Η πρόληψη και η πρωτοβάθμια προσέγγιση στην υγεία είναι έννοιες και πρακτικές στενά συνυφασμένες με τις πόλεις και τον πληθυσμό τους. 

Η πιο πρόσφατη έρευνα του Ινστιτούτου Υγείας Mc Kinsey έδειξε ότι η μετακίνηση και παραμονή πληθυσμού στις πόλεις του κόσμου προβλέπεται να αυξηθεί σε ποσοστό περίπου 70 τοις εκατό έως το 2050: αυτό σημαίνει ότι πολλοί περισσότεροι άνθρωποι επιλέγουν σήμερα σε σχέση με το παρελθόν να ζήσουν σε αστικά κέντρα τα οποία συγκεντρώνουν ευκαιρίες για εργασία και ευκολότερη πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας και αυτό θα συνεχίσει να ισχύει.

Αν η τάση της συγκέντρωσης ανθρώπων στις πόλεις συνδυαστεί με το προσδόκιμο ζωής που επίσης αυξάνεται παγκοσμίως, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι οι πόλεις θα κουβαλήσουν το βάρος της διαμόρφωσης της ποιότητας της ζωής των κατοίκων τους καθώς και την ευθύνη του σχεδιασμού των εργαλείων που θα κάνουν τις πόλεις ανθεκτικές και βιώσιμες.

Κι ακόμα, οι μεγάλες διαφορές στα αποτελέσματα υγείας στους αστικούς πληθυσμούς – οι οποίοι από τη μία μπορούν να απολαύσουν μεγαλύτερο εύρος υπηρεσιών ενώ από την άλλη βασανίζονται από νέες πληγές που επιφέρουν η κλιματική αλλαγή, οι αλλαγές στην ψυχοκοινωνική φροντίδα και οι ασθένειες που συνδέονται με την προχωρημένη ηλικία –  υποδηλώνουν ότι η εστίαση των ενεργειών πρόληψης σε επίπεδο πόλεων, προφέρει σημαντικές δυνατότητες βελτίωσης της υγείας και της καθημερινής διαβίωσης των κατοίκων τους.

Οι περισσότεροι σχολιαστές του τρόπου με τον οποίο συνδιαμορφώνεται η ζωή γύρω μας, δίνουν έμφαση σε θέματα καθαριότητας και ψυχαγωγίας στις πόλεις, δύο όψεις σημαντικές για τη διατήρηση της καλής υγείας στο περιβάλλον που ζούμε και δημιουργούμε.

Αρκούν όμως αυτές οι παράμετροι για να χαρακτηρίσουμε τις πόλεις μας ως υγιείς κι εμάς ως ευτυχισμένους μέσα σε αυτές;  Καθώς ο παγκόσμιος πληθυσμός ωριμάζει και φθείρεται, συνεχίζει η Mc Kinsey, το βάρος στις πόλεις μετατοπίζεται  στις μη μεταδοτικές ασθένειες που σχετίζονται με την ηλικία και συνδέονται ευρέως με τη φθορά του σώματος και του μυαλού: τις καρδιομεταβολικές και νευρολογικές παθήσεις, τον καρκίνο, τις ψυχικές νόσους, τη χρήση ουσιών, των καταστάσεων δηλαδή που σήμερα αντιπροσωπεύουν το 69 τοις εκατό της παγκόσμιας επιβάρυνσης ασθενειών (και που προβλέπεται να αυξηθούν περισσότερο έως το 2040) και των καταστάσεων για τις οποίες, ως χώρα, δεν έχουμε απολύτως καμία εθνική στρατηγική, πρόβλεψη εκστρατείας ή άλλη καλή ιδέα ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης των πολιτών, πέρα από τις προσπάθειες των επιστημονικών φορέων που, συχνά, επικοινωνούν νουθεσία που δεν οδηγεί σε αλλαγή νοοτροπίας: στο τέλος της ημέρας, αυτή είναι μια ευθύνη που θα κληθούν να αναλάβουν οι πόλεις.

Οι πόλεις μας είναι ζωντανοί οργανισμοί που αρρωσταίνουν, βελτιώνονται  ή συντηρούν χρόνιες νόσους.

Το αστικό περιβάλλον καθορίζει την υγεία μας – υπάρχει πολλή δουλειά στο πεδίο της Δημόσιας Υγείας και αυτή είναι μια διαδρομή που οφείλουμε ξεκάθαρα και εμπεριστατωμένα να αποδείξουμε ότι μπορούμε να περπατήσουμε.

Facebook Comments