρίδα των τωρινών κατοίκων της (επισήμως αποκαλούμενης) «Βόρειας Μακεδονίας» δεν θα πρέπει στο εξής να φέρει στο όνομά της τη λέξη «Μακεδονία», ούτε παράγωγο αυτής.

Η αντίληψη αυτή ήταν απόλυτα σωστή την εποχή του Φιλίππου Β πριν από 2300 χρόνια. Μετά τη ρωμαϊκή κατοχή όμως έως τις μέρες μας δεν είναι πλέον αποδεκτή από την διεθνή κοινότητα και αυτό το είδαμε στην πράξη όταν όλοι αποκαλούσαν την τωρινή Βόρεια Μακεδονία ως «Μακεδονία» σκέτη.

Β) Η Μακεδονία υπό την ευρεία έννοια (που περιλαμβάνει συνεπώς και τα Σκόπια) είναι ελληνική (!) και συνεπώς οφείλουμε να την καταλάβουμε (!!) και να την εντάξουμε στην ελληνική επικράτεια. (Αλυτρωτισμός από την ανάποδη).

Όπως αντιλαμβάνεστε, δεν πρόκειται για σοβαρή αντιμετώπιση, αλλά για λαϊκισμό του χειρίστου είδους.

… …

…

Η μάστιγα του «αυτοπροσδιορισμού»

Παρατήρηση για τα ονόματα γενικώς:

Ένας ουσιαστικός ρόλος των λέξεων και συγκεκριμένα των ονομάτων ή/και των ιδιοτήτων είναι να επιτρέπουν στους ανθρώπους να συνεννοούνται. Εάν όμως κάποιοι αποκαλούν την ίδια χώρα διαφορετικά ο καθένας, ή αν χρησιμοποιούν το ίδιο όνομα για διαφορετικές οντότητες (όπως σαφώς επιτρέπει το Άρθρο 7 της συμφωνίας) ή αν κάποιος αποδίδει στον εαυτό του μια ιδιότητα που με αντικειμενικά κριτήρια δεν έχει (π.χ. απόγονος του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου), τί είδους συνεννόηση περιμένουμε να έχουμε ;

Και εδώ που τα λέμε, η λέξη «όρος», όπως αναφέρεται στο άρθρο 7 της συμφωνίας χρησιμοποιείται εντελώς λανθασμένα και καταχρηστικά, όταν αναφέρεται σε συγκεκριμένη χώρα ακόμα και σε ευρύτερη περιοχή:

Φανταστείτε μια συμφωνία, στην οποία θα περιγράφονταν η «Ελλάδα» και οι «Ελληνες» ως «όροι για χρήση» (!) και όχι ως περιγραφή κατά τρόπο μονοσήμαντο και αναμφισβήτητο μιας χώρας και ενός έθνους.

…

Η ούτως ή άλλως και αντικειμενικά δύσκολη κατάσταση, την οποία  βιώνουμε με τους βόρειους γείτονες και την ονομασία της χώρας τους, επιδεινώθηκε από την μόδα – μάστιγα του «αυτοπροσδιορισμού», η οποία, στο όνομα μιας (επίτηδες ασαφώς προσδιορισμένης) «πολιτικής ορθότητας» ήρθε για να ναρκοθετήσει το δικαίωμα των ανθρώπων να μπορούν να συνεννοούνται με έλλογη χρήση του θείου δώρου της γλώσσας και της συγκροτημένης ομιλίας.

Έτσι οι λέξεις καταλήγουν να αποτελούν κενά κελύφη χωρίς ουσιαστικό νόημα, μιας και κάποιοι «έχουν δικαίωμα» να τις χρησιμοποιούν με όποιο νόημα επιλέγουν οι ίδιοι για δικούς τους λόγους.

Για παράδειγμα: Εκεί που έχεις την πληροφόρηση και περιμένεις έναν άντρα και μια γυναίκα (ή δύο άντρες), σου έρχονται τελικά ένας άντρας και άλλο ένα άτομο, που είναι μεν άντρας, αλλά δηλώνει γυναίκα γιατί έτσι του αρέσει να «αυτοπροσδιορίζεται» βάσει των κανόνων του κινήματος ΛΟΑΤΚΙ (και δεν συμμαζεύεται…).

Την παράνοια αυτή, δεν έχασαν φυσικά την ευκαιρία να αξιοποιήσουν οι Εθνικιστές της γείτονος χώρας, εντάσσοντας και αυτοί το «δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού» στην κούφια «επιχειρηματολογία» τους.

…

Και έχουμε εκτός όλων των άλλων τον κ. Στέφανο Κασσελάκη να λέει ότι «ο κ. Μητσοτάκης και η ΝΔ οφείλουν μια συγγνώμη στον κ. Αλέξη Τσίπρα και στον κ. Νίκο Κοτζιά», γιατί συμφώνησαν και ψήφισαν αυτό το αριστούργημα Συμφωνίας (!), το οποίο όλοι τώρα επικαλούμαστε.

(Λες και μπορούμε να κάνουμε αλλιώς, έτσι που τα κατάφεραν).

…

Μερικές σκέψεις για το άμεσο και απώτερο μέλλον

– Έτσι όπως το πάνε οι Εθνικιστές της Βόρειας Μακεδονίας, τους έχω ικανούς, εάν και εφόσον κατορθώσουν να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, να κάνουν «δικαιωματικά» ένα δημοψήφισμα (που ΚΑΚΩΣ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ για να κυρωθεί η Συμφωνία των Πρεσπών) με το οποίο να επαναφέρουν την «συνταγματική ονομασία» της χώρας τους στο «Μακεδονία» σκέτο.

Αυτό, θα πρέπει να το έχουμε υπόψη μας και να έχουμε στο μεταξύ προβλέψει και θεσμοθετήσει αποπομπή τους από την Ε.Ε. στην περίπτωση αυτή.

– Στην πιθανότερη περίπτωση, στην οποία η Βόρεια Μακεδονία θα έχει μεν ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά να κυβερνάται και πάλι από τους εθνικιστές του VMRO-DPMNE, είναι πλέον ή βέβαιο ότι θα αποκαλούν την χώρα τους όπως τώρα (δηλαδή “Μακεδονία”) με τα ίδια «επιχειρήματα», όπως τα τωρινά.

Θα πρέπει λοιπόν να προβλεφθεί και αυτό το ενδεχόμενο και να υπάρχουν σοβαρές κυρώσεις για το κράτος αυτό κάθε φορά, που χρησιμοποιείται ο «όρος» σε επίσημες δηλώσεις από επίσημα πρόσωπα, που μετέχουν στην άσκηση εξουσίας, καθώς και ατομικές κυρώσεις για καθένα από αυτά τα πρόσωπα.

– Εφόσον τους εγκαλούμε (ορθώς) για το γεγονός ότι χρησιμοποιούν το «Μακεδονία» ως όνομα της χώρας τους, καλό θα ήταν οι δικοί μας πολιτικοί να αποκαλούν δημόσια την χώρα τους όπως θέλουμε να την αποκαλούν και εκείνοι: Δηλαδή «Βόρεια Μακεδονία» και όχι πλέον «Σκόπια» και τους ίδιους «Σκοπιανούς». Γιατί διαφορετικά χάνουμε το κύρος και το δίκιο μας στους τρίτους παρατηρητές.

Ακόμα καλύτερα μάλιστα θα ήταν να αρχίσουμε να αποκαλούμε την ελληνική Μακεδονία ακριβώς έτσι και όχι «Μακεδονία» σκέτη.

Αντί επιλόγου

Μια χαρά είναι η ονομασία «Βόρεια Μακεδονία» και κατά τη γνώμη πολλών η καλύτερη δυνατή υπό τις τωρινές συνθήκες και με τα συγκεκριμένα ιστορικά δεδομένα. Θα ήταν μάλιστα ακόμα καλύτερα αν είχε καθιερωθεί η λέξη «Βορειομακεδόνες» για τους πολίτες χώρας και η «βορειομακεδονική γλώσσα» – διάλεκτος της βουλγαρικής.

Επειδή όμως, υπό τις παρούσες συνθήκες, η κατάσταση των σχέσεων των δύο γειτονικών χωρών δεν προβλέπεται να βελτιωθεί, ώστε να επιτρέψει σ’ αυτές να συνυπάρχουν σε μια πολύ σοβαρή οντότητα όπως είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση…

… και επειδή, αν τα πράγματα παραμείνουν ως έχουν στη μεταξύ τους συμφωνία (της οποίας αναδείξαμε τα σοβαρά μειονεκτήματα), θα προκύπτουν διαρκώς εντάσεις, «παρατράγουδα» και κωμικοτραγικές γελοιότητες, που μόνο καλοδεχούμενες δεν θα είναι από τα άλλα κράτη -μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης…

… η καλύτερη λύση θα ήταν μια δραστική αναθεώρηση της Συμφωνίας των Πρεσπών, που θα περιλαμβάνει οπωσδήποτε ριζική τροποποίηση ή πλήρη απαλοιφή του Άρθρου 7 και η οποία θα πρέπει να έχει προηγηθεί πριν από κάθε κίνηση για ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στην Ε.Ε.

Ο Εθνικισμός (που είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από τον εύλογο και υγιή Πατριωτισμό) είναι συνυφασμένος με την αντίληψη ότι:

 «Το δικό μας Έθνος είναι “ανώτερο” από τα υπόλοιπα και έτσι έχει περισσότερα δικαιώματα. Το ενδεχόμενο να έχουν και άλλα Έθνη εύλογα και ανάλογα δικαιώματα ποσώς μας ενδιαφέρει».

Όπως καταλαβαίνετε, μια τέτοια αντίληψη είναι ασυμβίβαστη με την επιθυμία συνύπαρξης με άλλα έθνη στα πλαίσια μιας πολυεθνικής Ένωσης όπως είναι η Ευρωπαϊκή.

Όσο λοιπόν οι Βορειομακεδόνες γείτονές μας ψηφίζουν και εγκαθιστούν στην εξουσία ανόητους και ανιστόρητους εθνικιστές, ας μείνουν και έξω από την Ενωμένη Ευρώπη.

Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα σ’ αυτή τη ζωή…

… … …

… …

…

Παραπομπές

Παραπομπή 1: Η Συμφωνία των Πρεσπών

https://www.government.gov.gr/wp-content/uploads/2019/01/prespes_26.6%CE%A735.5_5.pdf

… …

…

Παραπομπή 2: Θα χρησιμοποιείται ο όρος «Βόρεια Μακεδονία» έναντι όλων (erga omnes)

ΑΡΘΡΟ 1

  1. Η παρούσα Συμφωνία είναι τελική και από τη θέση της σε ισχύ τερματίζει την Ενδιάμεση Συμφωνία μεταξύ των Μερών που υπεγράφη στη Νέα Υόρκη στις 13 Σεπτεμβρίου 1995.
  2. Τα Μέρη αναγνωρίζουν ως δεσμευτικό το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων που διεξήχθησαν υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, στις οποίες και τα δύο Μέρη έχουν δεσμευθεί κατ’ εφαρμογή των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών 817 (1993) και 845 (1993) καθώς επίσης και της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995.
  3. Σύμφωνα με τις διαπραγματεύσεις αυτές έχουν γίνει αμοιβαίως αποδεκτά και συμφωνηθεί τα ακόλουθα:

α) Το επίσημο όνομα του Δεύτερου Μέρους θα είναι «Δημοκρατία της Βόρειας

Μακεδονίας», το οποίο θα /είναι το συνταγματικό όνομα του Δεύτερου Μέρους και θα χρησιμοποιείται erga omnes, όπως προβλέπεται στην παρούσα Συμφωνία. Το σύντομο όνομα του Δεύτερου Μέρους θα είναι «Βόρεια Μακεδονία».

β) Η ιθαγένεια του Δεύτερου Μέρους θα είναι Μακεδονική/πολίτης της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας, και θα εγγράφεται έτσι σε όλα τα ταξιδιωτικά έγγραφα.

γ) Η επίσημη γλώσσα του Δεύτερου Μέρους θα είναι η «Μακεδονική γλώσσα», όπως αναγνωρίσθηκε από την Τρίτη Συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Τυποποίηση των Γεωγραφικών Ονομάτων, που διεξήχθη στην Αθήνα το 1977, και περιγράφεται στο Άρθρο 7 (3) και (4) της παρούσας Συμφωνίας.

δ) Οι όροι «Μακεδονία» και «Μακεδόνας» έχουν την έννοια που αποδίδεται στο Άρθρο 7 της παρούσας Συμφωνίας.

… …

…

  1. Από τη θέση σε ισχύ της παρούσας Συμφωνίας, τα Μέρη θα χρησιμοποιούν το όνομα και τις ορολογίες του Άρθρου 1(3) σε όλους τους σχετικούς διεθνείς, πολυμερείς και περιφερειακούς Οργανισμούς, θεσμούς και fora, περιλαμβανομένων όλων των συναντήσεων και αλληλογραφίας, και σε όλες τις διμερείς σχέσεις τους με όλα τα Κράτη-Μέλη των Ηνωμένων Εθνών.
  2. Ειδικότερα, αμέσως μετά τη θέση σε ισχύ της παρούσας Συμφωνίας, το Δεύτερο Μέρος θα:

α) Γνωστοποιήσει σε όλους τους διεθνείς, πολυμερείς και περιφερειακούς Οργανισμούς, θεσμούς και fora στους οποίους είναι μέλος ότι τέθηκε σε ισχύ η παρούσα Συμφωνία, και θα ζητήσει όλοι αυτοί οι Οργανισμοί, θεσμοί και foraστο εξής να υιοθετήσουν και να

χρησιμοποιούν το όνομα και τις ορολογίες που αναφέρονται στο Άρθρο 1(3) της παρούσης Συμφωνίας για όλες τις χρήσεις και για όλους τους σκοπούς. Και τα δύο Μέρη επίσης θα αναφέρονται στο Δεύτερο Μέρος σύμφωνα με το Άρθρο 1(3) σε όλες τις επικοινωνίες τους προς, με και εντός αυτών των Οργανισμών, θεσμών και fora.

… …

…

Παραπομπή 3: Οι «όροι» “Μακεδονία”, “Μακεδόνες” και όλα τα συναφή παράγωγα μπορούν να χρησιμοποιούνται για την «επικράτεια», τον πληθυσμό και την ιστορία της «Μακεδονίας» υπό την έννοια που δίνουν οι ίδιοι οι κάτοικοι της «Βόρειας Μακεδονίας» (!)

ΑΡΘΡΟ 7

  1. Τα Μέρη αναγνωρίζουν ότι η εκατέρωθεν αντίληψή τους ως προς τους όρους «Μακεδονία» και «Μακεδόνας» αναφέρεται σε διαφορετικό ιστορικό πλαίσιο και πολιτιστική κληρονομιά.
  2. Όταν γίνεται αναφορά στο Πρώτο Μέρος, με αυτούς τους όρους νοούνται όχι μόνο η περιοχή και ο πληθυσμός της βόρειας περιοχής του Πρώτου Μέρους, αλλά και τα χαρακτηριστικά τους, καθώς και ο Ελληνικός πολιτισμός, η ιστορία, η κουλτούρα και η κληρονομιά αυτής της περιοχής από την αρχαιότητα έως σήμερα.
  3. Όταν γίνεται αναφορά στο Δεύτερο Μέρος, με αυτούς τους όρους νοούνται η επικράτεια, η γλώσσα, ο πληθυσμός και τα χαρακτηριστικά τους, με τη δική τους ιστορία, πολιτισμό και κληρονομιά, διακριτώς διαφορετικά από αυτά που αναφέρονται στο Άρθρο 7(2).

4. Το Δεύτερο Μέρος σημειώνει ότι η επίσημη γλώσσα του, η Μακεδονική γλώσσα, ανήκει στην ομάδα των Νότιων Σλαβικών γλωσσών. Τα Μέρη σημειώνουν ότι η επίσημη γλώσσα και άλλα χαρακτηριστικά του Δεύτερου Μέρους δεν έχουν σχέση με τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, την ιστορία, την κουλτούρα και την κληρονομιά της βόρειας περιοχής του Πρώτου Μέρους.

Facebook Comments