Κατάντια

Έχω βαρεθεί να διαβάζω και να γράφω για την κατάντια του Σύριζα.

Αφήστε που τα πράγματα εκεί μέσα έχουν μπερδευτεί σε τέτοιο βαθμό, που μοιάζουν με αξεδιάλυτο κουβάρι ακόμη και για τα εμπλεκόμενα στελέχη του. Πόσο μάλλον για τον απλό κοσμάκη που κοιτάζει από μακριά τα τεκταινόμενα και μόνο όταν του περισσεύει λίγος χρόνος από την καθημερινή βιοπάλη. Τι θαρρούν εκεί στην Κουμουνδούρου; Ότι ο συφοριασμένος μέσος Έλληνας δίνει καμιά σημασία στους καθημερινούς τους τσακωμού; Καρφάκι δεν του καίγεται του Έλληνα, ακόμα κι αν στο παρελθόν είχε ψηφίσει Σύριζα.

Θα έλεγα μάλιστα ότι περισσότερο ασχολούνται με όσα σαχλά συμβαίνουν στην Κουμουνδούρου εκείνοι που αντιπάθησαν ή και μίσησαν τον Σύριζα, παρά όσοι κάποια στιγμή τον ψήφισαν και τον υποστήριξαν. Οι αντίπαλοι του χαίρονται βλέποντας την κατάντια του, ενώ οι παλιοί οπαδοί του προτιμούν να παριστάνουν τους αμέτοχους, παρά να συνειδητοποιούν τι τύπους υποστήριξαν κάποτε και σε ποια ομάδα χαβαλέδων εναπόθεσαν τις ελπίδες τους.

Ο Σύριζα την έχει χάσει οριστικά την επαφή με τον κόσμο του. Εδώ και πέντε χρόνια όλες οι πτέρυγες του φροντίζουν συστηματικά να διώχνουν κόσμο από τις τάξεις του κόμματος τους. Λες και το κάνουν επίτηδες.

Κανονικά θα ‘πρεπε να πω «κρίμα», αλλά δεν μ’ αρέσει να κοροϊδεύω. Ας κάνουν ό,τι τους φωτίσει ο Θεός. Στις Πολιτικές τους Γραμματείες, στις Κεντρικές τους Επιτροπές, στα έκτακτα συνέδρια τους. Μόνοι τους τα κάνουν, μόνοι τους τα λούζονται. Πάμε για άλλα εμείς οι υπόλοιποι. Πλην μιας πρόσκαιρης διασκέδασης που μας προσφέρουν, η πραγματική πολιτική (με τα καλά της και με τα κακά της) βρίσκεται αλλού. Όχι σ’ αυτό το τσίρκο.